Prevodi za „obiekcji“ v slovarju poljsko » nemški

obiekcja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [objektsja] SAM. ž. spol nav. v mn.

1. obiekcja ur. jez. (zastrzeżenie, wątpliwość):

obiekcja

Einwand m. spol

obiekcja

Vorbehalt m. spol

mieć obiekcje [co do czegoś]

etw [gegen etw] einzuwenden haben

2. obiekcja PRAVO:

obiekcja

Remonstration ž. spol

obiekcja

Gegenvorstellung ž. spol

subiekcja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [subjektsja] SAM. ž. spol przest (kłopot)

subiekcja

Ungelegenheit ž. spol

subiekcja

Unannehmlichkeit ž. spol

nie chciałbym sprawiać subiekcji

ich will keine Unannehmlichkeiten bereiten

obiektyw <rod. ‑u, mn. ‑y> [objektɨf] SAM. m. spol FOTO.

obiektyw

Objektiv sr. spol

obiektyw szerokokątny

Weitwinkelobjektiv sr. spol

obiekt <rod. ‑u, mn. ‑y> [objekt] SAM. m. spol

1. obiekt (przedmiot: krytyki, badań, zainteresowań):

obiekt

Gegenstand m. spol

obiekt

Objekt sr. spol

skojarzyć i połączyć obiekty RAČ.

Objekte verknüpfen und verbinden

2. obiekt (budowla):

obiekt

Objekt sr. spol

obiekt

Gebäude sr. spol

obiekt

Anlage ž. spol

obiekt sportowy

Sportanlage ž. spol

iniekcja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [iɲjektsja] SAM. ž. spol

iniekcja MED., TEH.

Injektion ž. spol

obiec [objets]

obiec dov. obl. od obiegać

glej tudi obiegać

obiegać <‑ga> [objegatɕ], obiegnąć [objegnoɲtɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

1. obiegać (okrążać biegnąc):

obiegać coś

um etw herumlaufen

obiegać coś

etw umrunden

2. obiegać (rozprzestrzeniać się):

obiegać

umgehen

obiegać

die Runde machen

plotka obiegła wszystkich

das Gerücht sr. spol machte bei allen die Runde

3. obiegać pog. (obchodzić szereg osób lub miejsc):

obiegać

von einem zum anderen laufen

obiegać

abklappern pog.

obiegł znajomych z nowiną o swoich zaręczynach

er lief mit der Nachricht von seiner Verlobung von einem Bekannten zum anderen

obiegła większość sklepów w poszukiwaniu wygodnych butów

auf der Suche nach bequemen Schuhen klapperte sie fast alle Geschäfte ab pog.

4. obiegać ASTRON:

obiegać

umkreisen

obiecać [objetsatɕ]

obiecać dov. obl. od obiecywać

glej tudi obiecywać

obiecywać <‑cuje; dov. obl. obiecać> [objetsɨvatɕ] GLAG. preh. glag.

1. obiecywać:

obiecywać coś komuś

jdm etw versprechen

wiele sobie po czymś obiecywać

sich daj. von etw viel versprechen

Ziemia Obiecana

das Gelobte Land sr. spol

obiecywać gruszki na wierzbie [lub złote góry]

das Blaue vom Himmel versprechen

obiecywać komuś swoją rękę

jdm seine Hand versprechen ur. jez., przest

2. obiecywać samo v nedov. obl. (rokować):

obiecywać

versprechen

obiecywać

verheißen ur. jez.

słoneczna pogoda obiecywała pogodny weekend

das sonnige Wetter sr. spol versprach ein schönes Wochenende

obiektywnie [objektɨvɲe] PRISL.

obiektywnie

objektiv

obiektywnie

unvoreingenommen

obiektywnie istniejąca rzeczywistość

objektiv existierende Realität ž. spol

ocenić coś obiektywnie

etw objektiv beurteilen

obiektywnie patrząc...

objektiv betrachtet ...

