Prevodi za „obličeje“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

oblicze <rod. ‑cza, mn. ‑cza> [oblitʃe] SAM. sr. spol

1. oblicze ur. jez. (twarz):

oblicze

Antlitz sr. spol ur. jez.

oblicze

Gesicht sr. spol

w obliczu trudności

angesichts der Schwierigkeiten

w obliczu prawa

vor dem Gesetz

stanąć w obliczu śmierci fig.

dem Tod ins Gesicht sehen fig. [o. in die Augen blicken]

Janusowe oblicze

Januskopf m. spol

2. oblicze (charakter):

ukazać prawdziwe oblicze

sein wahres Gesicht zeigen

obliczenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [oblitʃeɲe] SAM. sr. spol

1. obliczenie (czynność liczenia):

obliczenie

Berechnung ž. spol

czekało nas jeszcze obliczenie wyników

die Berechnung der Ergebnisse stand uns noch bevor

obliczenie logarytmu

Logarithmenberechnung ž. spol

obliczenie płacy

Lohnabrechnung ž. spol

obliczenie przewidywalnych kosztów

Preiskalkulation ž. spol

obliczenie rentowności [lub opłacalności]

Rentabilitätsberechnung ž. spol

obliczenie wykładnika

Exponentialberechnung ž. spol

2. obliczenie (wynik obliczeń):

obliczenie

Berechnung ž. spol

obliczenie

Ergebnis sr. spol

nasze obliczenia okazały się błędne

unsere Berechnungen erwiesen sich tož. als falsch

obligacja <rod. ‑ji, mn. ‑je> [obligatsja] SAM. ž. spol nav. v mn.

obligacja EKON, FINAN.

[Staats]anleihe ž. spol

obligacja EKON, FINAN.

Obligation ž. spol

obligacja EKON, FINAN.

Bond m. spol

kupić/sprzedać obligacje

Obligationen kaufen/verkaufen

obligacja imienna

Namensschuldverschreibung ž. spol

obligacja konwersyjna

Wandelobligation ž. spol

obligacja premiowa

Prämienbond m. spol

obligacja uprawniająca do udziału w zysku

Gewinnschuldverschreibung ž. spol

obligacje o stałym oprocentowaniu

festverzinsliche Obligationen

obligacje podlegające wykupowi

einlösbare Obligationen

obligacje skarbu państwa

Staatsanleihen ž. spol mn.

zainwestować w obligacje

in Obligationen investieren

I . obliczać <‑cza; dov. obl. obliczyć> [oblitʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. obliczać (robić rachunki):

obliczać pieniądze, sumę, prędkość

berechnen

obliczać pieniądze, sumę, prędkość

ausrechnen

2. obliczać (szacować):

obliczać

veranschlagen

obliczać

kalkulieren

zyski obliczamy na 2 miliony złotych

den Gewinn veranschlagen wir auf zwei Millionen Zloty

II . obliczać <‑cza; dov. obl. obliczyć> [oblitʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. obliczać (zaplanować wydatki):

obliczać

[im Voraus] berechnen

obliczać

veranschlagen

obliczać

schätzen

źle obliczyliśmy się z pieniędzmi na remont

wir haben uns bei dem Geld für die Renovierung verrechnet

2. obliczać (rozliczać się z kimś):

obliczać

abrechnen

obliczymy się, gdy wrócimy do domu

wir rechnen ab, wenn wir wieder zu Hause sind

obliczyć [oblitʃɨtɕ]

obliczyć dov. obl. od obliczać

glej tudi obliczać

I . obliczać <‑cza; dov. obl. obliczyć> [oblitʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. obliczać (robić rachunki):

obliczać pieniądze, sumę, prędkość

berechnen

obliczać pieniądze, sumę, prędkość

ausrechnen

2. obliczać (szacować):

obliczać

veranschlagen

obliczać

kalkulieren

zyski obliczamy na 2 miliony złotych

den Gewinn veranschlagen wir auf zwei Millionen Zloty

II . obliczać <‑cza; dov. obl. obliczyć> [oblitʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. obliczać (zaplanować wydatki):

obliczać

[im Voraus] berechnen

obliczać

veranschlagen

obliczać

schätzen

źle obliczyliśmy się z pieniędzmi na remont

wir haben uns bei dem Geld für die Renovierung verrechnet

2. obliczać (rozliczać się z kimś):

obliczać

abrechnen

obliczymy się, gdy wrócimy do domu

wir rechnen ab, wenn wir wieder zu Hause sind

oblig <rod. ‑u, mn. ‑i> [oblik] SAM. m. spol

1. oblig:

oblig EKON, FINAN.

Schuldschein m. spol ž. spol

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit ž. spol ur. jez.

oblig

Pflicht ž. spol

obligo [obligo] SAM. sr. spol nesprem.

obligo FINAN., TRG.

Obligo sr. spol

obligo kredytowe

Kreditobligo sr. spol

I . oblizać [oblizatɕ] dov. obl., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> GLAG. preh. glag.

oblizać

ablecken

oblizać usta

die Lippen ablecken

II . oblizać [oblizatɕ] dov. obl., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> GLAG. povr. glag.

oblizać sobie palce/usta

sich daj. die Finger/Lippen [ab]lecken

oblec¹ [oblets]

oblec dov. obl. od oblegać

glej tudi oblegać

oblegać <‑ga> [oblegatɕ], oblegnąć [oblegnoɲtɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. oblegać (otaczać):

oblegać miasto, twierdzę

belagern

2. oblegać (tłoczyć się):

oblegać coś

etw tož. umringen

oblegać coś

sich tož. um etw drängen

obleźć [obleɕtɕ]

obleźć dov. obl. od obłazić

glej tudi obłazić

I . obłazić <‑zi; pret. obłaź dov. obl. obleźć> [obwaʑitɕ] GLAG. preh. glag.

1. obłazić (o robakach):

obłazić

herumkriechen

obłazić

wimmeln

kota oblazły pchły

die Katze ž. spol wimmelte vor Flöhen

2. obłazić (odpaść, wytrzeć się):

obłazić

abgehen

obłazić

sich tož. lösen

farba oblazła z samochodu

die Farbe ž. spol ging vom Auto ab

II . obłazić <‑zi; pret. obłaź> [obwaʑitɕ] GLAG. nepreh. glag. pog. (obchodzić kogoś lub coś)

obłazić

abklappern pog.

obleźli całe miasto szukając butów

auf der Suche nach Schuhen klapperten sie die ganze Stadt ab pog.