Prevodi za „oparzeli“ v slovarju poljsko » nemški

oparzelina <rod. ‑ny, mn. ‑ny> [opaʒelina] SAM. ž. spol

1. oparzelina ur. jez. (oparzenie):

oparzelina

Brandwunde ž. spol

oparzelina

Verbrennung ž. spol

miał całą rękę w oparzelinach

sein Arm m. spol war mit Brandwunden übersät

miał całą rękę w oparzelinach

er hatte Brandwunden [o. Verbrennungen] am ganzen Arm

2. oparzelina (zgorzelina):

oparzelina

Brandwunde ž. spol

oparzenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [opaʒeɲe] SAM. sr. spol MED.

oparzenie

Verbrennung ž. spol

oparzenia pierwszego/drugiego/trzeciego stopnia

Verbrennungen ersten/zweiten/dritten Grades

poparzenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [popaʒeɲe] SAM. sr. spol

poparzenie

Verbrennung ž. spol

poparzenie

Verbrühung ž. spol

doznać poparzeń

Verbrennungen erleiden

poparzenie pierwszego stopnia

Verbrennungen ersten Grades

odparzenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [otpaʒeɲe] SAM. sr. spol MED.

odparzenie

Hautwolf m. spol

odparzenie

wundgeriebene Stelle ž. spol

oskrzelik <rod. ‑a, mn. ‑i> [oskʃelik] SAM. m. spol nav. v mn. ANAT.

oskrzelik

Bronchiole ž. spol

I . oparzyć <‑rzy> [opaʒɨtɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. oparzyć (czymś gorącym):

oparzyć

verbrennen

wybiec jak oparzony

wie von der Tarantel gestochen hinausrennen

2. oparzyć (żrącym środkiem chemicznym):

oparzyć

verätzen

3. oparzyć (oblać wrzątkiem):

oparzyć drób

abbrühen

oparzyć migdały, pomidory

blanchieren

oparzyć migdały, pomidory

überbrühen

II . oparzyć <‑rzy> [opaʒɨtɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl.

oparzyć się w palec (oblać palec wrzątkiem)

sich daj. den Finger verbrühen

oparzyć się w palec (zranić się gorącym przedmiotem)

sich daj. den Finger verbrennen

I . odstrzelić [otstʃelitɕ] dov. obl., odstrzeliwać [otstʃelivatɕ] <‑wuje; pret. ‑wuj> GLAG. preh. glag.

1. odstrzelić (oderwać strzałem):

odstrzelić

abschießen

odstrzelić

wegschießen

przypadkiem odstrzelił kawałek tynku

er schoss aus Versehen ein Stück Verputz weg

2. odstrzelić:

odstrzelił dwa wilki

er schoss zwei Wölfe [ab]

3. odstrzelić RUD.:

odstrzelić

sprengen

II . odstrzelić [otstʃelitɕ] dov. obl., odstrzeliwać [otstʃelivatɕ] <‑wuje; pret. ‑wuj> GLAG. povr. glag. (bronić się strzelając)

odstrzelić

zurückschießen

odstrzelić

die Schüsse erwidern

dzielnie się odstrzeliwał napastnikom

er erwiderte tapfer die Schüsse der Angreifer

I . postrzelić <‑li> [postʃelitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

postrzelić kogoś/coś w coś

jdn/etw an etw daj. anschießen

postrzelić kogoś/coś w coś

jdn/etw durch einen Schuss verletzen

II . postrzelić <‑li> [postʃelitɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl.

postrzelić

sich tož. in etw schießen

postrzelić

sich tož. durch einen Schuss verletzen

opancerzenie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [opantseʒeɲe] SAM. sr. spol TEH.

opancerzenie

Panzerung ž. spol

opancerzenie samochodu

Autopanzerung ž. spol

parzenica <rod. ‑cy, mn. ‑ce> [paʒeɲitsa] SAM. ž. spol REG

1. parzenica (ozdobny haft):

parzenica

≈ Stickerei ž. spol einfarbige oder bunte Verzierungs-Stickerei auf den Kleidhosen der Goralen

ozdobić sukienkę parzenicą

das Kleid mit einer Stickerei verzieren

2. parzenica (ozdobny ornament):

parzenica

schmückendes Ornament sr. spol

I . wstrzelać <‑la; pret. ‑aj> [fstʃelatɕ], wstrzelić [fstʃelitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. wstrzelać TEH.:

wstrzelać

einschießen

wstrzelać metalowe kołki

Metalldübel einschießen

2. wstrzelać VOJ.:

wstrzelać

einschießen

II . wstrzelać <‑la; pret. ‑aj> [fstʃelatɕ], wstrzelić [fstʃelitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

1. wstrzelać pog. (dopasować się do czyichś oczekiwań):

wstrzelać

sich tož. anbiedern slabš.

wstrzelać

sich tož. lieb Kind machen pog.

2. wstrzelać VOJ.:

wstrzelać

sich tož. einschießen

ustrzelić <‑li; pret. ustrzel> [ustʃelitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. ur. jez.

ustrzelić

schießen

ustrzelić zwierzynę

Wild schießen [o. erlegen]

warzelnia <rod. ‑ni, mn. ‑ie> [vaʒelɲa] SAM. ž. spol

warzelnia GASTR., TEH.

Siederei ž. spol

warzelnia GASTR., TEH.

