Prevodi za „verleumnung“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

Verle̱u̱mdung <‑, ‑en> SAM. ž. spol a. PRAVO

Verleumdung

oszczerstwo sr. spol

verle̱u̱mden* [fɛɐ̯​ˈlɔɪmdən] GLAG. preh. glag.

verleumden

oczerniać [dov. obl. oczernić]

verle̱u̱gnen* GLAG. preh. glag.

jdn/etw verleugnen

wypierać [dov. obl. wyprzeć] się kogoś/czegoś

nicht verleugnen können, dass ...

nie móc zaprzeczyć, że...

es lässt sich nicht verleugnen, dass ...

nie da się zaprzeczyć, że...

er hat sich verleugnen lassen

kazał powiedzieć, że go nie ma

Verle̱gung <‑, ‑en> SAM. ž. spol

1. Verlegung (Verschiebung):

Verlegung

przesunięcie sr. spol

jdn um Verlegung eines Termins bitten

prosić kogoś o przesunięcie terminu

2. Verlegung:

Verlegung (das Legen: von Fliesen, Parkett, Laminat)

układanie sr. spol

Verlegung (von Kabeln)

kładzenie sr. spol

3. Verlegung:

Verlegung (Umquartierung: von Patienten, Behörden)

przeniesienie sr. spol

Verlegung (von Truppen)

przemieszczenie sr. spol

Verlẹtzung <‑, ‑en> SAM. ž. spol

1. Verletzung (Wunde):

Verletzung

rana ž. spol

innere Verletzung

obrażenie sr. spol wewnętrzne

er ist seinen schweren Verletzungen erlegen

zmarł na skutek odniesionych ciężkich ran

2. Verletzung brez mn. (das Nichtbefolgen):

die Verletzung der Bestimmungen

naruszenie sr. spol uzgodnień

Verletzung des Garantieversprechens

naruszenie sr. spol [lub złamanie sr. spol ] gwarancji

Verletzung der Privatsphäre/des Urheberrechts

naruszenie sfery prywatnej/prawa autorskiego

Verletzung eines Vertrages/von Warenzeichen

naruszenie umowy/znaku towarowego

3. Verletzung (Beleidigung):

Verletzung

obraza ž. spol

Verle̱i̱hung <‑, ‑en> SAM. ž. spol

1. Verleihung brez mn.:

Verleihung (das Verleihen: von Geld, Buch)

użyczenie sr. spol

Verleihung (das Verleihen: von Geld, Buch)

pożyczenie sr. spol

Verleihung (gegen Gebühr)

wypożyczenie sr. spol

2. Verleihung (Zuerkennung):

Verleihung

nadanie sr. spol

Verleihung

przyznanie sr. spol

3. Verleihung (Akt):

Verleihung

akt m. spol nadania

Verle̱i̱tung <‑, ‑en> SAM. ž. spol

Verleitung

nakłonienie sr. spol

Verleitung

skłonienie sr. spol

verlẹrnen* GLAG. preh. glag.

verlernen

zapominać [dov. obl. zapomnieć]

Sẹlbstverleugnung <‑, brez mn. > SAM. ž. spol

Selbstverleugnung

samowyparcie sr. spol

Verle̱u̱mder(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> SAM. m. spol(ž. spol)

Verleumder(in)

oszczerca m. spol

verle̱ben* GLAG. preh. glag.

1. verleben (verbringen):

verleben Zeit, Urlaub

spędzać [dov. obl. spędzić]

2. verleben pog. (verbrauchen):

verleben

spożytkować

I . verle̱gen¹ PRID. PRID.

verlegen (beschämt) Mensch

zmieszany

verlegen (unsicher) Person, Blick, Lächeln

zakłopotany

verlegen (verklemmt) Schweigen

kłopotliwy

(schüchtern) verlegen werden

zmieszać się

fraza:

er ist stets um Geld verlegen

on wiecznie nie ma pieniędzy

die ist nie um eine Ausrede verlegen

ona zawsze ma jakąś wymówkę

II . verle̱gen¹ PRID. PRISL.

verlegen dastehen, sagen, sehen:

verlegen

z zakłopotaniem [lub zażenowaniem]

verlegen zu Boden sehen

spoglądać z zakłopotaniem w podłogę

I . verle̱sen* GLAG. preh. glag. irr

1. verlesen:

verlesen Namen

wyczytywać [dov. obl. wyczytać]

verlesen Text, Liste

odczytywać [dov. obl. odczytać]

verlesen Text, Liste

czytać [dov. obl. prze‑] na głos

2. verlesen Gemüse, Körner:

verlesen

przebierać [dov. obl. przebrać]

II . verle̱sen* GLAG. povr. glag. irr

verlesen

mylić [dov. obl. po‑] się w czytaniu

da musst du dich doch verlesen haben!

musiałeś źle przeczytać!

verle̱i̱den* GLAG. preh. glag.

1. verleiden (vergällen):

jdm etw verleiden

obrzydzać [dov. obl. obrzydzić] komuś coś

2. verleiden švic., južnem. (zuwider werden):

ihr ist die Freude am Tanzen verleidet

straciła przyjemność w tańczeniu

verle̱i̱hen* GLAG. preh. glag. irr

1. verleihen:

verleihen (borgen, leihen)

pożyczać [dov. obl. pożyczyć]

verleihen (gegen Entgelt)

wypożyczać [dov. obl. wypożyczyć]

etw an jdn verleihen

coś komuś wypożyczać [dov. obl. wypożyczyć]

ich habe das Buch an Susanne verliehen

pożyczyłam książkę Zuzannie

2. verleihen (zuerkennen):

verleihen Orden, Titel

nadawać [dov. obl. nadać]

verleihen Preis

przyznawać [dov. obl. przyznać]

der Hauptpreis wurde an sie verliehen

przyznano jej główną nagrodę

3. verleihen ur. jez. (geben, verschaffen):

jdm Kraft verleihen

dać komuś siłę

die Wut verlieh ihm neue Kräfte

złość ž. spol dodaje mu sił

etw daj. Nachdruck verleihen

kłaść na coś nacisk

er verlieh seiner Empörung Ausdruck

dał wyraz swojemu oburzeniu

verle̱i̱ten* GLAG. preh. glag.

verleiten

skłaniać [dov. obl. skłonić]

verleiten

nakłaniać [dov. obl. nakłonić]

jdn zum Glücksspiel verleiten

nakłaniać [dov. obl. nakłonić] kogoś do gry hazardowej

das schöne Wetter hat uns zu einem Picknick verleitet fig

piękna pogoda ž. spol skusiła nas na piknik

I . verlẹtzen* [fɛɐ̯​ˈlɛtsən] GLAG. preh. glag.

1. verletzen (verwunden):

verletzen

kaleczyć [dov. obl. s‑]

jdn/ein Tier [am Kopf] verletzen

ranić [dov. obl. z‑] kogoś/zwierzę [w głowę]

schwer/leicht verletzt

ciężko/lekko ranny

2. verletzen (kränken):

verletzen

obrazić

verletzen jds Eitelkeit, Stolz

urazić

verletzen jds Gefühle

ranić [dov. obl. z‑ ]fig

3. verletzen (nicht befolgen):

verletzen Vorschrift, Vertrag, Grenze

naruszać [dov. obl. naruszyć]

verletzen Recht

pogwałcić

ein Gesetz/die Sitten verletzen

naruszyć ustawę/obyczaje

das verletzt den guten Geschmack

to psuje dobry smak

II . verlẹtzen* [fɛɐ̯​ˈlɛtsən] GLAG. povr. glag.

sich [an der Hand] verletzen

skaleczyć się [w rękę]