Prevodi za „nabyciem“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

nabycie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [nabɨtɕe] SAM. sr. spol

1. nabycie pis. jez. (kupno: gruntu, obrazu):

nabycie

Erwerb m. spol

nabycie

Anschaffung ž. spol

nabycie netto

Nettoerwerb m. spol

PRAVO nabycie w dobrej wierze

gutgläubiger Erwerb

2. nabycie ur. jez.:

nabycie (uzyskanie: śmiałości, wprawy)

Bekommen sr. spol

nabycie (ogłady)

Erhalten sr. spol

nabycie (ogłady)

Annehmen sr. spol

nabycie (spadku)

Anfall m. spol

PRAVO nabycie prawa

Rechtserwerb m. spol

nabytek <rod. ‑tku, mn. ‑tki> [nabɨtek] SAM. m. spol

1. nabytek (zakup):

nabytek

Anschaffung ž. spol

nabytek

Erwerbung ž. spol

nabytek

Errungenschaft ž. spol pog.

to mój najnowszy nabytek

das ist meine neueste Errungenschaft pog.

2. nabytek (zdobycz):

nabytek

Errungenschaft ž. spol

nabiec [nabjets] dov. obl.

nabiec → nabiegnąć

glej tudi nabiegnąć

nabiegnąć [nabjegnoɲtɕ]

nabiegnąć dov. obl. od nabiegać

nieobycie <rod. ‑ia, brez mn. > [ɲeobɨtɕe] SAM. sr. spol

1. nieobycie (nieokrzesanie):

nieobycie

ungehobeltes Auftreten sr. spol

nieobycie

Hemdsärmeligkeit ž. spol pog.

2. nieobycie (brak umiejętności):

nieobycie

fehlende [o. mangelnde] Vertrautheit ž. spol

nieobycie z internetem

Unsicherheit ž. spol im Umgang mit dem Internet

nabywczy [nabɨftʃɨ] PRID. EKON

siła nabywcza

Kaufkraft ž. spol

siła nabywcza

Nachfrage ž. spol

nabywczyni [nabɨftʃɨɲi] SAM. ž. spol

nabywczyni → nabywca

glej tudi nabywca

nabywca (-wczyni) <rod. ‑cy, mn. ‑cy> [nabɨftsa] SAM. m. spol (ž. spol) pis. jez.

nabywca czegoś

Käufer(in) m. spol(ž. spol) einer S. rod.

nabywca czegoś

Erwerber(in) m. spol(ž. spol) einer S. rod.

działki szybko znalazły nabywców

die Grundstücke ntpl haben schnell Erwerber gefunden

nabywca Internetu

Interneteinkäufer m. spol

prywatny nabywca

Privatkäufer m. spol

I . nabyć <‑będzie; pret. nabądź> [nabɨtɕ]

nabyć dov. obl. od nabywać

II . nabyć <‑będzie; pret. nabądź> [nabɨtɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl. pog. (długo gdzieś lub z kimś być)

nabyć

lange [zusammen]bleiben

nabyli się razem, wspólnie spędzając wakacje

sie hatten viel von einander, da sie zusammen die Ferien verbrachten

po miesiącu nabyłam się nad morzem

nach einem Monat hatte ich das Meer zu Genüge genossen

glej tudi nabywać

nabywać <‑wa; dov. obl. nabyć> [nabɨvatɕ] GLAG. preh. glag.

1. nabywać pis. jez. (kupować):

nabywać dom, obraz

erwerben

nabywać dom, obraz

erstehen

nabywać dom, obraz

kaufen

2. nabywać ur. jez. (zdobywać):

nabywać czegoś (ogłady, wprawy)

etw erwerben

nabywać czegoś (ogłady, wprawy)

sich daj. etw aneignen

nabywać czegoś (doświadczenia)

etw sammeln

cechy nabyte

erworbene Eigenschaften ž. spol mn.

nabywać <‑wa; dov. obl. nabyć> [nabɨvatɕ] GLAG. preh. glag.

1. nabywać pis. jez. (kupować):

nabywać dom, obraz

erwerben

nabywać dom, obraz

erstehen

nabywać dom, obraz

kaufen

2. nabywać ur. jez. (zdobywać):

nabywać czegoś (ogłady, wprawy)

etw erwerben

nabywać czegoś (ogłady, wprawy)

sich daj. etw aneignen

nabywać czegoś (doświadczenia)

etw sammeln

cechy nabyte

erworbene Eigenschaften ž. spol mn.

nabywca (-wczyni) <rod. ‑cy, mn. ‑cy> [nabɨftsa] SAM. m. spol (ž. spol) pis. jez.

nabywca czegoś

Käufer(in) m. spol(ž. spol) einer S. rod.

nabywca czegoś

Erwerber(in) m. spol(ž. spol) einer S. rod.

działki szybko znalazły nabywców

die Grundstücke ntpl haben schnell Erwerber gefunden

nabywca Internetu

Interneteinkäufer m. spol

prywatny nabywca

Privatkäufer m. spol

nabiał <rod. ‑u, brez mn. > [nabjaw] SAM. m. spol

sklep z nabiałem

ein Geschäft mit Milchprodukten und Eiern

I . nabić <‑ije> [nabitɕ]

nabić dov. obl. od nabijać

II . nabić <‑ije> [nabitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

nabić kogoś w butelkę pog.

jdn auf den Arm nehmen pog.

nabić kogoś w butelkę pog.

jdn zum Besten halten [o. haben] pog.

nabić sobie guza

sich daj. eine Beule holen

glej tudi nabijać

I . nabijać <‑ja; dov. obl. nabić> [nabijatɕ] GLAG. preh. glag.

1. nabijać (ładować):

nabijać broń

laden

nabijać butlę

füllen

nabijać fajkę

stopfen

2. nabijać (nasadzać):

nabijać coś na coś

etw mit etw beschlagen tož.

II . nabijać <‑ja; dov. obl. nabić> [nabijatɕ] GLAG. povr. glag. pog.

nabijać się z kogoś

jdn foppen pog.

nabijać się z kogoś

jdn zum Narren halten

nabity [nabitɨ] PRID.

nabity broń

geladen

nabity fajka

gestopft

nabity ciało

stramm

nabity ciało

straff

nabity ciało

prall

nabity sala

[brechend] voll

nabity sala

knackevoll pog.

I . nabawiać <‑ia; pret. ‑aj> [nabavjatɕ], nabawić [nabavitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. več. dov. obl. ur. jez. (doprowadzić do czegoś)

nabawiać

zu etw führen

to zdjęcie nabawiło ją kompleksów

durch dieses Foto bekam sie Komplexe [o. löste ihre Komplexe aus]

picie kawy nabawiło go wrzodów

vom Kaffeetrinken bekam er Magengeschwüre

II . nabawiać <‑ia; pret. ‑aj> [nabavjatɕ], nabawić [nabavitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. več. dov. obl. ur. jez. (ściągnąć na siebie)

nabawiać

sich daj. holen [o. einfangen] pog.

nabawić się kataru

sich einen Schnupfen holen

nabroić <‑oi; pret. ‑rój> [nabroitɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

nabroić

anstellen pog.

nabroić

ausfressen pog.

bardzo nabroił i teraz ma karę

er hat etw ausgefressen und wird jetzt bestraft

on to potrafi nabroić!

er ist ein richtiger Schlingel!

on to potrafi nabroić!

er hat es faustdick hinter den Ohren!