Prevodi za „wypierdalaj“ v slovarju poljsko » nemški

wpierdalać [fpjerdalatɕ] vulg.

wpierdalać → wpieprzać

glej tudi wpieprzać

I . wpieprzać <‑rza; pret. ‑aj> [fpjepʃatɕ], wpieprzyć [fpjepʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. pog.

1. wpieprzać (jeść coś):

wpieprzać

herunterschlingen pog.

wpieprzać

in sich tož. hineinstopfen pog.

wpieprzał, aż mu się uszy trzęsły

er hat alles in sich hineingestopft, bis es ihm aus den Ohren wieder herauskam pog.

2. wpieprzać (wkładać coś gdzieś):

wpieprzać

stecken

wpieprzać

packen pog.

wpieprzać kapcie pod łóżko

er hat die Latschen unters Bett getreten

3. wpieprzać (nakłaniać do kupna czegoś):

wpieprzać

aufschwatzen pog.

wpieprzać

aufzwingen

niech pan przestanie mi wpieprzać ten samochód

hören Sie auf, mir dieses Auto aufschwatzen zu wollen

4. wpieprzać (pobić kogoś):

wpieprzać

verdreschen pog.

wpieprzać

verprügeln

ale mu wpieprzyli!

die haben ihn aber verdroschen! pog.

5. wpieprzać (sprawić, że ktoś się znalazł w trudnej sytuacji):

wpieprzać

verwickeln

wpieprzać

hineinziehen

wpieprzyli mnie w rozmowę z szefem

man hat mich in ein Gespräch mit dem Chef verwickelt [o. hineingezogen]

6. wpieprzać (zdenerwować kogoś):

wpieprzać

nerven pog.

wpieprzać

in Rage bringen pog.

wpieprzać

aufregen

II . wpieprzać <‑rza; pret. ‑aj> [fpjepʃatɕ], wpieprzyć [fpjepʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. pog.

1. wpieprzać (wtrącać się):

wpieprzać

sich tož. einmischen

przestań się wpieprzać do rozmowy

hör auf, dich dauernd in das Gespräch einzumischen

2. wpieprzać (wpaść na coś, gdzieś):

wpieprzać

landen pog.

wpieprzać się do rowu

im Graben landen pog.

3. wpieprzać (wejść gdzieś bez zaproszenia):

wpieprzać

sich tož. einschleichen pog.

wpieprzać

ungebeten hineinplatzen

wpieprzać się do grupy

sich tož. in die Gruppe einschleichen pog.

4. wpieprzać samo v dov. obl. (znaleźć się w trudnej sytuacji):

wpieprzać

hineingeraten sein

wpieprzać się w negocjacje ze strajkującymi

in Verhandlungen mit den Streikenden stecken

I . upierdalać <‑la; dov. obl. ‑aj; pret. upierdolić> [upjerdalatɕ] GLAG. preh. glag. vulg. (zrobić komuś coś złego)

upierdalać

drankriegen pog.

zobaczysz, że cię upierdolą za te nieobecności

du wirst sehen, dass sie dich wegen der Abwesenheit drankriegen

wykładowca upierdolił połowę studentów na egzaminie

der Dozent m. spol ließ die Hälfte der Studenten in der Prüfung durchfallen

upierdolili prezesa za tę aferę

sie haben den Vorsitzenden wegen der Affäre rausgeschmissen

II . upierdalać <‑la; dov. obl. ‑aj; pret. upierdolić> [upjerdalatɕ] GLAG. povr. glag. vulg.

1. upierdalać (zmęczyć się):

upierdalać

sich daj. den Arsch aufreißen pog., vulg.

2. upierdalać (ubrudzić się):

ale się upierdoliłem w tej piwnicy!

Mann, habe ich mich in diesem Keller eingesaut!

upierdoliłem sobie bluzkę [sosem]

ich habe mir die Bluse [mit Soße] eingesaut

3. upierdalać (upić się do nieprzytomności):

upierdolił się w trzy dupy

er hat sich tož. besoffen wie ein Schwein

I . opierdalać <‑la dov. obl. opierdolić> [opjerdalatɕ] GLAG. preh. glag. vulg. (wymyślać komuś)

opierdalać kogoś

jdn zusammenscheißen [o. anscheißen] vulg.

II . opierdalać <‑la> [opjerdalatɕ] GLAG. povr. glag. vulg. (lenić się)

opierdalać

rumhängen pog.

opierdalać

Däumchen drehen fig. pog.

I . spierdalać <‑la; pret. ‑aj> [spjerdalatɕ], spierdolić [spjerdolitɕ] dov. obl. GLAG. nepreh. glag. vulg. (uciekać, odczepiać się)

spierdalać

sich tož. verpissen pog.

spierdalać

abhauen pog.

II . spierdalać <‑la; pret. ‑aj> [spjerdalatɕ], spierdolić [spjerdolitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. več. nedov. obl. vulg. (spartaczyć coś)

spierdalać

verpfuschen pog.

I . dopierdalać <‑la> [dopjerdalatɕ], dopierdolić [dopjerdolitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. vulg. (pobić kogoś)

dopierdolić komuś

jdn verdreschen [o. zusammenschlagen] pog.

ale mu dopierdolił

der hat ihn vielleicht verdroschen pog.

