Prevodi za „zepak“ v slovarju poljsko » nemški

rzepak <rod. ‑u, mn. ‑i> [ʒepak] SAM. m. spol BOT.

rzepak

Raps m. spol

uprawa rzepaku

Rapsanbau m. spol

zupak <rod. ‑a, mn. ‑i> [zupak] SAM. m. spol slabš. VOJ.

zupak

Berufsunteroffizier m. spol

trzepak <rod. ‑a, mn. ‑i> [tʃepak] SAM. m. spol

trzepak

Teppichstange ž. spol

czerpak <rod. ‑a, mn. ‑i> [tʃerpak] SAM. m. spol

czerpak

Schöpfkelle ž. spol

trepak <rod. ‑a, brez mn. > [trepak] SAM. m. spol GLAS.

trepak (taniec)

Trepak m. spol

klepak <rod. ‑a, mn. ‑i> [klepak] SAM. m. spol

1. klepak TEH. (młot do klepania blachy):

klepak

Treibhammer m. spol

klepak

Dengelhammer m. spol

2. klepak pog. (człowiek gadatliwy):

klepak

Plappermaul sr. spol slabš. lub šalj. pog.

klepak

Plaudertasche ž. spol slabš. lub šalj.

klepak

Labersack m. spol slabš. pog.

tępak <rod. ‑a, mn. ‑i> [tempak] SAM. m. spol slabš. pog.

tępak

Trottel m. spol slabš. pog.

tępak

Schwachkopf m. spol slabš. pog.

szpak <rod. ‑a, mn. ‑i> [ʃpak] SAM. m. spol ZOOL.

szpak

Star m. spol

wspak [fspak] PRISL. ur. jez.

1. wspak (wstecz):

czytać [na] wspak

rückwärts lesen

2. wspak (na opak):

wspak

umgekehrt

wspak

verkehrt [herum]

rozumieć [na] wspak

falsch verstehen

rozumieć [na] wspak

missverstehen

rzepa <rod. ‑py, mn. ‑py> [ʒepa] SAM. ž. spol BOT.

rzepa

Speiserübe ž. spol

rzepa

Wasserrübe ž. spol

ktoś zdrowy jak rzepa pog.

kerngesund

szłapak <rod. ‑a, mn. ‑i> [ʃwapak] SAM. m. spol (koń chodzący nieprawidłowym kłusem)

szłapak

Pass m. spol

I . trzepać <‑pie; pret. trzep; dov. obl. trzepnąć> [tʃepatɕ] GLAG. preh. glag.

1. trzepać samo v nedov. obl. (usuwać kurz):

trzepać chodnik, dywan

klopfen

2. trzepać pog. (uderzyć):

trzepnąć kogoś czymś

jdn mit etw hauen [o. klopfen] pog.

3. trzepać šalj. (sprawdzać):

trzepać

abklopfen pog.

na granicy zawsze trzepią

an der Grenze klopfen sie einen immer ab pog.

II . trzepać <‑pie; pret. trzep; dov. obl. trzepnąć> [tʃepatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. trzepać (wykonywać zamaszyste ruchy):

trzepać skrzydłami

mit den Flügeln schlagen

trzepać [lub walić] kapucyna [lub konia] vulg.

sich daj. einen abwichsen [o. runterholen] vulg.

2. trzepać pog. (mówić szybko):

trzepać

[he]runterleiern pog.

trzepać językiem

plappern pog.

trzepać byle co [lub o byle czym]

irgendwas plappern pog.

trzepać byle co [lub o byle czym]

plappern, egal worüber pog.

III . trzepać <‑pie; pret. trzep; dov. obl. trzepnąć> [tʃepatɕ] GLAG. povr. glag. pog.

