Prevodi za „street-food“ v slovarju nemško » poljski

Streetworker(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [ˈstriːtwœːkɐ, ˈstriːtwœrkɐ] SAM. m. spol(ž. spol)

Streetworker(in)

pracownik socjalny, opiekujący się młodzieżą ze środowisk kryminogennych

Fastfoodpren. pravopis <‑[s], ‑s> [ˈfaːst fuːt] SAM. sr. spol, Fast Foodpren. pravopis SAM. sr. spol <‑ ‑[s], ‑ ‑ ‑s>

Fastfood

fast food m. spol pog.

stre̱i̱fig [ˈʃtraɪfɪç] PRID.

streifig

pasiasty

streifig

w paski

streifig

prążkowany

streifig

smugowaty

streifig sein

mieć prążki [lub paski]

die Fenster sind ganz streifig

okna ntpl mają pełno smug

I . stre̱i̱fen [ˈʃtraɪfən] GLAG. preh. glag.

1. streifen (flüchtig berühren):

streifen

muskać [dov. obl. musnąć]

der Schuss hat ihn an der Schulter gestreift

pocisk m. spol drasnął go w ramię

das Fahrzeug streifte sie am Oberschenkel

samochód m. spol otarł się o jej udo

das Geschoss streifte sie am Oberschenkel

pocisk m. spol drasnął jej udo

2. streifen (flüchtig erwähnen):

streifen

napomykać [dov. obl. napomknąć]

er streift das Thema nur

on robi [lub czyni] tylko wzmiankę na ten temat [lub traktuje ten temat pobieżnie]

3. streifen (überziehen, abziehen):

ich streifte mir den Ring auf den Finger

włożyłem pierścionek na palec

ich streifte mir den Ring vom Finger

zdjąłem [lub ściągnąłem] pierścionek z palca

II . stre̱i̱fen [ˈʃtraɪfən] GLAG. nepreh. glag. +sein ur. jez. (gehen)

durch den Wald streifen

wędrować przez las

durch ein Gebiet streifen

przemierzać teren ur. jez.

I . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] GLAG. nepreh. glag.

1. streiten (in Streit geraten, sein):

[mit jdm][um etw] streiten

sprzeczać [dov. obl. po‑] się [z kimś][o coś]

2. streiten (diskutieren):

[mit jdm] über etw tož. streiten

rozprawiać [z kimś] o czymś

II . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] GLAG. povr. glag.

1. streiten (zanken):

sich streiten

kłócić [dov. obl. po‑] się

sie streitet sich mit ihm wegen jeder Kleinigkeit

ona kłóci się z nim z powodu każdej drobnostki

wenn zwei sich streiten, freut sich der Dritte preg.

gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta preg.

2. streiten (diskutieren):

sich [darüber] streiten, wer/wie ...

spierać się [o to], kto/jak...

darüber lässt sich streiten

o to można się spierać

stre̱i̱tig PRID.

1. streitig (strittig):

streitig Angelegenheit, Frage

problematyczny

streitig Angelegenheit, Frage

budzący wątpliwości

jdm etw streitig machen

kwestionować czyjeś prawa do czegoś

jdm etw streitig machen

odmawiać komuś praw[a] do czegoś

jdm den Vorrang streitig machen

kwestionować [dov. obl. za‑] czyjeś pierwszeństwo

2. streitig PRAVO (umstritten):

streitig Ansprüche, Tatsachen

sporny

eine streitige Verhandlung

postępowanie sr. spol sporne

stre̱i̱tbar PRID. ur. jez.

1. streitbar (streitlustig):

streitbar

zaczepny

streitbar

zadziorny

streitbar

kłótliwy

2. streitbar ZGOD.:

streitbar

wojowniczy