II . dopierdalać <‑la> [dopjerdalatɕ], dopierdolić [dopjerdolitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. vulg. (uczepić się kogoś)

dopierdalać

sich tož. an jdn ranschmeißen [o. ranmachen] pog.

przestań się do mnie dopierdalać!

mach dich nicht an mich ran! pog.

I . napierdalać <‑la; pret. ‑laj> [napjerdalatɕ], napierdolić [napjerdolitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. pog., vulg.

1. napierdalać (naopowiadać bzdur):

napierdalać

Scheiß erzählen pog., vulg.

napierdoliła mu różnych bzdur o sobie

sie hat ihm allen möglichen Scheiß über sich erzählt

2. napierdalać (pobić kogoś):

napierdalać

jdn vermöbeln pog.

musiał mu napierdolić za tę zniewagę

er musste ihn für diese Beleidigung einfach vermöbeln

3. napierdalać (mocno boleć):

napierdalać

scheiße wehtun pog., vulg.

od wczoraj napierdala mnie ząb

seit gestern tut mein Zahn scheiße weh

II . napierdalać <‑la; pret. ‑laj> [napjerdalatɕ], napierdolić [napjerdolitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. pog., vulg.

1. napierdalać (mocno się upić):

napierdalać

sich tož. total besaufen

napierdalać

sich tož. volllaufen lassen

ale się wczoraj napierdoliłeś na imprezie pożegnalnej!

du hast dich gestern bei der Abschlussfeier total besoffen!

napierdolił się wódką i zasnął pod płotem

er hat sich mit Wodka volllaufen lassen und ist am Zaun eingeschlafen

2. napierdalać (bić się):

napierdalać

sich tož. [o. einander] vermöbeln

jak przyszliśmy oni już się napierdalali

als wir gekommen sind, waren sie schon dabei, sich zu vermöbeln

I . odpierdalać <‑la; pret. ‑laj> [otpjerdalatɕ], odpierdolić [otpjerdolitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. pog., vulg.

odpierdalać

hinhauen pog.

odpierdalać

schnell und schlecht machen

odpierdalać

vermasseln pog.

II . odpierdalać <‑la; pret. ‑laj> [otpjerdalatɕ], odpierdolić [otpjerdolitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. pog., vulg.

odpierdalać

sich tož. verpissen vulg.

odpierdalać

jdn in Ruhe lassen

zapierdalać <‑la> [zapjerdalatɕ] GLAG. nepreh. glag. vulg.

zapierdalać → zapieprzać

glej tudi zapieprzać

zapieprzać <‑rza> [zapjepʃatɕ] GLAG. nepreh. glag. pog.

1. zapieprzać (szybko iść, biec):

zapieprzać

rasen pog.

zapieprzać

sich daj. die Hacken wundlaufen pog.

2. zapieprzać (ciężko pracować):

zapieprzać

schuften pog.

zapieprzać

sich tož. abrackern pog.

zapieprzać

sich daj. den Arsch aufreißen vulg.

zapieprza od rana do nocy na nowe mieszkanie

er rackert sich von früh bis spät für eine neue Wohnung ab pog.

I . przypierdalać <‑la> [pʃɨpjerdalatɕ], przypierdolić [pʃɨpjerdolitɕ] dov. obl. vulg. GLAG. nepreh. glag. (zbić)

przypierdalać komuś

jdn verhauen pog.

przypierdalać komuś

jdn verprügeln

II . przypierdalać <‑la> [pʃɨpjerdalatɕ], przypierdolić [pʃɨpjerdolitɕ] dov. obl. vulg. GLAG. povr. glag. (przyczepić się)

przypierdalać się do kogoś

[ständig] gegen jdn stänkern pog.

nawpierdalać [nafpjerdalatɕ] dov. obl.

nawpierdalać → nawpieprzać

glej tudi nawpieprzać

I . nawpieprzać <‑rza; pret. ‑aj> [nafpjepʃatɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. pog.

1. nawpieprzać (zwymyślać kogoś):

nawpieprzać

jdn zur Sau machen pog.

nawpieprzał mu za niedotrzymanie terminu

er hat ihn wegen der Nichteinhaltung des Termins zur Sau gemacht pog.

2. nawpieprzać (nawrzucać):

nawpieprzać

schmeißen pog.

nawpieprzać

schleudern pog.

nawpieprzała ubrań do szafy

sie hat die Kleider in den Schrank geschmissen pog.

II . nawpieprzać <‑rza; pret. ‑aj> [nafpjepʃatɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl. pog. (najeść się)

nawpieprzać

sich tož. vollstopfen pog. [o. vollfressen pog. ]

nawpieprzał się frytek

er hat sich mit Pommes vollgefressen pog.

I . wypierać² <‑ra; dov. obl. wyprać> [vɨpjeratɕ] GLAG. preh. glag. (sprać)

wypierać

herauswaschen

wypierać tłuste plamy z koszuli

Fettflecken aus dem Hemd herauswaschen

II . wypierać² <‑ra; dov. obl. wyprać> [vɨpjeratɕ] GLAG. povr. glag.

wypierać

sich herauswaschen lassen

plamy z kawy trudno się wypierają

Kaffeeflecken m. spol mn. lassen sich schwer herauswaschen

wypielić [vɨpjelitɕ]

wypielić dov. obl. od pielić

glej tudi pielić

pielić [pjelitɕ] GLAG.

pielić → pleć