Prevodi za „wylatywał“ v slovarju poljsko » nemški

wylatywać <‑tuje; dov. obl. wylecieć> [vɨlatɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. wylatywać:

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[weg]fliegen

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[heraus]fliegen

słówko wyleci wróblem, a powróci wołem fig.

jeder fügt beim Weitererzählen etw von sich selber hinzu

2. wylatywać:

wylatywać (wystartować) (samolot)

starten

wylatywać (wystartować) (samolot)

abheben

3. wylatywać:

wylatywać (zostawać wystrzelonym) (korek, pocisk)

[heraus]fliegen

4. wylatywać:

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

entweichen

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

[heraus]strömen

wylatywać w powietrze pog.

in die Luft fliegen

5. wylatywać pog.:

wylatywać (wypadać) (szyba)

herausfliegen

wylatywać (człowiek)

herausfallen

wylatywać (człowiek)

herausfliegen pog.

wyleciało mi to z głowy pog.

das ist mir entfallen pog.

ktoś nie wyleciał sroce spod ogona

jd ist kein Niemand m. spol

6. wylatywać (wydostać się skądś):

dzieci wyleciały na dwór

die Kinder ntpl stürzten hinaus [o. nach draußen] pog.

samochód wyleciał z zakrętu

das Auto sr. spol wurde aus der Kurve geschleudert

wylecieć [skądś] jak z procy

wie aus der Pistolle geschossen [aus irgendwo] herauslaufen

wylecieć [skądś] jak z procy

plötzlich [aus irgendwo] herausschießen pog.

7. wylatywać pog. (zostać wyrzuconym):

wylecieć [z hukiem] z pracy

[mit Knall und Fall] gefeuert werden pog.

wylecieć skądś na zbity łeb [lub pysk]

herausgeschmissen werden pog.

wlatywać <‑tuje; dov. obl. wlecieć> [vlatɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. wlatywać:

wlatywać (dostawać się) (owad, ptak, piłka)

hineinfliegen

wlatywać (dostawać się) (owad, ptak, piłka)

hereinfliegen

wlatywać (dym)

[von draußen] hereinkommen

pieczone gołąbki nie wlecą same do gąbki preg.

die gebratenen Tauben ž. spol mn. fliegen einem nicht in den Mund preg.

2. wlatywać pog. (wpadać na):

wlatywać na kogoś/coś

gegen jdn/etw laufen

wlatywać na kogoś/coś

in jdn/etw hineinrennen

powylatywać [povɨlatɨvatɕ]

powylatywać dov. obl. od wylatywać

glej tudi wylatywać

wylatywać <‑tuje; dov. obl. wylecieć> [vɨlatɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. wylatywać:

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[weg]fliegen

wylatywać (wyfruwać) (ptak)

[heraus]fliegen

słówko wyleci wróblem, a powróci wołem fig.

jeder fügt beim Weitererzählen etw von sich selber hinzu

2. wylatywać:

wylatywać (wystartować) (samolot)

starten

wylatywać (wystartować) (samolot)

abheben

3. wylatywać:

wylatywać (zostawać wystrzelonym) (korek, pocisk)

[heraus]fliegen

4. wylatywać:

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

entweichen

wylatywać (ulatywać) (dym, gaz)

[heraus]strömen

wylatywać w powietrze pog.

in die Luft fliegen

5. wylatywać pog.:

wylatywać (wypadać) (szyba)

herausfliegen

wylatywać (człowiek)

herausfallen

wylatywać (człowiek)

herausfliegen pog.

wyleciało mi to z głowy pog.

das ist mir entfallen pog.

ktoś nie wyleciał sroce spod ogona

jd ist kein Niemand m. spol

6. wylatywać (wydostać się skądś):

dzieci wyleciały na dwór

die Kinder ntpl stürzten hinaus [o. nach draußen] pog.

samochód wyleciał z zakrętu

das Auto sr. spol wurde aus der Kurve geschleudert

wylecieć [skądś] jak z procy

wie aus der Pistolle geschossen [aus irgendwo] herauslaufen

wylecieć [skądś] jak z procy

plötzlich [aus irgendwo] herausschießen pog.

7. wylatywać pog. (zostać wyrzuconym):

wylecieć [z hukiem] z pracy

[mit Knall und Fall] gefeuert werden pog.

wylecieć skądś na zbity łeb [lub pysk]

herausgeschmissen werden pog.

I . wyłamać [vɨwamatɕ] dov. obl., wyłamywać [vɨwamɨvatɕ] <‑muje> GLAG. preh. glag.

1. wyłamać (wyważać):

wyłamać drzwi, zamek

aufbrechen

2. wyłamać (uszkodzić):

wyłamać ząb

abbrechen

wyłamać palce [ze stawów]

die Finger überstrecken

wyłamać palce [ze stawów]

die Fingergelenke knacken lassen

II . wyłamać [vɨwamatɕ] dov. obl., wyłamywać [vɨwamɨvatɕ] <‑muje> GLAG. povr. glag.

