Prevodi za „oblečený“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

obleśny [obleɕnɨ] PRID.

1. obleśny (lubieżny):

obleśny starzec, dowcip

lüstern ur. jez.

obleśny starzec, dowcip

geil slabš.

2. obleśny pog. (obrzydliwy):

obleśny czapka, dres, miasto

widerlich slabš.

obleśny czapka, dres, miasto

Ekel erregend

oblężony [oblew̃ʒonɨ] PRID.

oblężony miasto:

oblężony

belagert

twierdza oblężona przez wojska nieprzyjacielskie

von feindlichen Truppen belagerte Festung ž. spol

oblewanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [oblevaɲe] SAM. sr. spol

1. oblewanie brez mn.:

oblewanie

Begießen sr. spol

oblewanie

Übergießen sr. spol

oblewanie zimną wodą grozi przeziębieniem

wenn man sich tož. mit kaltem Wasser übergießt, kann man sich tož. leicht erkälten

2. oblewanie pog. (alkoholowe przyjęcie):

oblewanie

Begießen sr. spol

oblewanie

Umtrunk sr. spol

oblewanie

Feier sr. spol

oblewanie wygranych mistrzostw

Begießen des Siegs bei der Meisterschaft

oblężenie <rod. ‑ia, brez mn. > [oblew̃ʒeɲe] SAM. sr. spol

oblężenie

Belagerung ž. spol

oblecieć [obletɕetɕ]

oblecieć dov. obl. od oblatywać

glej tudi oblatywać , oblatywać

I . oblatywać² <‑tuje; dov. obl. oblecieć> [oblatɨvatɕ] GLAG. preh. glag.

1. oblatywać (czuć):

strach mnie obleciał

ich bekam es mit der Angst zu tun

2. oblatywać (obiegać):

oblatywać coś

um etw herumlaufen [o. herumrennen]

pies obleciał budę dookoła

der Hund m. spol rannte um die Hundehütte herum

3. oblatywać pog. (docierać to tu, to tam):

oblatywać

abklappern pog.

II . oblatywać² <‑tuje; dov. obl. oblecieć> [oblatɨvatɕ] GLAG. nepreh. glag.

oblatywać (opadać) (tynk, liście)

abfallen

oblatywać¹ <‑tuje; dov. obl. oblatać> [oblatɨvatɕ] GLAG. preh. glag. ZRAČ. PROM.

oblatywać samolot

ein Flugzeug einfliegen [o. Test fliegen]

obleniec <rod. obleńca, mn. obleńce> [obleɲets] SAM. m. spol ZOOL.

obleniec

Rundwurm m. spol

obleśnie [obleɕɲe] PRISL. pog.

obleśnie

lüstern

obleśnie

abstoßend

obleśnie

widerwärtig

obleśnie się do niej uśmiechał

er zeigte ihr ein widerwärtiges Lächeln

oblegać <‑ga> [oblegatɕ], oblegnąć [oblegnoɲtɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. oblegać (otaczać):

oblegać miasto, twierdzę

belagern

2. oblegać (tłoczyć się):

oblegać coś

etw tož. umringen

oblegać coś

sich tož. um etw drängen

I . oblepiać <‑ia> [oblepjatɕ], oblepić [oblepitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. oblepiać (przyklejać):

oblepiać

bekleben

oblepiać

aufkleben

mam palce oblepione miodem

meine Finger m. spol mn. sind klebrig vom Honig

2. oblepiać (oklejać):

oblepić ranę plastrem

ein Pflaster auf eine Wunde kleben

3. oblepiać (przywierać):

oblepiać coś

an etw daj. kleben [o. haften]

II . oblepiać <‑ia> [oblepjatɕ], oblepić [oblepitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. (przylegać)

oblepić się na czymś

an etw daj. eng anliegen

oblec¹ [oblets]

oblec dov. obl. od oblegać

glej tudi oblegać

oblegać <‑ga> [oblegatɕ], oblegnąć [oblegnoɲtɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. oblegać (otaczać):

oblegać miasto, twierdzę

belagern

2. oblegać (tłoczyć się):

oblegać coś

etw tož. umringen

oblegać coś

sich tož. um etw drängen

obleźć [obleɕtɕ]

obleźć dov. obl. od obłazić

glej tudi obłazić

I . obłazić <‑zi; pret. obłaź dov. obl. obleźć> [obwaʑitɕ] GLAG. preh. glag.

1. obłazić (o robakach):

obłazić

herumkriechen

obłazić

wimmeln

kota oblazły pchły

die Katze ž. spol wimmelte vor Flöhen

2. obłazić (odpaść, wytrzeć się):

obłazić

abgehen

obłazić

sich tož. lösen

farba oblazła z samochodu

die Farbe ž. spol ging vom Auto ab

II . obłazić <‑zi; pret. obłaź> [obwaʑitɕ] GLAG. nepreh. glag. pog. (obchodzić kogoś lub coś)

obłazić

abklappern pog.

obleźli całe miasto szukając butów

auf der Suche nach Schuhen klapperten sie die ganze Stadt ab pog.

I . oblekać <‑ka; dov. obl. oblec> [oblekatɕ] GLAG. preh. glag.

1. oblekać pog. (powlec):

oblekać

beziehen

oblekać poduszkę

das Kopfkissen beziehen

lubię świeżo obleczoną pościel

ich mag frisch bezogene Bettwäsche

2. oblekać (ubrać coś):

oblekać

anziehen

oblekać czyste ubranie

saubere Kleider anziehen

II . oblekać <‑ka; dov. obl. oblec> [oblekatɕ] GLAG. povr. glag. przest (ubrać się)

oblekać

anlegen

oblekać się w szaty duchowne

geistliche Gewänder anlegen

jej twarz oblokła się smutkiem fig.

ihr Gesicht sr. spol nahm einen traurigen Ausruck an

I . oblewać <‑wa; dov. obl. oblać> [oblevatɕ] GLAG. preh. glag.

1. oblewać (polewać):

oblewać kogoś/coś czymś

jdn/etw mit etw übergießen

oblał kogoś zimny pot

jdm brach der kalte Schweiß aus

oblewać kogoś/coś łzami

jdn/etw beweinen

oblać kogoś zimną wodą

jdn mit kaltem Wasser übergießen

2. oblewać (pokrywać):

oblewać ciasto czekoladą

den Kuchen mit Schokoladenguss überziehen [o. bestreichen]

3. oblewać ŠOL.:

oblewać egzamin

verhauen pog.

oblewać egzamin

verbocken pog.

4. oblewać pog. (świętować):

oblewać mieszkanie, awans

begießen pog.

oblewać mieszkanie, awans

feiern

5. oblewać:

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umspülen

oblewać (otaczać) (morze, jezioro)

umgeben

II . oblewać <‑wa; dov. obl. oblać> [oblevatɕ] GLAG. povr. glag.

1. oblewać (wylewać coś na siebie):

oblewać

sich tož. mit etwas begießen

oblać się gorącą zupą

heiße Suppe über sich tož. schütten

oblać się rumieńcem

[bis über beide Ohren] rot werden

oblać się rumieńcem

stark erröten

2. oblewać (moczyć się wzajemnie):

oblewać

sich tož. [o. einander] nass machen

w upały dzieci oblewały się wodą

an heißen Tagen bespritzten sich die Kinder ntpl mit Wasser

obłędny [obwendnɨ] PRID. pog. (ekstra)

obłędny

irre pog.

obłędny

toll pog.

obłędny film

ein toller Film m. spol