Prevodi za „Oblast“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

oblat <rod. ‑a, mn. ‑aci> [oblat] SAM. m. spol REL.

1. oblat mn. (zakon):

oblat

Oblatenmissionare m. spol mn.

2. oblat (zakonnik):

oblat

Oblate m. spol

3. oblat ZGOD.:

oblat

Oblate m. spol

oblać [oblatɕ]

oblać dov. obl. od oblewać

glej tudi oblewać

I . oblewać <‑wa; dov. obl. oblać> [oblevatɕ] GLAG. preh. glag.

1. oblewać (polewać):

oblewać kogoś/coś czymś

jdn/etw mit etw übergießen

oblał kogoś zimny pot

jdm brach der kalte Schweiß aus

oblewać kogoś/coś łzami

jdn/etw beweinen

oblać kogoś zimną wodą

jdn mit kaltem Wasser übergießen

2. oblewać (pokrywać):

oblewać ciasto czekoladą

den Kuchen mit Schokoladenguss überziehen [o. bestreichen]

3. oblewać ŠOL.:

oblewać egzamin

verhauen pog.

oblewać egzamin

verbocken pog.

4. oblewać pog. (świętować):

oblewać mieszkanie, awans

begießen pog.

oblewać mieszkanie, awans

feiern

5. oblewać:

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umspülen

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umgeben

II . oblewać <‑wa; dov. obl. oblać> [oblevatɕ] GLAG. povr. glag.

1. oblewać (wylewać coś na siebie):

oblewać

sich tož. mit etwas begießen

oblać się gorącą zupą

heiße Suppe über sich tož. schütten

oblać się rumieńcem

[bis über beide Ohren] rot werden

oblać się rumieńcem

stark erröten

2. oblewać (moczyć się wzajemnie):

oblewać

sich tož. [o. einander] nass machen

w upały dzieci oblewały się wodą

an heißen Tagen bespritzten sich die Kinder ntpl mit Wasser

oblot <rod. ‑u, mn. ‑y> [oblot] SAM. m. spol

1. oblot ZRAČ. PROM. (okrążenie czegoś):

oblot

Umkreisen sr. spol [im Flug]

oblot

Umrunden sr. spol

oblot

eine Runde drehen

samolot dokonał oblotu miasta

das Flugzeug sr. spol drehte eine Runde über der Stadt

2. oblot ZRAČ. PROM. (próbny lot):

oblot

Probeflug m. spol

3. oblot (swobodne latanie):

oblot

Freiflug m. spol

oblacja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [oblatsja] SAM. ž. spol ur. jez.

1. oblacja (złożenie ofiary):

oblacja

Darbringung ž. spol ur. jez. [o. Darreichung ž. spol ur. jez. ] eines Opfers

2. oblacja (ofiara):

oblacja

Opfer sr. spol

oblacja

Opfergabe ž. spol

oblader <rod. ‑dra, mn. ‑dry> [oblader] SAM. m. spol nav. v mn. (rodzaj deski)

oblader

Schwarte ž. spol

oblader

Schwartling m. spol

oblatać [oblatatɕ]

oblatać dov. obl. od oblatywać

glej tudi oblatywać , oblatywać

I . oblatywać² <‑tuje; dov. obl. oblecieć> [oblatɨvatɕ] GLAG. preh. glag.

1. oblatywać (czuć):

strach mnie obleciał

ich bekam es mit der Angst zu tun

2. oblatywać (obiegać):

oblatywać coś

um etw herumlaufen [o. herumrennen]

pies obleciał budę dookoła

der Hund m. spol rannte um die Hundehütte herum

3. oblatywać pog. (docierać to tu, to tam):

oblatywać

abklappern pog.

II . oblatywać² <‑tuje; dov. obl. oblecieć> [oblatɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag.

oblatywać (opadać) (tynk, liście)

abfallen

oblatywać¹ <‑tuje; dov. obl. oblatać> [oblatɨvatɕ] GLAG. preh. glag. ZRAČ. PROM.

oblatywać samolot

ein Flugzeug einfliegen [o. Test fliegen]

obława <rod. ‑wy, mn. ‑wy> [obwava] SAM. ž. spol

1. obława (polowanie):

obława

Treibjagd ž. spol

obława na dziki

Wildschwein[treib]jagd ž. spol

2. obława (akcja policyjna):

obława

Razzia ž. spol

obława na bandytę

Jagd ž. spol nach einem Verbrecher

oblec² [oblets]

oblec dov. obl. od oblekać

glej tudi oblekać

I . oblekać <‑ka; dov. obl. oblec> [oblekatɕ] GLAG. preh. glag.

1. oblekać pog. (powlec):

oblekać

beziehen

oblekać poduszkę

das Kopfkissen beziehen

lubię świeżo obleczoną pościel

ich mag frisch bezogene Bettwäsche

2. oblekać (ubrać coś):

oblekać

anziehen

oblekać czyste ubranie

saubere Kleider anziehen

II . oblekać <‑ka; dov. obl. oblec> [oblekatɕ] GLAG. povr. glag. przest (ubrać się)

oblekać

anlegen

oblekać się w szaty duchowne

geistliche Gewänder anlegen

jej twarz oblokła się smutkiem fig.

ihr Gesicht sr. spol nahm einen traurigen Ausruck an

oblig <rod. ‑u, mn. ‑i> [oblik] SAM. m. spol

1. oblig:

oblig EKON, FINAN.

Schuldschein m. spol ž. spol

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit ž. spol ur. jez.

oblig

Pflicht ž. spol

obleźć [obleɕtɕ]

obleźć dov. obl. od obłazić

glej tudi obłazić

I . obłazić <‑zi; pret. obłaź dov. obl. obleźć> [obwaʑitɕ] GLAG. preh. glag.

1. obłazić (o robakach):

obłazić

herumkriechen

obłazić

wimmeln

kota oblazły pchły

die Katze ž. spol wimmelte vor Flöhen

2. obłazić (odpaść, wytrzeć się):

obłazić

abgehen

obłazić

sich tož. lösen

farba oblazła z samochodu

die Farbe ž. spol ging vom Auto ab

II . obłazić <‑zi; pret. obłaź> [obwaʑitɕ] GLAG. nepreh. glag. pog. (obchodzić kogoś lub coś)

obłazić

abklappern pog.

obleźli całe miasto szukając butów

auf der Suche nach Schuhen klapperten sie die ganze Stadt ab pog.

obligo [obligo] SAM. sr. spol nesprem.

obligo FINAN., TRG.

Obligo sr. spol

obligo kredytowe

Kreditobligo sr. spol