Prevodi za „Strebung“ v slovarju nemško » poljski

Bestre̱bung <‑, ‑en> SAM. ž. spol

Bestrebung

dążenie sr. spol

Bestrebung

usiłowanie sr. spol

es gibt Bestrebungen, dieses Gesetz zu ändern

są podejmowane starania, aby zmienić tą ustawę

Stre̱u̱ung <‑, ‑en> SAM. ž. spol

1. Streuung (Verbreitung: der Mitteilungen, Werbung):

Streuung

rozpowszechnianie sr. spol

2. Streuung (Verteilung: von Anlagen, eines Risikos):

Streuung

dywersyfikacja ž. spol

3. Streuung (Abweichung: des Lichts):

Streuung

rozproszenie sr. spol

Verstre̱bung <‑, ‑en> [fɛɐ̯​ˈʃtreːbʊŋ] SAM. ž. spol ARHIT.

Verstrebung

zabezpieczenie sr. spol podporami ukośnymi

stre̱bsam PRID.

strebsam Schüler

pilny

strebsam Arbeitnehmer

ambitny

stre̱i̱fig [ˈʃtraɪfɪç] PRID.

streifig

pasiasty

streifig

w paski

streifig

prążkowany

streifig

smugowaty

streifig sein

mieć prążki [lub paski]

die Fenster sind ganz streifig

okna ntpl mają pełno smug

stre̱i̱tig PRID.

1. streitig (strittig):

streitig Angelegenheit, Frage

problematyczny

streitig Angelegenheit, Frage

budzący wątpliwości

jdm etw streitig machen

kwestionować czyjeś prawa do czegoś

jdm etw streitig machen

odmawiać komuś praw[a] do czegoś

jdm den Vorrang streitig machen

kwestionować [dov. obl. za‑] czyjeś pierwszeństwo

2. streitig PRAVO (umstritten):

streitig Ansprüche, Tatsachen

sporny

eine streitige Verhandlung

postępowanie sr. spol sporne

Stre̱i̱chung <‑, ‑en> SAM. ž. spol

1. Streichung (gestrichener Text):

Streichung

wykreślenie sr. spol

Streichung

skreślenie sr. spol

2. Streichung fig:

Streichung (Abschaffung) (im Etat)

cięcie sr. spol

Streichung (von Stellen)

redukcja ž. spol

I . strẹcken [ˈʃtrɛkən] GLAG. preh. glag.

1. strecken (recken):

strecken Arm, Bein

wyciągać [dov. obl. wyciągnąć]

den Kopf aus dem Fenster strecken

wychylić głowę przez okno

lang gestreckt

wyciągnięty jak długi

er streckte die Beine von sich

wyciągnął nogi

den Oberkörper strecken

rozciągać [dov. obl. rozciągnąć] górną część ciała

den Finger strecken pog.

podnosić [dov. obl. podnieść] palec [lub rękę]

jdn zu Boden strecken

powalić kogoś [na ziemię]

die Beine unter jds Tisch strecken pog.

być na czyimś utrzymaniu

2. strecken pog. (ergiebiger machen):

strecken Suppe, Soße, Drogen

rozcieńczać [dov. obl. rozcieńczyć]

3. strecken (rationieren):

strecken Vorräte, Geld

oszczędzać

II . strẹcken [ˈʃtrɛkən] GLAG. povr. glag.

1. strecken (sich recken):

sich dehnen und strecken

rozciągać [dov. obl. rozciągnąć] się

sich dehnen und strecken

przeciągać [dov. obl. przeciągnąć] się

die Kinder haben sich gestreckt pog.

dzieci ntpl przeciągały się

2. strecken (sich hinziehen):

der Weg streckt sich kilometerlang pog.

droga ž. spol ciągnie się kilometrami

I . stre̱i̱fen [ˈʃtraɪfən] GLAG. preh. glag.

1. streifen (flüchtig berühren):

streifen

muskać [dov. obl. musnąć]

der Schuss hat ihn an der Schulter gestreift

pocisk m. spol drasnął go w ramię

das Fahrzeug streifte sie am Oberschenkel

samochód m. spol otarł się o jej udo

das Geschoss streifte sie am Oberschenkel

pocisk m. spol drasnął jej udo

2. streifen (flüchtig erwähnen):

streifen

napomykać [dov. obl. napomknąć]

er streift das Thema nur

on robi [lub czyni] tylko wzmiankę na ten temat [lub traktuje ten temat pobieżnie]

3. streifen (überziehen, abziehen):

ich streifte mir den Ring auf den Finger

włożyłem pierścionek na palec

ich streifte mir den Ring vom Finger

zdjąłem [lub ściągnąłem] pierścionek z palca

II . stre̱i̱fen [ˈʃtraɪfən] GLAG. nepreh. glag. +sein ur. jez. (gehen)

durch den Wald streifen

wędrować przez las

durch ein Gebiet streifen

przemierzać teren ur. jez.

stre̱i̱ken [ˈʃtraɪkən] GLAG. nepreh. glag.

1. streiken (einen Streik durchführen):

[für etw] streiken

strajkować [dov. obl. za‑] [w jakimś celu]

2. streiken pog.:

streiken (sich weigern, nicht funktionieren) (Batterie, Computer)

odmawiać [dov. obl. odmówić] posłuszeństwa

streiken (Motor)

zastrajkować pog.

I . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] GLAG. nepreh. glag.

1. streiten (in Streit geraten, sein):

[mit jdm][um etw] streiten

sprzeczać [dov. obl. po‑] się [z kimś][o coś]

2. streiten (diskutieren):

[mit jdm] über etw tož. streiten

rozprawiać [z kimś] o czymś

II . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] GLAG. povr. glag.

1. streiten (zanken):

sich streiten

kłócić [dov. obl. po‑] się

sie streitet sich mit ihm wegen jeder Kleinigkeit

ona kłóci się z nim z powodu każdej drobnostki

wenn zwei sich streiten, freut sich der Dritte preg.

gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta preg.

2. streiten (diskutieren):

sich [darüber] streiten, wer/wie ...

spierać się [o to], kto/jak...

darüber lässt sich streiten

o to można się spierać

strẹssen [ˈʃtrɛsən] GLAG. preh. glag. pog.

stressen

stresować [dov. obl. ze‑]

die Arbeit stresst mich total

ta praca ž. spol totalnie mnie stresuje

Reformbestrebung SAM.

Geslo uporabnika

Reformbestrebung ž. spol

dążenie do wprowadzenia reform sr. spol