1. wyłamać:

wyłamać (wykruszyć się) (szczebel)

herausbrechen

wyłamać (ząb)

abbrechen

2. wyłamać fig. (nie brać udziału):

wyłamać się z czegoś

aus etw ausscheren fig.

wyłapać [vɨwapatɕ] dov. obl., wyłapywać [vɨwapɨvatɕ] <‑puje> GLAG. preh. glag.

1. wyłapać pog. (wyszukać):

wyłapać błędy

aufspüren fig.

wyłapać błędy

herausfischen pog.

2. wyłapać ŠPORT:

wyłapać piłki

parieren

3. wyłapać (złapać wszystkich):

wyłapać przestępców

[ein]fangen

wyłapać przestępców

schnappen pog.

ulatywać <‑tuje; dov. obl. ulecieć> [ulatɨvatɕ] GLAG. preh. glag.

1. ulatywać:

ulatywać (wzbijać się w górę) (balon)

abheben

ulatywać (wzbijać się w górę) (balon)

in die Luft steigen

ulatywać (ptak)

wegfliegen

uleciało mi to z pamięci

das ist mir entfallen

słowa ulatują, pismo pozostaje preg.

nur dem trauen, was man schwarz auf weiß vor sich hat

2. ulatywać:

ulatywać (wyparowywać) (gaz, powietrze)

sich tož. verflüchtigen

z tej dętki ulatuje powietrze

aus diesem [Gummi]schlauch entweicht die Luft ž. spol

jakaś dziwna woń ulatywała z pojemnika

irgendein komischer Duft m. spol entwich dem Behälter

I . zlatywać <‑tuje dov. obl. zlecieć> [zlatɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. zlatywać (lecąc, opuścić się):

zlatywać

herunterfliegen

2. zlatywać (spadać):

zlatywać

herunterfallen

zleciał ze schodów

er ist von der Treppe gestürzt

3. zlatywać < dov. obl. na‑> (zbiegać):

zlatywać

zusammenlaufen

4. zlatywać več. dov. obl. pog.:

zlatywać (szybko upłynąć) (czas)

verfliegen

zlatywać (szybko upłynąć) (czas)

verrinnen pog.

miesiąc urlopu zleciał jak jedna chwila

der Monat m. spol Urlaub verflog im Nu

II . zlatywać <‑tuje [lub na‑] zlecieć> [zlatɨvatɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

1. zlatywać:

zlatywać (przylatywać w jedno miejsce) (ptaki, zwierzęta)

sich tož. versammeln

2. zlatywać pog.:

zlatywać (zbiegać się) (ludzie)

zusammenlaufen

zlatywać (zbiegać się) (ludzie)

sich tož. versammeln

I . nalatywać <‑tuje; pret. ‑tuj; dov. obl. nalecieć> [nalatɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag., brezos.

1. nalatywać:

nalatywać (wlecieć) (ptaki, owady)

hereinkommen

nalatywać (wlecieć) (ptaki, owady)

hereinfliegen

zamknij okno, bo naleci much

mach das Fenster zu, sonst kommen die Fliegen ž. spol mn. herein pog.

zamknij okno, bo naleci much (gazy)

[hin]einströmen

zamknij okno, bo naleci much (gazy)

[herein]ziehen

naleciało dymu do mieszkania

der Rauch m. spol ist in die Wohnung gezogen

naleciało dymu do mieszkania (ciecze)

[hin]einlaufen

II . nalatywać <‑tuje; pret. ‑tuj; dov. obl. nalecieć> [nalatɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. nalatywać (wpaść na kogoś):

nalatywać

gegen jdn laufen [o. rennen]

nalatywać

gegen jdn prallen

przez przypadek nalecieć na nauczycielkę

aus Versehen gegen die Lehrerin laufen

2. nalatywać (zarzucać coś komuś):

nalatywać

vorwerfen

naleciała na niego, że poświęca jej za mało czasu

sie hat ihm vorgeworfen, dass er zu wenig Zeit mit ihr verbringt

III . nalatywać <‑tuje; pret. ‑tuj; dov. obl. nalecieć> [nalatɨvatɕ] GLAG. povr. glag. samo v dov. obl. pog. (zbiec się)

nalatywać

sich tož. ansammeln

I . oblatywać² <‑tuje; dov. obl. oblecieć> [oblatɨvatɕ] GLAG. preh. glag.

1. oblatywać (czuć):

strach mnie obleciał

ich bekam es mit der Angst zu tun

2. oblatywać (obiegać):

oblatywać coś

um etw herumlaufen [o. herumrennen]

pies obleciał budę dookoła

der Hund m. spol rannte um die Hundehütte herum

3. oblatywać pog. (docierać to tu, to tam):

oblatywać

abklappern pog.

II . oblatywać² <‑tuje; dov. obl. oblecieć> [oblatɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag.

oblatywać (opadać) (tynk, liście)

abfallen

odlatywać <‑tuje> [odlatɨvatɕ], odlecieć [odletɕetɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

1. odlatywać:

odlatywać (startować) (samolot)

abfliegen

odleciała samolotem o 12:00

sie ist um 12 Uhr abgeflogen

2. odlatywać:

odlatywać (wzbijać się) (ptak)

fortfliegen

odlatywać (wzbijać się) (ptak)

wegfliegen

3. odlatywać (odpadać):

odlatywać

abplatzen

odlatywać

abfallen