Prevodi za „nastepic“ v slovarju poljsko » nemški

nastąpić [nastompitɕ]

nastąpić dov. obl. od następować

glej tudi następować

następować <‑puje; dov. obl. nastąpić> [nastempovatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. następować (stąpać):

następować na coś

auf etw tož. treten

2. następować (pojawiać się kolejno):

następować

aufeinander folgen

ciąg dalszy nastąpi

Fortsetzung folgt

3. następować:

następować (dochodzić do skutku) (śmierć, zderzenie, zmiana)

erfolgen

następować (dochodzić do skutku) (śmierć, zderzenie, zmiana)

eintreten

powiedział, co następuje...

er sagte Folgendes ...

następnie [nastempɲe] PRISL.

następnie

darauf[hin]

następnie

danach

następnie

dann

następnie

anschließend

najpierw..., a następnie...

zuerst ..., und dann ...

następnik <rod. ‑a, mn. ‑i> [nastempɲik] SAM. m. spol

1. następnik LINGV.:

następnik

Folgesatz m. spol

następnik

Nachsatz m. spol

2. następnik:

następnik FILOZ., MAT.

Hinterglied sr. spol

następnik implikacji

Hinterglied einer Implikation

3. następnik GLAS.:

następnik

Nachsatz m. spol

następny [nastempnɨ] PRID.

następny

[nach]folgende(r, s)

następny

nächste(r, s)

następny

weitere(r, s)

następnego dnia

am nächsten [o. folgenden] Tag

następny proszę!

der Nächste m. spol bitte!

następnym razem

nächstes Mal

następnym razem

beim nächsten Mal

następca (-czyni) <rod. ‑cy, mn. ‑cy> [nastemptsa] SAM. m. spol (ž. spol) sklan. jak f w lp

następca (-czyni)

Nachfolger(in) m. spol (ž. spol)

następca tronu

Thronfolger(in) m. spol (ž. spol)

nastroić [nastroitɕ]

nastroić dov. obl. od nastrajać, stroić

glej tudi stroić , nastrajać

I . stroić <‑oi; pret. ‑rój> [stroitɕ] GLAG. preh. glag.

1. stroić ur. jez. (ubierać):

stroić dziecko

[aus]putzen

stroić dziecko

herausputzen pog.

2. stroić ur. jez. (ozdabiać):

stroić choinkę

schmücken

3. stroić t. GLAS. (zmieniać częstotliwość):

stroić radio, instrument

[ab]stimmen

stroić radio, instrument

einstellen

fraza:

stroić miny

eine Fratze [o. Grimasse pog. ] schneiden

II . stroić <‑oi; pret. ‑rój> [stroitɕ] GLAG. nepreh. glag. ur. jez. (być ozdobą)

stroić

schmücken

stroić

für Glanz sorgen

III . stroić <‑oi; pret. ‑rój> [stroitɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez. (ubierać się)

stroić

sich tož. [aus]putzen

stroić

sich tož. herausputzen pog.

I . nastrajać <‑ja; dov. obl. nastroić> [nastrajatɕ] GLAG. preh. glag.

1. nastrajać (nadawać właściwy ton):

nastrajać głos, instrument

stimmen

2. nastrajać (usposabiać):

nastrajać

stimmen

nastrajać kogoś nieprzyjaźnie do kogoś

jdn gegen jdn feindlich stimmen

3. nastrajać (wprowadzać w pewien nastrój):

nastrajać

stimmen

nastrajać

in eine bestimmte Stimmung versetzen

nastrajać kogoś pogodnie

jdn fröhlich stimmen

nastrajać kogoś pogodnie

jdn in fröhliche Stimmung versetzen

II . nastrajać <‑ja; dov. obl. nastroić> [nastrajatɕ] GLAG. povr. glag. (usposabiać się)

nastrajać

sich tož. einstimmen

nastrajać się przychylnie do czegoś (człowiek)

sich tož. gegenüber etw daj. freundlich einstimmen [o. einstellen]

I . nastawiać <‑ia; pret. ‑aj> [nastavjatɕ], nastawić [nastavitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. nastawiać (wysunąć):

nastawiać kołnierz

aufstellen

2. nastawiać (rozpocząć gotowanie):

nastawiać kawę, obiad

aufsetzen

3. nastawiać (wyregulować):

nastawiać budzik, radio, zegar

einstellen

nastawiać płytę

auflegen

nastawić ostrość aparatu fotograficznego

Bildschärfe der Fotokamera einstellen

nastawić odbiornik na stację

den Empfänger auf einen Sender einstellen

4. nastawiać (naprowadzić na właściwe miejsce):

nastawiać kość, ramię

einrenken

5. nastawiać (usposobić):

nastawić kogoś nieprzychylnie do kogoś

jdn gegen jdn negativ einstellen

6. nastawiać (przygotować):

nastawić coś pod kątem produkcji czegoś

etw auf Produktion von etw orientieren [o. ausrichten]

II . nastawiać <‑ia; pret. ‑aj> [nastavjatɕ], nastawić [nastavitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

nastawiać się na coś

sich tož. auf etw tož. einstellen [o. ausrichten]

nastrzyc <‑yże> [nastʃɨts] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. pog.

nastrzyc

viel schneiden [o. scheren]

nastrzępić <‑pi> [nastʃempitɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

nastrzępić

ausfasern

nastrzępić

ausfransen

fraza:

nastrzępić sobie języka

sich den Mund fusselig reden

nastecznik <rod. ‑a, mn. ‑i> [nastetʃɲik] SAM. m. spol nav. v mn. ZOOL.

nastecznik

Wegwespe ž. spol

nastawiacz <rod. ‑a, mn. ‑e> [nastavjatʃ] SAM. m. spol

1. nastawiacz TEH.:

nastawiacz

Einrichter m. spol

2. nastawiacz ŽEL.:

nastawiacz

Weichenwärter m. spol

nastanie SAM.

Geslo uporabnika

nastanie sr. spol geh

Anbruch m. spol

nastanie sr. spol geh

Eintritt m. spol

nastanie sr. spol geh

Einbruch m. spol

nagłe nastanie zimy sr. spol

Wintereinbruch m. spol

z nastaniem nocy

bei Einbruch der Nacht