Prevodi za „wages“ v slovarju nemško » poljski

I . wa̱gen [ˈvaːgən] GLAG. preh. glag.

1. wagen (riskieren):

wagen Leben

ryzykować

2. wagen (sich getrauen):

wagen

ważyć się

[es] wagen etw zu tun

odważyć się coś zrobić

einen Versuch wagen

podejmować [dov. obl. podjąć] próbę

ich wage nicht zu behaupten, dass ...

nie śmiem twierdzić, że...

ich wage es nicht, ihn darum zu bitten

nie śmiem go o to prosić

wer nicht wagt, der nicht gewinnt preg.

≈ do odważnych świat należy

frisch gewagt ist halb gewonnen preg.

≈ do odważnych świat należy

II . wa̱gen [ˈvaːgən] GLAG. povr. glag.

sich an ein Projekt wagen

podjąć się projektu

ich wage mich nicht mehr auf die Straße

nie odważę się już wyjść na ulicę

sich an ein Thema/eine Aufgabe wagen

podjąć się tematu/zadania

Wa̱gen <‑s, ‑ [o. južnem., A: Wägen]> [ˈvaːgən] SAM. m. spol

1. Wagen:

Wagen (Kinderwagen, Puppenwagen)

wózek m. spol

Wagen (Einkaufswagen)

wózek m. spol (na zakupy)

Wagen (Eisenbahnwagen)

wagon m. spol

Wagen (von Pferden gezogen)

wóz m. spol

das fünfte Rad am Wagen sein

być piątym kołem u wozu fig pog.

sich nicht vor jds Wagen spannen lassen

nie pozwolić się wykorzystać do realizacji czyichś planów

2. Wagen:

Wagen (Auto)

samochód m. spol

Wagen (LKW)

ciężarówka ž. spol

Wagen (Lieferwagen)

samochód m. spol dostawczy

mit dem Wagen

samochodem

3. Wagen ASTROL.:

der Große Wagen

Wielki Wóz m. spol

der Kleine Wagen

Mały Wóz m. spol

4. Wagen (an der Schreibmaschine):

Wagen

karetka ž. spol

wä̱gen <wägt, wog, gewogen> GLAG. preh. glag.

1. wägen alt → wiegen

2. wägen ur. jez. (genau überlegen):

wägen

ważyć

wägen

dokładnie rozpatrywać

er wägt jedes Wort

on waży każde słowo

glej tudi wiegen , wiegen

I . wi̱e̱gen² <wiegt, wog, gewogen> [ˈviːgən] GLAG. nepreh. glag. (Gewicht haben)

wiegen

ważyć

wie viel wiegst du? – ich wiege 65 Kilo

ile ważysz? – ważę 65 kilo[gramów]

der Koffer wiegt schwer ur. jez.

ta walizka ž. spol jest ciężka

das Argument wiegt schwer fig

to bardzo poważny [lub ważki] argument m. spol

II . wi̱e̱gen² <wiegt, wog, gewogen> [ˈviːgən] GLAG. preh. glag.

etw/jdn wiegen

ważyć [dov. obl. z‑] coś/kogoś

III . wi̱e̱gen² <wiegt, wog, gewogen> [ˈviːgən] GLAG. povr. glag.

sie wiegt sich jeden Tag

ona waży się każdego dnia

I . wi̱e̱gen¹ <wiegt, wiegte, gewiegt> [ˈviːgən] GLAG. preh. glag.

1. wiegen (bewegen):

wiegen Kind, Äste

kołysać

2. wiegen (zerkleinern):

wiegen

szatkować [dov. obl. po‑]

wiegen

siekać [dov. obl. po‑]

II . wi̱e̱gen¹ <wiegt, wiegte, gewiegt> [ˈviːgən] GLAG. povr. glag.

sich [zur Musik] wiegen

kołysać się [w rytm muzyki]

sich in Sicherheit wiegen fig ur. jez.

czuć się bezpiecznym

Le̱ges SAM.

Leges mn. od Lex

glej tudi Lex

Lẹx <‑, Leges> [lɛks, pl: ˈleːgeːs] SAM. ž. spol POLIT.

die Lex ...

prawo... sr. spol

Wales <‑, brez mn. > [wɛɪls] SAM. sr. spol

Wales

Walia ž. spol