Prevodi za „üdeség“ v slovarju poljsko » nemški

deseń <rod. ‑eniu, mn. ‑enie> [deseɲ] SAM. m. spol

deseń

Muster sr. spol

deseń

Dessin sr. spol

deser <rod. ‑u, mn. ‑y> [deser] SAM. m. spol

deser

Nachspeise ž. spol

deser

Dessert sr. spol

na deser są lody

zum Nachtisch gibt es Eis

fraza:

na deser

zum krönenden Abschluss

udrzeć [udʒetɕ]

udrzeć dov. obl. od udzierać

glej tudi udzierać

udzierać <‑ra; dov. obl. udrzeć> [udʑeratɕ] GLAG. preh. glag. pog.

udzierać

abreißen

udrzeć kawałek gazety

ein Stückchen Zeitung abreißen

udusić [uduɕitɕ]

udusić dov. obl. od dusić

glej tudi dusić

I . dusić <‑si> [duɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. dusić < dov. obl. u‑> (ściskać za gardło):

dusić [lub za‑] [lub pod‑]

würgen

dusić [lub za‑] [lub pod‑]

ersticken

lis dusi kury

der Fuchs m. spol erwürgt die Hühner

strach dusi w gardle

die Angst ž. spol verschlägt den Atem

2. dusić (przyciskać, gnieść):

dusić czapkę, klakson

drücken

dusić kogoś w uściskach

jdn zerdrücken

dusić pieniądze

das Geld hamstern

3. dusić pog. < dov. obl. z‑> fig. (tłumić):

dusić płacz, żal, tęsknotę

unterdrücken

4. dusić < dov. obl. u‑> <[lub pod‑]> (gotować w małej ilości wody):

dusić mięso, warzywa

dünsten

dusić mięso, warzywa

dämpfen

5. dusić pog. (wymuszać):

dusić

[be]drängen

dusiła go, aby poszedł z nią

sie bedrängte ihn mitzukommen

dusić kogoś podatkami

jdn mit Steuern erdrücken

II . dusić <‑si> [duɕitɕ] GLAG. nepreh. glag.

duszący kaszel

Reizhusten m. spol

dym dusi

der Rauch m. spol ist zum Ersticken

gaz duszący

Erstickungsgas sr. spol

III . dusić <‑si> [duɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. dusić (dusić jeden drugiego):

dusić

sich tož. gegenseitig erwürgen

2. dusić < dov. obl. u‑>:

dusić [lub za‑] [lub pod‑] (nie móc oddychać) (człowiek)

ersticken

3. dusić fig.:

dusić (czuć się przytłoczonym) (człowiek)

sich tož. niedergeschlagen fühlen

4. dusić < dov. obl. u‑>:

dusić [lub pod‑] [lub po‑] (ugotować się) (mięso, warzywa)

garen

dusić [lub pod‑] [lub po‑] (ugotować się) (mięso, warzywa)

gedämpft [o. gedünstet] werden

udziec <rod. udźca, mn. udźce> [udʑets] SAM. m. spol GASTR.

udziec

Keule ž. spol

sarni udziec

Hirschkeule ž. spol