Prevodi za „Zadržite“ v slovarju poljsko » nemški

zadrwić [zadrvitɕ]

zadrwić dov. obl. od drwić

glej tudi drwić

drwić <‑wi; pret. ‑ij; dov. obl. za‑> [drvitɕ] GLAG. nepreh. glag.

drwić z kogoś/czegoś (wyśmiewać się)

sich tož. über jdn/etw lustig machen

drwić z kogoś/czegoś (wyśmiewać się)

jdn/etw verspotten

drwić z kogoś/czegoś (lekceważyć)

jdn/etw gering schätzen [o. verächtlich machen]

zadrapać [zadrapatɕ]

zadrapać dov. obl. od zadrapywać

glej tudi zadrapywać

I . zadrapywać <‑puje; dov. obl. zadrapać [lub zadrapnąć]> [zadrapɨvatɕ] GLAG. preh. glag. več. nedov. obl.

zadrapywać

kratzen

kot zadrapał właściciela do krwi

die Katze ž. spol hat ihren Besitzer blutig gekratzt

II . zadrapywać <‑puje; dov. obl. zadrapać [lub zadrapnąć]> [zadrapɨvatɕ] GLAG. povr. glag. več. nedov. obl.

zadrapywać

sich tož. ritzen

zadrapanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zadrapaɲe] SAM. sr. spol

zadrapanie

Kratzer m. spol

zadrapanie

Kratzwunde ž. spol

ślady po zadrapaniach

Kratzspuren ž. spol mn.

zadrażniać <‑ia> [zadraʒɲatɕ], zadrażnić [zadraʒɲitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. ur. jez.

zadrażniać

zu Spannungen führen

zadrzewiać <‑ia> [zadʒevjatɕ], zadrzewić [zadʒevitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

zadrzewiać

mit Bäumen bepflanzen

zadrapnięcie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zadrapɲeɲtɕe] SAM. sr. spol

zadrapnięcie

Ritz m. spol

zadraśnięcie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zadraɕɲeɲtɕe] SAM. sr. spol ur. jez.

zadraśnięcie

Abschürfung ž. spol

zadraśnięcie

Schürfwunde ž. spol

zadrażnienie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zadraʒɲeɲe] SAM. sr. spol nav. v mn. ur. jez.

zadrażnienie

Spannungen ž. spol mn.

zadrzewienie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zadʒevjeɲe] SAM. sr. spol

zadrzewienie

Baumbestand m. spol

zadra <rod. ‑ry, mn. ‑ry, rod. mn. zadr [lub zader]> [zadra] SAM. ž. spol

1. zadra (drzazga):

zadra

Splitter m. spol

wyjąć zadrę z palca

einen Splitter aus dem Finger entfernen [o. herausziehen]

2. zadra fig. ur. jez. (uraza):

zadra

Stachel m. spol fig.

zadruk <rod. ‑u, mn. ‑i> [zadruk] SAM. m. spol TIPOGRAF.

zadruk

Bedrucken sr. spol

zadrgać [zadrgatɕ]

zadrgać dov. obl. od drgać

glej tudi drgać

drgać <‑ga; dov. obl. drgnąć [lub za‑]> [drgatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. drgać:

drgać (dygotać, załamywać się) (powieka, mięsień)

zittern

powieka mu drgała nerwowo

sein Augenlied sr. spol zitterte nervös

ani [nie] drgnąć pog.

regungslos verharren ur. jez.

ani [nie] drgnąć pog.

keine Miene verziehen

bez drgnienia powiek

ohne mit der Wimper zu zucken

2. drgać:

drgać (migotać) (światło)

flimmern

drgać (migotać) (światło)

flackern

3. drgać več. nedov. obl.:

drgać (załamać się) (głos, dźwięk)

zittern

głos mu drgał ze wzruszenia

die Stimme ž. spol zitterte ihm vor Rührung

zadrzeć [zadʒetɕ]

zadrzeć dov. obl. od zadzierać

glej tudi zadzierać

I . zadzierać <‑ra; dov. obl. zadrzeć> [zadʑeratɕ] GLAG. preh. glag.

1. zadzierać (nadrywać):

zadzierać paznokieć

aufreißen

zadzierać paznokieć

einreißen

2. zadzierać pog. (unosić):

zadzierać spódnicę, głowę

hochheben

zadzierać nosa

die Nase rümpfen [o. hoch tragen]

II . zadzierać <‑ra; dov. obl. zadrzeć> [zadʑeratɕ] GLAG. nepreh. glag. pog. (prowokować kogoś)

zadzierać z kimś

mit jdm Streit [o. Ärger] suchen [o. anfangen]

zadzierać z kimś

sich tož. mit jdm anlegen

zadrżeć [zadrʒetɕ]

zadrżeć dov. obl. od drżeć

glej tudi drżeć

drżeć <drży; pret. drżyj; dov. obl. za‑> [drʒetɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. drżeć:

drżeć (trząść się) (człowiek, głos)

zittern

drżeć (trząść się) (człowiek, głos)

beben ur. jez.

drżeć (ręce)

zittern

drżeć ze strachu/z zimna/ze złości

vor Angst/Kälte/Wut zittern

drżącym głosem

mit zitternder [o. bebender ur. jez. ] Stimme

drżąca topola

Zitterpappel ž. spol

drżeć jak osika

zittern wie Espenlaub sr. spol

drżeć w posadach (budynek)

in Fundamenten erbeben

drżeć w posadach (ustrój, instytucja)

aus den Fugen geraten

łydki mi drżą pog.

ich kriege weiche Knie

2. drżeć (lękać się):

drżę na samą myśl o tym

beim bloßen Gedanken daran fange ich schon an zu zittern

drżeć o czyjeś zdrowie

sich tož. um jds Gesundheit sorgen