Prevodi za „umherschleifen“ v slovarju nemško » poljski

umhe̱r|schlendern GLAG. nepreh. glag. +sein pog.

umherschlendern

włóczyć się

umherschlendern (in der Stadt)

włóczyć się po mieście

mịt|schleifen GLAG. preh. glag.

mitschleifen

ciągnąć [dov. obl. po‑] [ze sobą]

mitschleifen

wlec [dov. obl. po‑] [ze sobą]

sie schleifte ihn auf die Party mit pog.

[ona] zabrała [lub zaciągnęła pog. ] go na imprezę

umhe̱r|laufen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. umherlaufen (ziellos herumlaufen):

umherlaufen

chodzić bez celu

2. umherlaufen (spazieren gehen):

umherlaufen

spacerować

die Kinder laufen im Park umher

dzieci ntpl spacerują po parku

3. umherlaufen pog. (aussehen, gekleidet sein):

wie ein Landstreicher umherlaufen

wyglądać jak włóczęga

I . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] GLAG. preh. glag.

1. schleifen (ziehen):

jdn/etw zur Tür schleifen

ciągnąć [dov. obl. po‑] kogoś/coś do drzwi

den schweren Koffer über den Bahnsteig schleifen

wlec ciężką walizkę po peronie pog.

2. schleifen fig (zum Mitkommen überreden):

sie hat ihre kleine Schwester mit in die Disko geschleift

zaciągnęła [lub zawlokła] swoją młodszą siostrę do dyskoteki pog.

jdn ins Kino schleifen fig

zaciągnąć kogoś do kina pog.

3. schleifen (niederreißen):

schleifen

burzyć [dov. obl. z‑]

II . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] GLAG. nepreh. glag.

1. schleifen +haben o sein (reiben):

[an etw daj.] schleifen (Fahrradkette, Blech)

trzeć [o coś]

die Kupplung schleifen lassen

trzeć sprzęgło

die Kette schleift am Schutzblech

łańcuch m. spol obciera błotnik

2. schleifen +haben o sein (gleiten):

[auf dem Boden] schleifen (Kleid)

ciągnąć się [po ziemi]

die Schleppe schleift über den Fußboden

tren m. spol ciągnie się po ziemi

etw schleifen lassen pog.

odpuścić sobie coś pog.

du kannst deine Arbeit nicht länger schleifen lassen

nie możesz dłużej zaniedbywać swojej pracy

I . ạb|schleifen GLAG. preh. glag. irr

1. abschleifen (entfernen):

abschleifen

zeszlifowywać [dov. obl. zeszlifować]

2. abschleifen (glätten, abfeilen):

abschleifen Oberfläche, Metall, Edelsteine

oszlifowywać [dov. obl. oszlifować]

abschleifen Parkett

szlifować

II . ạb|schleifen GLAG. povr. glag. irr

1. abschleifen:

abschleifen (sich abnutzen) (Belag, Unebenheit)

ścierać [dov. obl. zetrzeć] się

2. abschleifen fig:

abschleifen

nabierać [dov. obl. nabrać] ogłady

abschleifen

wyrobić się

das schleift sich noch ab

to się jeszcze dotrze

I . e̱i̱n|schleifen GLAG. preh. glag. irr

1. einschleifen (einprägen):

einschleifen Verhaltensweisen

wpajać [dov. obl. wpoić]

2. einschleifen TEH.:

einschleifen

docierać [dov. obl. dotrzeć]

Ventile einschleifen

docierać zawory

II . e̱i̱n|schleifen GLAG. povr. glag. irr (zur Gewohnheit werden)

einschleifen

utrwalać [dov. obl. utrwalić] się

das hat sich mit der Zeit so eingeschliffen

to z czasem weszło w nawyk pog.

Hạndschleifen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TEH.

Handschleifen

szlifowanie sr. spol ręczne

Re̱i̱bschleifen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TEH.

Reibschleifen

docieranie sr. spol

Fe̱i̱nschleifen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TEH.

Feinschleifen

szlifowanie sr. spol gładkie [lub dokładne] [lub wykańczające]

na̱ch|schleifen GLAG. preh. glag. irr

ein Messer nachschleifen

ostrzyć [dov. obl. na‑] nóż [mocniej]

Pla̱nschleifen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TEH.

Planschleifen

szlifowanie sr. spol czół [lub powierzchni czołowych] przedmiotu

Rụndschleifen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TEH.

Rundschleifen

szlifowanie sr. spol powierzchni walcowych

Nạssschleifenpren. pravopis <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TEH.

Nassschleifen

szlifowanie sr. spol na mokro

glạtt|schleifenst. pravopis GLAG. preh. glag. irr

glattschleifen → schleifen

glej tudi schleifen , schleifen

schle̱i̱fen² <schleift, schliff, geschliffen> [ˈʃlaɪfən] GLAG. preh. glag.

1. schleifen (schärfen):

schleifen Messer, Schere

ostrzyć [dov. obl. na‑]

2. schleifen (bearbeiten):

schleifen Edelstein, Glas

szlifować [dov. obl. o‑]

etw glatt schleifen

gładzić [dov. obl. wy‑]

geschliffene Dialoge fig

wygładzone dialogi m. spol mn. fig

3. schleifen (hart drillen):

schleifen

musztrować

I . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] GLAG. preh. glag.

1. schleifen (ziehen):

jdn/etw zur Tür schleifen

ciągnąć [dov. obl. po‑] kogoś/coś do drzwi

den schweren Koffer über den Bahnsteig schleifen

wlec ciężką walizkę po peronie pog.

2. schleifen fig (zum Mitkommen überreden):

sie hat ihre kleine Schwester mit in die Disko geschleift

zaciągnęła [lub zawlokła] swoją młodszą siostrę do dyskoteki pog.

jdn ins Kino schleifen fig

zaciągnąć kogoś do kina pog.

3. schleifen (niederreißen):

schleifen

burzyć [dov. obl. z‑]

II . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] GLAG. nepreh. glag.

1. schleifen +haben o sein (reiben):

[an etw daj.] schleifen (Fahrradkette, Blech)

trzeć [o coś]

die Kupplung schleifen lassen

trzeć sprzęgło

die Kette schleift am Schutzblech

łańcuch m. spol obciera błotnik

2. schleifen +haben o sein (gleiten):

[auf dem Boden] schleifen (Kleid)

ciągnąć się [po ziemi]

die Schleppe schleift über den Fußboden

tren m. spol ciągnie się po ziemi

etw schleifen lassen pog.

odpuścić sobie coś pog.

du kannst deine Arbeit nicht länger schleifen lassen

nie możesz dłużej zaniedbywać swojej pracy

Flạchschleifen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TEH.

Flachschleifen

szlifowanie sr. spol płaszczyzn

Ha̱a̱rschleife <‑, ‑n> ž. spol

Haarschleife

kokard[ka] ž. spol we włosach

Ịnnenrundschleifen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TEH.

Innenrundschleifen

szlifowanie sr. spol otworów

Fẹrtigschleifen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TEH.

Fertigschleifen

szlifowanie sr. spol wykańczające

Profi̱lschleifen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TEH.

Profilschleifen

szlifowanie sr. spol kształtowe

Fe̱i̱nziehschleifen <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol TEH.

Feinziehschleifen

dogładzanie sr. spol oscylacyjne

Feinziehschleifen

superfinisz m. spol