Prevodi za „verbpräfix“ v slovarju nemško » poljski

verbra̱ch GLAG. preh. glag.

verbrach pret. von verbrechen

glej tudi verbrechen

verbrẹchen <verbricht, verbrach, verbrochen> GLAG. preh. glag. šalj. pog.

verbrechen

przeskrobać pog.

was hat er denn wieder verbrochen?

cóż on znowu przeskrobał?

was habe ich denn jetzt schon wieder verbrochen?

cóż za przestępstwo znowu popełniłem? fig

wer hat diesen Salat verbrochen?

kto popełnił tę sałatkę? šalj.

verbrạnnt GLAG. nepreh. glag., preh. glag., povr. glag.

verbrannt pp von verbrennen

glej tudi verbrennen

I . verbrẹnnen* GLAG. preh. glag. irr

1. verbrennen (vom Feuer vernichten lassen):

verbrennen Holz, Müll

palić [dov. obl. s‑]

sich daj. die Hand [am Bügeleisen] verbrennen

oparzyć sobie rękę [żelazkiem]

die Sonne hat sein Gesicht verbrannt pog.

słońce opaliło mu twarz

verbrannte Erde VOJ.

spalony teren m. spol

sich daj. den Mund [o. das Maul] verbrennen pog.

zaszkodzić sobie swoją niewyparzoną gębą pog.

2. verbrennen pog. (einäschern):

verbrennen Toten

kremować [dov. obl. s‑]

3. verbrennen ZGOD. (hinrichten):

verbrennen

spalić na stosie

sie wurde als Hexe verbrannt

została spalona na stosie jako czarownica

II . verbrẹnnen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

verbrennen (Haus, Braten)

spalać [dov. obl. spalić] się

verbrennen (Person)

spłonąć

III . verbrẹnnen* GLAG. povr. glag. irr

verbrennen

oparzyć się

das Kind hat sich am Bügeleisen verbrannt

dziecko sr. spol oparzyło się żelazkiem

verba̱u̱en* GLAG. preh. glag.

1. verbauen (versperren):

jdm die Sicht verbauen (Mauer)

zabudować komuś widok

2. verbauen fig (vereiteln):

sich daj. die Zukunft verbauen

zamknąć przed sobą przyszłość

du hast dir alle Chancen verbaut

zamknąłeś sobie wszystkie szanse

3. verbauen (verbrauchen):

verbauen Baumaterial

zużywać [dov. obl. zużyć]

verbauen Geld

wkładać [dov. obl. włożyć] w budowę

verble̱i̱t [fɛɐ̯​ˈblaɪt] PRID.

verbleit Benzin:

verbleit

ołowiowy

verbụ̈rgt PRID.

verbürgt

poręczony

verbürgte Rechte

zagwarantowane prawa

I . verbẹrgen* GLAG. preh. glag. irr

1. verbergen (verstecken):

jdn/etw [vor jdm] verbergen

ukrywać [dov. obl. ukryć] kogoś/coś [przed kimś]

er verbarg sein Gesicht in den Händen

[on] ukrył twarz w dłoniach

verborgener Text RAČ.

tekst ukryty

2. verbergen (verheimlichen):

[jdm] etw verbergen

zatajać [dov. obl. zataić] coś [przed kimś]

ich habe nichts zu verbergen

nie mam nic do ukrycia

II . verbẹrgen* GLAG. povr. glag. irr

sich [vor jdm] verbergen

ukrywać [dov. obl. ukryć] się [przed kimś]

hinter seiner Arroganz verbarg sich Unsicherheit

za jego arogancją kryła się niepewność

wer verbirgt sich denn hinter diesem Pseudonym?

któż ukrywa się za tym pseudonimem?

glej tudi verborgen , verborgen

verbọrgen*² [fɛɐ̯​ˈbɔrgən] GLAG. preh. glag.

verborgen → verleihen

I . verbọrgen¹ [fɛɐ̯​ˈbɔrgən] GLAG. preh. glag., povr. glag.

verborgen pp von verbergen

II . verbọrgen¹ [fɛɐ̯​ˈbɔrgən] PRID.

verborgen

ukryty

etw verborgen halten

trzymać coś w ukryciu

das ist mir nicht verborgen geblieben

to nie ukryło się przede mną

fraza:

im Verborgenen bleiben

pozostać w ukryciu

verbọrgen*² [fɛɐ̯​ˈbɔrgən] GLAG. preh. glag.

verborgen → verleihen

glej tudi verleihen

verle̱i̱hen* GLAG. preh. glag. irr

1. verleihen:

verleihen (borgen, leihen)

pożyczać [dov. obl. pożyczyć]

verleihen (gegen Entgelt)

wypożyczać [dov. obl. wypożyczyć]

etw an jdn verleihen

coś komuś wypożyczać [dov. obl. wypożyczyć]

ich habe das Buch an Susanne verliehen

pożyczyłam książkę Zuzannie

2. verleihen (zuerkennen):

verleihen Orden, Titel

nadawać [dov. obl. nadać]

verleihen Preis

przyznawać [dov. obl. przyznać]

der Hauptpreis wurde an sie verliehen

przyznano jej główną nagrodę

3. verleihen ur. jez. (geben, verschaffen):

jdm Kraft verleihen

dać komuś siłę

die Wut verlieh ihm neue Kräfte

złość ž. spol dodaje mu sił

etw daj. Nachdruck verleihen

kłaść na coś nacisk

er verlieh seiner Empörung Ausdruck

dał wyraz swojemu oburzeniu