Prevodi za „verdongeln“ v slovarju nemško » poljski

verdọnnern* GLAG. preh. glag. pog.

1. verdonnern (jdm etw Unliebsames auferlegen):

jdn zu etw verdonnern

zmuszać [dov. obl. zmusić] kogoś do czegoś

er war dazu verdonnert, jeden Abend den Müll auszuleeren

nakazano mu, aby co wieczór wynosił śmieci

2. verdonnern (verurteilen):

er wurde zu drei Jahren [Gefängnis] verdonnert

wlepiono mu trzy lata [więzienia] pog.

I . verdọppeln* GLAG. preh. glag.

1. verdoppeln (erhöhen):

verdoppeln Menge, Zahl

podwajać [dov. obl. podwoić]

2. verdoppeln (verstärken):

verdoppeln Eifer

spotęgować

verdoppeln Anstrengungen

zdwoić

II . verdọppeln* GLAG. povr. glag. (Preis, Verbrauch)

verdoppeln

podwoić się

die Sterberate hat sich verdoppelt

wskaźnik m. spol śmierci podwoił się

glej tudi verachtfachen

I . verạchtfachen* GLAG. preh. glag.

verachtfachen

powiększać [dov. obl. powiększyć] ośmiokrotnie

und diese Zahl müssen Sie verachtfachen

a tę liczbę musi pan/pani pomnożyć ośmiokrotnie

II . verạchtfachen* GLAG. povr. glag.

verachtfachen

powiększać [dov. obl. powiększyć] się ośmiokrotnie

die investierte Summe hat sich verachtfacht

zainwestowana suma ž. spol wzrosła ośmiokrotnie

I . verdụnkeln* GLAG. preh. glag.

1. verdunkeln (Lampen ausmachen oder bedecken):

verdunkeln Fenster, Zimmer

zaciemniać [dov. obl. zaciemnić]

2. verdunkeln (verdüstern):

verdunkeln

przyciemniać [dov. obl. przyciemnić]

die Wolken verdunkeln den Himmel

chmury ž. spol mn. przesłaniają niebo

3. verdunkeln PRAVO:

verdunkeln Straftat

tuszować [dov. obl. za‑]

II . verdụnkeln* GLAG. povr. glag.

der Himmel hat sich plötzlich verdunkelt

niebo sr. spol nagle zaciągnęło się [chmurami]

seine Miene verdunkelte sich plötzlich fig

jego twarz ž. spol zachmurzyła [lub zasępiła] się nagle fig

I . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> GLAG. preh. glag. form

verdingen Auftrag:

verdingen

rozpisywać [dov. obl. rozpisać]

II . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> GLAG. povr. glag. alt

verdingen

najmować [dov. obl. nająć] się alt

sie hatte sich bei verschiedenen Bauern als Magd verdingt [o. verdungen]

najmowała się u różnych chłopów jako służąca

verdụngen GLAG. preh. glag., povr. glag.

verdungen pp von verdingen

glej tudi verdingen

I . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> GLAG. preh. glag. form

verdingen Auftrag:

verdingen

rozpisywać [dov. obl. rozpisać]

II . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> GLAG. povr. glag. alt

verdingen

najmować [dov. obl. nająć] się alt

sie hatte sich bei verschiedenen Bauern als Magd verdingt [o. verdungen]

najmowała się u różnych chłopów jako służąca

vo̱r|drängeln GLAG. povr. glag. pog.

vordrängeln

przepychać [dov. obl. przepchnąć] się

I . verdọrben [fɛɐ̯​ˈdɔrbən] GLAG. nepreh. glag., preh. glag.

verdorben pp von verderben

II . verdọrben [fɛɐ̯​ˈdɔrbən] PRID.

1. verdorben (schlecht):

verdorben Fleisch

zepsuty

verdorben Käse

spleśniały

verdorben Wasser, Luft

zanieczyszczony

verdorben Magen

chory

verdorben Fest

popsuty

2. verdorben (moralisch):

verdorben

zdemoralizowany

verdorben Politiker

skorumpowany

verdorben Kind

zepsuty fig

glej tudi verderben

I . verdẹrben <verdirbt, verdarb, verdorben> [fɛɐ̯​ˈdɛrbən] GLAG. preh. glag.

verderben (negativ beeinflussen):

verderben Charakter

wypaczyć

verderben Person ur. jez.

zepsuć

verderben Person ur. jez.

zdemoralizować ur. jez.

verderben Appetit, Freude

odbierać [dov. obl. odebrać]

verderben Laune, Stimmung

psuć [dov. obl. po‑]

jdm den Urlaub verderben

psuć [dov. obl. po‑] komuś urlop

ich habe mir den Magen verdorben

zniszczyłem [lub zrujnowałem] sobie żołądek

sich daj. die Augen verderben

zepsuć sobie oczy

fraza:

es sich daj. mit jdm verderben

narażać [dov. obl. narazić] się komuś

es sich daj. mit niemandem verderben wollen

nie chcieć nikomu się narażać [dov. obl. narazić]

II . verdẹrben <verdirbt, verdarb, verdorben> [fɛɐ̯​ˈdɛrbən] GLAG. nepreh. glag. +sein

verderben (Fleisch)

psuć [dov. obl. po‑] się

verderben (Obst)

gnić [dov. obl. z‑]

verderben (Gemüse)

więdnąć [dov. obl. z‑]

verderben (Sahne)

kwaśnieć [dov. obl. s‑]

verdọrren* [fɛɐ̯​ˈdɔrən] GLAG. nepreh. glag. +sein

verdorren (Pflanze, Zweig)

usychać [dov. obl. uschnąć]

verdorren (Wiese)

wysychać [dov. obl. wyschnąć]

verdạddeln* GLAG. preh. glag. pog.

verdaddeln

marnować [dov. obl. z‑]

verdaddeln

trwonić

wieviel hast du an dem Automaten verdaddelt?

ile przepuściłeś na tym automacie? pog.

verna̱geln* GLAG. preh. glag.

vernageln Kiste, Sarg:

vernageln

zabić [gwoździami]

das Fenster mit Brettern vernageln

zabić okno deskami

verprü̱geln* GLAG. preh. glag.

verprügeln

bić [dov. obl. po‑]

verri̱e̱geln* GLAG. preh. glag.

verriegeln Tür, Fenster:

verriegeln

ryglować [dov. obl. za‑]

versi̱e̱geln* GLAG. preh. glag.

1. versiegeln (verschließen):

versiegeln Brief

pieczętować [dov. obl. za‑]

versiegeln Brief

lakować [dov. obl. za‑]

versiegeln Wohnung

pieczętować [dov. obl. o‑]

2. versiegeln (beschichten):

versiegeln Parkett, Fußboden

lakierować [dov. obl. po‑]

verdrạ̈ngen* GLAG. preh. glag.

1. verdrängen (wegdrängen):

jdn [aus etw] verdrängen

wyrugować kogoś [skądś]

jdn von seinem Platz verdrängen

zepchnąć kogoś z jego miejsca

2. verdrängen a. PSIH. (ersetzen):

verdrängen

wypierać [dov. obl. wyprzeć]

3. verdrängen NAVT.:

verdrängen

mieć wyporność

ermạngeln* GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

einer Sache rod. ermangeln

brakować czegoś

es ermangelte der Kultur

brakowało kultury