Sudhaus sr. spol

warzelnia piwa

Brauhaus sr. spol

warzelnia piwa

Brauerei ž. spol

warzelnia serów

Käserei ž. spol

warzelnik <rod. ‑a, mn. ‑icy> [vaʒelɲik] SAM. m. spol

warzelnik GASTR., TEH.

Brauer(in) m. spol (ž. spol)

warzelnik GASTR., TEH.

Sieder(in) m. spol (ž. spol)

opartowski [opartofski] PRID. UM.

opartowski

Op-Art-

opartowskie wzory na tapecie

Tapete ž. spol mit Op-Art-Muster

pszczeli [pʃtʃeli] PRID.

miód pszczeli

Bienenhonig m. spol

mleczko pszczele

Weiselfuttersaft m. spol

poparzyć [popaʒɨtɕ]

poparzyć dov. obl. od parzyć

glej tudi parzyć

I . parzyć <‑rzy dov. obl. po‑> [paʒɨtɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. parzyć:

parzyć (być zbyt gorącym) (herbata, potrawa)

zu heiß sein

2. parzyć:

parzyć (przygrzewać) (słońce)

brennen

parzyć (przygrzewać) (słońce)

sengen

parzyć (piec) (piasek)

brennen

3. parzyć:

parzyć (wywoływać podrażnienie) (meduza, pokrzywa)

brennen

II . parzyć <‑rzy> [paʒɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. parzyć (oddziaływać gorącem):

parzyć

verbrühen

parzyć

verbrennen

piasek parzy stopy

der Sand m. spol verbrennt die Füße

a mnie to ani ziębi, ani parzy pog.

das ist mir ganz gleich [o. egal]

2. parzyć < dov. obl. s‑> (zalewać wrzątkiem):

parzyć kapustę

abbrühen

parzyć pomidory

abwellen

3. parzyć < dov. obl. za‑> (zaparzać):

parzyć herbatę, kawę, napar

aufgießen

parzyć herbatę, kawę, napar

aufbrühen

III . parzyć <‑rzy> [paʒɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. parzyć < dov. obl. po‑> <[lub s‑]>:

parzyć (zostać oparzonym) (człowiek)

sich tož. verbrühen

2. parzyć:

parzyć (łączyć się w pary) (zwierzęta)

sich tož. paaren

zwierzęta parzą się wiosną

die Tiere ntpl paaren sich im Frühling

opary <rod. mn. ‑rów> [oparɨ] SAM. mn.

1. opary (obłoki pary):

opary

Dämpfe m. spol mn.

2. opary (wyziewy):

opary

Ausdünstungen ž. spol mn.

opary

Schwaden m. spol mn.

w oparach dymu tytoniowego

in Tabakwolken [gehüllt]

3. opary (zapach):

opary

Dunstwolke ž. spol

oparcie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [opartɕe] SAM. sr. spol

1. oparcie (krzesła, fotela):

oparcie

Lehne ž. spol

2. oparcie (podpora):

oparcie

Stütze ž. spol

w oparciu o coś pog.

in Anlehnung an etw tož.

3. oparcie fig.:

oparcie

Unterstützung ž. spol

oparcie

Rückhalt m. spol

mieć w kimś oparcie

an jdm einen [Rück]halt haben

dać komuś oparcie

jdm eine Stütze ž. spol sein

dać komuś oparcie

jdn unterstützen

szukać oparcia w czymś/kimś

Halt bei etw/jdm suchen

strzelić [stʃelitɕ]

strzelić dov. obl. od strzelać

glej tudi strzelać

I . strzelać <‑la dov. obl. strzelić> [stʃelatɕ] GLAG. preh. glag. ŠPORT

strzelać

schießen

strzelić trzecią bramkę

drittes Tor schießen

II . strzelać <‑la dov. obl. strzelić> [stʃelatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. strzelać (oddawać strzał):

strzelać do kogoś

auf jdn schießen [o. feuern]

strzelać sobie w łeb pog.

sich eine Kugel geben

człowiek strzela, Bóg kule nosi preg.

der Mensch denkt und Gott lenkt

2. strzelać več. nedov. obl. (polować na):

strzelać

jagen

3. strzelać več. nedov. obl. (pstrykać palcami):

strzelać

knipsen pog.

strzelać

schnipsen

4. strzelać več. nedov. obl.:

strzelać (skwierczeć) (tłuszcz)

zischen

strzelać (skwierczeć) (tłuszcz)

brutzeln

5. strzelać (sięgać wysoko):

strzelać w górę (iskry, ogień)

[in die Höhe] schießen

strzelać w górę (iskry, ogień)

hochschießen

strzelać w górę (korek)

knallen

strzelać w górę (fontanna)

Wasser hoch steigen lassen

6. strzelać ŠPORT:

strzelać do bramki

ins Tor schießen

strzelać gola

ein Tor schießen

7. strzelać več. dov. obl. pog. (wypalić):

strzelić coś bez namysłu

etw unüberlegt sagen

strzelić coś bez namysłu

mit etw herausplatzen pog.

co ci strzeliło do głowy?

was ist [denn] in dich gefahren?

strzelić gafę

[bei jdm] ins Fettnäpfchen treten

8. strzelać pog. (uderzyć kogoś):

strzelać

hauen

III . strzelać <‑la> [stʃelatɕ] GLAG. povr. glag. samo v nedov. obl. przest (pojedynkować się)

strzelać

sich tož. duellieren