obiektywizm <rod. ‑u, loc ‑zmie, brez mn. > [objektɨvism] SAM. m. spol

1. obiektywizm (bezstronność):

obiektywizm

Objektivität ž. spol

obiektywizm

Sachlichkeit ž. spol

zachować obiektywizm

Objektivität wahren

2. obiektywizm FILOZ.:

obiektywizm

Objektivismus m. spol

obiektywny [objektɨvnɨ] PRID.

obiektywny opinia, ocena

objektiv

obiektywny opinia, ocena

unvoreingenommen

obiektywny zjawiska, trudności

objektiv

obiektywny zjawiska, trudności

real

obiektywista <rod. ‑ty, mn. ‑iści> [objektɨvista] SAM. m. spol sklan. jak f w lp

1. obiektywista ur. jez. (osoba bezstronna):

obiektywista

objektiver Mensch m. spol

2. obiektywista FILOZ.:

obiektywista

Objektivist(in) m. spol (ž. spol)

obiektywizacja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [objektɨvizatsja] SAM. ž. spol ur. jez.

obiektywizacja

objektive Darstellung ž. spol

obiektywizacja

Wahrnehmung ž. spol

obiektywizacja

Objektivmachung ž. spol

obiektywizacja

Objektivierung ž. spol

obiektywizacja ocen

objektive Gestaltung ž. spol der Bewertung

próba obiektywizacji stanu gospodarki

Versuch m. spol einer objektiven Darstellung der Wirtschaftslage

obiegnik <rod. ‑a, mn. ‑i> [objegɲik] SAM. m. spol GLAS.

obiegnik

Doppelschlag m. spol

obiegać <‑ga> [objegatɕ], obiegnąć [objegnoɲtɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

1. obiegać (okrążać biegnąc):

obiegać coś

um etw herumlaufen

obiegać coś

etw umrunden

2. obiegać (rozprzestrzeniać się):

obiegać

umgehen

obiegać

die Runde machen

plotka obiegła wszystkich

das Gerücht sr. spol machte bei allen die Runde

3. obiegać pog. (obchodzić szereg osób lub miejsc):

obiegać

von einem zum anderen laufen

obiegać

abklappern pog.

obiegł znajomych z nowiną o swoich zaręczynach

er lief mit der Nachricht von seiner Verlobung von einem Bekannten zum anderen

obiegła większość sklepów w poszukiwaniu wygodnych butów

auf der Suche nach bequemen Schuhen klapperte sie fast alle Geschäfte ab pog.

4. obiegać ASTRON:

obiegać

umkreisen

obiegowy [objegovɨ] PRID.

obiegowy pieniądz

im Umlauf befindlich

obiegowy pieniądz

gängig

obiegowy opinia

gängig

karta obiegowa

Laufzettel m. spol

obiecujący [objetsujontsɨ] PRID.

obiecujący

viel versprechend

obiecujący zawodnik

viel versprechender Wettkampfteilnehmer m. spol

obiecująco [objetsujontso] PRISL.

obiecująco

viel versprechend

uśmiechać się obiecująco

viel versprechend lächeln

obieraczka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [objeratʃka] SAM. ž. spol pog.

obieraczka

Schäler sr. spol

obieg <rod. ‑u, brez mn. > [objek] SAM. m. spol

1. obieg (krążenie: krwi, wody):

obieg

Kreislauf m. spol

obieg

Zirkulation ž. spol

puścić w obieg

in Umlauf bringen

2. obieg t. EKON (obrót: pieniądza):

obieg

Umlauf m. spol

wejść do obiegu

in Umlauf kommen

drugi obieg

Untergrund m. spol

literatura drugiego obiegu

Untergrundliteratur ž. spol

literatura drugiego obiegu

nicht offizielle Literatur ž. spol

3. obieg (występowanie czegoś):

być w obiegu

im Umlauf sein

obieg towarów

Warenverkehr m. spol

obieg towarów

Warenumlauf m. spol

wycofać z obiegu

aus dem Verkehr ziehen

wyjść z obiegu

ungültig werden

4. obieg ASTRON (planet):

obieg

Umlaufzeit ž. spol