Prevodi za „fortfegend“ v slovarju nemško » poljski

fọrt|fliegen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

fortfliegen

odlatywać [dov. obl. odleciec]

der Kanarienvogel war fortgeflogen, als die Käfigtür offen stand

kanarek m. spol odleciał, kiedy drzwi mn. klatki były otwarte

ein Windstoß kam, und alle Blätter, die auf dem Tisch lagen, flogen fort

wiatr m. spol powiał, porywając wszystkie kartki, które leżały na stole

halte deinen Hut fest, sonst fliegt er [dir] fort

przytrzymaj swój kapelusz, bo [ci] odleci

fọrt|jagen GLAG. preh. glag.

fortjagen Tier

odstraszać [dov. obl. odstraszyć]

fortjagen Tier

odpędzać [dov. obl. odpędzić]

fortjagen Person

wypędzać [dov. obl. wypędzić]

fọrt|geben GLAG. preh. glag. irr

fortgeben

oddawać [dov. obl. oddać]

fọrt|gehen GLAG. nepreh. glag. +sein

1. fortgehen (weggehen):

fortgehen

odchodzić [dov. obl. odejść]

fortgehen

iść [dov. obl. pójść] precz

von jdm fortgehen

odejść od kogoś

aus einer Stadt fortgehen

opuszczać [dov. obl. opuścić] miasto

2. fortgehen (sich fortsetzen):

fortgehen

trwać

fọrt|leben GLAG. nepreh. glag.

in jdm/etw fortleben

istnieć [lub żyć] dalej w kimś/czymś

in jdm/etw fortleben

trwać w kimś/czymś

I . fọrt|bewegen* GLAG. preh. glag.

fortbewegen Stein:

fortbewegen

ruszyć z miejsca

II . fọrt|bewegen* GLAG. povr. glag.

fortbewegen

poruszać się

der alte Mann kann sich nur an Krücken fortbewegen

ten stary człowiek m. spol może się poruszać tylko o kulach

I . fọrtlaufend PRID.

fortlaufend Störungen:

fortlaufend

ciągły

fortlaufend

nieprzerwany

II . fọrtlaufend PRISL.

fortlaufend erscheinen

sukcesywnie

fortlaufend erscheinen

nieprzerwanie

fortlaufend nummerieren

na bieżąco

I . fọrtwährend PRID.

fortwährend

ciągły

fortwährend

ustawiczny

ein fortwährender Prozess

ustawiczny proces m. spol

II . fọrtwährend PRISL.

fortwährend

ciagle

fortwährend

ustawicznie

fọrt|begeben* GLAG. povr. glag. irr ur. jez.

fortbegeben

oddalać [dov. obl. oddalić] się

er hat sich aus dem Dorf fortbegeben

[on] oddalił się ze wsi

I . fọrt|fahren GLAG. nepreh. glag.

1. fortfahren +sein (wegfahren):

fortfahren

odjeżdżać [dov. obl. odjechać]

fortfahren

wyjeżdżać [dov. obl. wyjechać]

2. fortfahren +haben o sein (weitermachen):

fortfahren

kontynuować

fortfahren zu lesen

kontynuować czytanie

fortfahren zu lesen

czytać dalej

fortfahren etw zu tun

robić coś dalej

II . fọrt|fahren GLAG. preh. glag.

fortfahren Person

odwozić [dov. obl. odwieźć]

fortfahren Gegenstand

wywozić [dov. obl. wywieźć]

fọrt|fallen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

fortfallen → wegfallen

glej tudi wegfallen

wẹg|fallen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. wegfallen (ausgelassen werden):

etw wegfallen lassen Nachtisch

rezygnować [dov. obl. z‑] z czegoś

2. wegfallen (entfallen):

wegfallen

odpadać [dov. obl. odpaść ]pog.

der letzte Satz kann wegfallen

ostatnie zdanie można pominąć

der nächste Tagesordnungspunkt kann wegfallen

ostatni punkt m. spol programu może zostać pominięty

fọrt|führen GLAG. preh. glag.

1. fortführen (fortsetzen):

fortführen

kontynuować

fortführen

prowadzić dalej

fortgeführter Anschaffungspreis FINAN.

utrzymana cena ž. spol nabycia

2. fortführen von einem Ort:

fortführen (wegführen, wegbringen)

wywozić [dov. obl. wywieźć]

fortführen (wegführen, wegbringen)

zabierać [dov. obl. zabrać]

fortführen (einen Gefangenen)

odtransportować

fọrt|tragen GLAG. preh. glag. irr

forttragen

wynosić [dov. obl. wynieść]

sie ließ sich von der Musik/dem Rhythmus forttragen fig

dała się ponieść muzyce/rytmowi fig

fọrtgelten GLAG. nepreh. glag. a. PRAVO

fortgelten

obowiązywać nadal [lub w dalszym ciągu]

fọrt|reißen GLAG. preh. glag. irr

fortreißen

porywać [dov. obl. porwać] [ze sobą]

das Haus wurde von der Flut fortgerissen

dom m. spol został porwany przez powódź

die Fluten rissen Häuser und Autos mit sich fort

powódź ž. spol porwała ze sobą domy i samochody

sich von der allgemeinen Begeisterung fortreißen lassen fig

dać się porwać powszechnemu entuzjazmowi

er ließ sich von seinen Gefühlen fortreißen fig

[on] dał się porwać uczuciom

fọrt|rennen GLAG. nepreh. glag. irr +sein pog.

fortrennen

uciekać [dov. obl. uciec]

sie wollte den Taschendieb noch festhalten, doch der war bereits fortgerannt

[ona] chciała złapać kieszonkowca, ale ten już zdążył uciec