Prevodi za „heranbrechen“ v slovarju nemško » poljski

I . hera̱u̱s|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

aus jdm herausbrechen (Schrei)

wyrywać [dov. obl. wyrwać] się z kogoś

aus jdm herausbrechen (Schrei)

wydobywać [dov. obl. wydobyć] się z kogoś

Hass brach aus ihm heraus

wybuchnął nienawiścią

II . hera̱u̱s|brechen GLAG. preh. glag. irr

herausbrechen Tür

wyłamywać [dov. obl. wyłamać]

herausbrechen Fliesen

odrywać [dov. obl. oderwać]

herausbrechen Fliesen

zrywać [dov. obl. zerwać]

here̱i̱n|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. hereinbrechen:

hereinbrechen (nach innen stürzen) (Steine)

wpadać [dov. obl. wpaść] do środka

2. hereinbrechen:

hereinbrechen (überfluten) (Flut, Wasser)

zalewać [dov. obl. zalać]

hereinbrechen (überfluten) (Flut, Wasser)

wdzierać [dov. obl. wedrzeć] się [do środka]

über jdn/etw hereinbrechen

zalać kogoś/coś

3. hereinbrechen ur. jez.:

hereinbrechen (unerwartet auftreten) (Gewitter, Krieg)

rozpętać się

hereinbrechen (Katastrophe)

wydarzyć się

über jdn/etw hereinbrechen (Unheil)

spadać [dov. obl. spaść] na kogoś/coś

4. hereinbrechen ur. jez.:

hereinbrechen (anbrechen) (Abend, Nacht)

zapadać [dov. obl. zapaść]

hereinbrechen (Winter)

nastać

herạn|reichen GLAG. nepreh. glag.

1. heranreichen (bis an etw reichen):

an etw tož. heranreichen (Weg, Gelände)

sięgać do czegoś

an etw tož. heranreichen (Kind)

dosięgać [dov. obl. dosięgnąć] [do] czegoś

2. heranreichen (gleichkommen):

an jdn/etw heranreichen

dorównywać [dov. obl. dorównać] komuś/czemuś

I . ạn|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein ur. jez.

anbrechen (beginnen) (Jahreszeit, Tag, Epoche)

nastawać [dov. obl. nastać]

die Nacht ist angebrochen

nastała noc ž. spol

was machen wir mit diesem angebrochenen Abend? pog.

co zrobimy z tym rozpoczętym wieczorem?

II . ạn|brechen GLAG. preh. glag. irr

1. anbrechen (öffnen):

anbrechen Packung, Flasche, Vorrat

napoczynać [dov. obl. napocząć]

anbrechen Packung, Flasche, Vorrat

otwierać [dov. obl. otworzyć]

2. anbrechen (teilweise brechen):

anbrechen

nadłamywać [dov. obl. nadłamać]

angebrochen sein (Stuhlbein, Knochen)

być lekko złamanym

herạn|machen GLAG. povr. glag. pog.

1. heranmachen:

sich an jdn heranmachen

dobierać [dov. obl. dobrać] się do kogoś pog.

2. heranmachen (beginnen):

sich an etw tož. heranmachen

zabierać [dov. obl. zabrać] się do czegoś

herạn|bringen GLAG. preh. glag. irr

1. heranbringen (räumlich näher bringen):

jdn [an jdn/etw] heranbringen

podprowadzać [dov. obl. podprowadzić] kogoś [do kogoś/czegoś]

etw [an jdn/etw] heranbringen

przynosić [dov. obl. przynieść] coś [bliżej kogoś/czegoś]

2. heranbringen (vertraut machen):

jdn an etw heranbringen

zapoznawać [dov. obl. zapoznać] kogoś z czymś

Studenten an ein Problem heranbringen

przybliżać [dov. obl. przybliżyć] studentom problem

I . e̱i̱n|brechen GLAG. nepreh. glag. irr

1. einbrechen +haben o sein (einen Einbruch verüben):

[bei jdm/in etw tož. o daj.] einbrechen

włamywać [dov. obl. włamać] się [do kogoś/do czegoś]

bei uns ist letzte Nacht eingebrochen worden

włamano się do nas ostatniej nocy

2. einbrechen +sein (eindringen):

einbrechen

wdzierać [dov. obl. wedrzeć] się

einbrechen

wtargnąć

in ein Land einbrechen

najechać na kraj

3. einbrechen +sein (einsinken):

