Prevodi za „spärlicher“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

sparcieć <‑eje> [spartɕetɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. (stracić jędrność, elastyczność)

sparcieć

saftlos [o. strohig] werden

marchew spartaciała od mrozu

die Karotten ž. spol mn. wurden wegen des Frostes strohig

sparring [spariŋk] SAM. m. spol

sparring → sparing

glej tudi sparing

sparing <rod. ‑u, mn. ‑i> [spariŋk] SAM. m. spol ŠPORT

sparing

Sparring sr. spol

sparciały [spartɕawɨ] PRID. pog. (zepsuty)

sparciały

strohig

sparciały

saftlos

sparciały

trocken

sparciałe jabłka

trockener Apfel m. spol

sparciały rzemień

trockener Riemen m. spol

spartiata <rod. ‑ty, mn. ‑iaci> [spartjata] SAM. m. spol ZGOD.

spartiata

Spartiat(in) m. spol (ž. spol)

spartaczyć [spartatʃɨtɕ]

spartaczyć dov. obl. od partaczyć

glej tudi partaczyć

partaczyć <‑czy; dov. obl. s‑> [partatʃɨtɕ] GLAG. preh. glag. pog.

partaczyć

schlampen

partaczyć

[ver]pfuschen slabš. pog.

partaczyć

stümpern slabš.

partaczyć robotę

bei der Arbeit pfuschen

partaczyć zadanie

die Aufgabe verpfuschen ž. spol

sparaliżować [sparaliʒovatɕ]

sparaliżować dov. obl. od paraliżować

glej tudi paraliżować

paraliżować <‑żuje; dov. obl. s‑> [paraliʒovatɕ] GLAG. preh. glag.

1. paraliżować (powodować paraliż):

paraliżować człowieka, część ciała

lähmen

paraliżować człowieka, część ciała

paralysieren

2. paraliżować fig. (pozbawiać możliwości działania):

paraliżować plany, zamiary

behindern

paraliżować plany, zamiary

lähmen

paraliżować zapał

schwächen

paraliżować zapał

lähmen

strach zupełnie go sparaliżował

die Angst ž. spol hat ihn völlig paralysiert [o. gelähmt] ur. jez.

paraliżujący strach

lähmende Furcht ž. spol

omarlica <rod. ‑cy, mn. ‑ce> ž. spol SAM. ZOOL.

omarlica

Aaskäfer m. spol

I . spalić <‑li; pret. ‑al> [spalitɕ]

spalić dov. obl. od spalać

II . spalić <‑li; pret. ‑al> [spalitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

spalić ŠPORT:

spalić rzut

ins Abseits laufen

spalić skok

übertreten

fraza:

plan spalił na panewce

der Plan m. spol ist misslungen [o. gescheitert]

plan spalił na panewce

der Plan ist in nichts zerronnen

plan spalił na panewce

der Plan hat sich in nichts aufgelöst

III . spalić <‑li; pret. ‑al> [spalitɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl.

1. spalić:

spalić (zostać zniszczonym) (dom, drewno, list)

verbrennen

2. spalić:

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

anbrennen

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

verbrennen

3. spalić:

spalić (zbyt mocno się opalić) (plażowicz, skóra)

sich daj. einen Sonnenbrand holen

4. spalić pog. (zdemaskować się):

spalić

auffliegen pog.

glej tudi spalać

I . spalać <‑la; pret. ‑aj; dov. obl. spalić> [spalatɕ] GLAG. preh. glag.

1. spalać (niszczyć, utleniać):

spalać papier, pokarm

verbrennen

spalić za sobą mosty

alle Brücken hinter sich daj. abbrechen

2. spalać več. dov. obl. (zbyt mocno przypiec):

spalać peczeń, mięso

verbrennen

spalać peczeń, mięso

anbrennen lassen

spalić kotlety

die Schnitzel anbrennen lassen

3. spalać več. dov. obl. (mocno opalić):

spalać skórę

verbrennen pog.

twarz spalona tropikalnym słońcem

von der tropischen Sonne verbranntes Gesicht sr. spol

4. spalać več. dov. obl. (przepalić):

spalać bezpiecznik, silnik, żarówkę

durchbrennen

5. spalać več. nedov. obl. (zużywać):

silnik spala dużo benzyny

Motor m. spol verbraucht viel Benzin

II . spalać <‑la; pret. ‑aj; dov. obl. spalić> [spalatɕ] GLAG. povr. glag.

1. spalać:

spalać (ulegać utlenieniu) (substancje pokarmowe)

verbrennen

2. spalać več. nedov. obl. fig. (wyczerpać się):

spalać się w czymś

sich tož. für etw restlos aufopfern

spardek <rod. ‑u, mn. ‑i> [spardek] SAM. m. spol NAVT.

spardek

Spardeck sr. spol