1. trzepać (uderzać się):

trzepnąć się ręką w czoło

sich tož. mit der Hand an die Stirn schlagen

2. trzepać samo v nedov. obl.:

trzepać (szamotać się) (ryba, ptak)

zappeln

okoń trzepie się w sieci

der Barsch m. spol zappelt im Netz

przepał <rod. ‑u, mn. ‑y> [pʃepaw] SAM. m. spol TEH.

przepał

Mehrverbrauch m. spol

I . zepsuć <‑uje; pret. ‑uj> [zepsutɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. zepsuć (uszkodzić):

zepsuć

kaputtmachen

zepsuć żelazko

das Bügeleisen kaputtmachen

zepsute zęby

schlechte Zähne m. spol mn.

zepsute powietrze pog.

dicke Luft ž. spol

2. zepsuć fig. (uczynić coś gorszym):

zepsuć

verderben

zepsuć komuś humor

jdm die Stimmung [o. Laune] verderben

3. zepsuć fig. (wypaczyć czyjś charakter):

zepsuć

verderben

zepsuła go sława

der Ruhm m. spol hat ihn verdorben

dobrego i karczma nie zepsuje, złego i kościół nie naprawi preg.

wie den Guten die Kneipe ž. spol nicht verdirbt, wird den Schlechten die Kirche ž. spol nicht besser machen

II . zepsuć <‑uje; pret. ‑uj> [zepsutɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl.

1. zepsuć (popsuć się):

zepsuć

kaputtgehen

zepsuć

entzweigehen

komputer się zepsuł

der Computer m. spol ist kaputt gegangen

2. zepsuć (jedzenie):

zepsuć

verderben

zepsuć

schlecht werden

ryba się zepsuła

der Fisch m. spol ist verdorben

3. zepsuć fig. (stać się gorszym):

zepsuć

sich tož. verschlechtern

wieczorem pogoda się zepsuła

am Abend verschlechterte sich das Wetter sr. spol

4. zepsuć fig. (ulec zepsuciu):

zepsuć

dem Verderben unterliegen [o. ausgesetzt sein]

zepsuł się pod wpływem kolegów

er ist in der Gesellschaft seiner Kollegen verdorben worden

stępak <rod. ‑a, mn. ‑i> [stempak] SAM. m. spol

stępak ZOOL., TEH.

Arbeitspferd sr. spol

stępak ZOOL., TEH.

Zugpferd sr. spol

stępak ZOOL., TEH.

Rückepferd sr. spol

kołpak <rod. ‑a, mn. ‑i> [kowpak] SAM. m. spol

1. kołpak (nakrycie głowy):

kołpak

Kalpak m. spol

kołpak

Kolpak m. spol

2. kołpak AVTO.:

kołpak

Radkappe ž. spol

3. kołpak TEH.:

kołpak

Haube ž. spol

kołpak

Kappe ž. spol

drapak <rod. ‑a, mn. ‑i> [drapak] SAM. m. spol

1. drapak pog. (stara, zdarta miotła):

drapak

alter Besen m. spol

drapak

alte Scheuerbürste ž. spol

2. drapak pog. (brzydkie drzewo iglaste):

drapak

hässlicher Nadelbaum m. spol

3. drapak TEH. (strug):

drapak

Zahnhobel m. spol

fraza:

dać drapaka pog.

die Kurve kratzen pog.

dać drapaka pog.

sich tož. aus dem Staub machen fig. pog.

dwupak <rod. ‑u, mn. ‑i> [dvupak] SAM. m. spol

dwupak

Doppelpack m. spol

żebrak (-aczka) <rod. ‑a, mn. ‑acy> [ʒebrak] SAM. m. spol (ž. spol)

żebrak (-aczka)

Bettler(in) m. spol (ž. spol)

na dworcach jest dużo żebraków

auf den Bahnhöfen gibt es viele Bettler

szczepak SAM.

Geslo uporabnika

szczepak m. spol HORT

Veredelungsmesser sr. spol

szczepak m. spol HORT

Pfropfmesser sr. spol