[auf dem Eis] einbrechen

wpaść pod lód

sie ist auf dem Eis eingebrochen

lód m. spol się pod nią załamał

4. einbrechen +sein:

einbrechen (plötzlich beginnen) (Winter)

nadchodzić [dov. obl. nadejść]

einbrechen (Dunkelheit, Nacht, Dämmerung)

zapadać [dov. obl. zapaść]

5. einbrechen +sein:

einbrechen (einstürzen) (Decke)

zawalić się

einbrechen (Stollen, Tunnel)

runąć

II . e̱i̱n|brechen GLAG. preh. glag. irr

einbrechen Tür

wyważać [dov. obl. wyważyć]

einbrechen Wand, Mauer

wyburzać [dov. obl. wyburzyć]

herạn|gehen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. herangehen (näher treten):

[an etw tož.] herangehen

zbliżać [dov. obl. zbliżyć] się do czegoś

an ein Gitter/Tier herangehen

podchodzić [dov. obl. podejść] do siatki/zwierzęcia

2. herangehen (mit etw anfangen):

an etw tož. herangehen

przystępować [dov. obl. przystąpić] do czegoś

an etw tož. herangehen

brać [dov. obl. wziąć] się za coś

an etw tož. herangehen

podejmować [dov. obl. podjąć] się czegoś

an ein Problem herangehen

wziąć się za problem

an eine Aufgabe herangehen

podjąć się zadania

I . herạn|ziehen GLAG. preh. glag. irr

1. heranziehen (näher holen):

jdn/etw [zu sich] heranziehen

przyciągać [dov. obl. przyciągnąć] kogoś/coś [do siebie]

er zog den Hocker zu sich heran

przyciągnął do siebie taboret

2. heranziehen (einsetzen):

heranziehen Helfer

sprowadzać [dov. obl. sprowadzić]

heranziehen Sache

posługiwać [dov. obl. posłużyć] się

einen Sachverständigen [zu etw] heranziehen

powoływać [dov. obl. powołać] biegłego [do czegoś]

jdn zu einer Aufgabe heranziehen

wyznaczać [dov. obl. wyznaczyć] kogoś do jakiegoś zadania

3. heranziehen (anführen):

etw heranziehen Paragraphen, Quelle

powoływać [dov. obl. powołać] się na coś

etw zum Vergleich heranziehen

porównywać [dov. obl. porównać] coś

4. heranziehen (aufziehen):

heranziehen Kind, Tier

wychowywać [dov. obl. wychować]

heranziehen Pflanze

hodować [dov. obl. wy‑]

[sich daj.] eine Nachfolgerin heranziehen

wychować sobie następczynię

II . herạn|ziehen GLAG. nepreh. glag. irr +sein (näher kommen)

heranziehen

zbliżać [dov. obl. zbliżyć] się

I . erbrẹchen GLAG. nepreh. glag. irr (sich übergeben)

erbrechen

wymiotować [dov. obl. z‑]

bis zum Erbrechen pog.

obrzydliwy

bis zum Erbrechen pog.

odrażający

II . erbrẹchen GLAG. preh. glag. irr

1. erbrechen (ausspucken):

erbrechen Essen, Brei

zwymiotować

2. erbrechen ur. jez. Schloss:

erbrechen

wyłamać

3. erbrechen alt Siegel:

erbrechen

naruszyć

verbrẹchen <verbricht, verbrach, verbrochen> GLAG. preh. glag. šalj. pog.

verbrechen

przeskrobać pog.

was hat er denn wieder verbrochen?

cóż on znowu przeskrobał?

was habe ich denn jetzt schon wieder verbrochen?

cóż za przestępstwo znowu popełniłem? fig

wer hat diesen Salat verbrochen?

kto popełnił tę sałatkę? šalj.

I . zerbrẹchen* GLAG. preh. glag. irr

zerbrechen

tłuc [dov. obl. s‑]

zerbrechen

rozbijać [dov. obl. rozbić]

fraza:

sich den Kopf [über etw] zerbrechen

łamać sobię głowę [nad czymś] fig

II . zerbrẹchen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. zerbrechen:

zerbrechen (in Stücke zerfallen) (Vase)

stłuc się

2. zerbrechen fig:

zerbrechen (auseinander gehen) (Ehe)

rozsypywać [dov. obl. rozsypać] się fig pog.

ihre Ehe ist an Kleinigkeiten zerbrochen

ich małżeństwo sr. spol rozpadło się przez drobnostki pog.

er ist an der Trennung seelisch zerbrochen ur. jez.

przez to rozstanie [lub tę separację] rozsypał się psychicznie fig