Prevodi za „vyraziť“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

wyrazić [vɨraʑitɕ]

wyrazić dov. obl. od wyrażać

glej tudi wyrażać

I . wyrażać <‑ża> [vɨraʒatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wyrażać < dov. obl. wyrazić> ur. jez. (wypowiadać):

wyrażać zgodę na coś

zu etw seine Zustimmung geben [o. erteilen]

wyrażać coś słowami

etw mit Worten ausdrücken

wyrażać swoje zdanie

seine Meinung ausdrücken [o. kundtun ur. jez. ]

wyrażać pogląd

die Ansicht vertreten

2. wyrażać < dov. obl. wyrazić> ur. jez. (dawać wyraz):

wyrażać swoje rozczarowanie/zadowolenie

seiner Enttäuschung/Zufriedenheit Ausdruck geben [o. verleihen ur. jez. ]

wyrazić komuś podziękowanie

jdm seinen Dank abstatten [o. aussprechen]

wyrazić współczucie

sein Beileid aussprechen

3. wyrażać (być wyrazicielem):

wyrażać opinię

vertreten

4. wyrażać (oznaczać):

natężenie wyraża się w amperach

die Stromstärke ž. spol wird in Ampere gemessen

II . wyrażać <‑ża> [vɨraʒatɕ] GLAG. povr. glag.

1. wyrażać < dov. obl. wyrazić> ur. jez. (wypowiadać się):

źle/dobrze się o kimś wyrażać

sich tož. über jdn positiv/negativ äußern

2. wyrażać (wysławiać się):

wyrażać

sich tož. ausdrücken

że się tak wyrażę

um es mal so auszudrücken

że się tak wyrażę

wenn ich mal so sagen darf

3. wyrażać (znajdować wyraz):

wyrażać się w czymś

in etw daj. zum Ausdruck kommen

wyrażać się w czymś

sich tož. in etw daj. ausdrücken

4. wyrażać pog. (przeklinać):

wyrażać

fluchen

wyrażać

schimpfen

wyraz <rod. ‑u, mn. ‑y> [vɨras] SAM. m. spol

1. wyraz (słowo):

wyraz

Wort sr. spol

2. wyraz (przejaw):

wyraz

Ausdruck m. spol

„z wyrazami szacunku”

„hochachtungsvoll“

„wyrazy współczucia”

„mein [o. unser] [aufrichtiges] Beileid sr. spol “

3. wyraz (ekspresja):

wyraz twarzy

Gesichtsausdruck m. spol

bez wyrazu

ausdruckslos

pełen wyrazu

ausdrucksvoll

pełen wyrazu

ausdrucksstark

nad wyraz [inteligentny/piękny]

ausgesprochen [o. außerordentlich] [intelligent/schön]

dawać czemuś wyraz

einer S. daj. Ausdruck verleihen

dawać czemuś wyraz

etw zum Ausdruck bringen

środki wyrazu

Ausdrucksmittel ntpl

4. wyraz MAT.:

wyraz

Glied sr. spol

I . razić <razi; pret. raź> [raʑitɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. razić samo v nedov. obl.:

razić (oślepiać) (światło, słońce, lampa)

blenden

razi mnie w oczy

es blendet mich

2. razić samo v nedov. obl. ur. jez. (obrażać):

razić

stören

razić

schockieren

nikogo nie rażą już długie włosy u mężczyzn

niemand mehr findet lange Haare bei Männern anstößig

nikogo nie rażą już długie włosy u mężczyzn

niemanden mehr stören lange Haare ntpl bei Männern

II . razić <razi; pret. raź> [raʑitɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. razić (uderzać):

razić

schlagen

razić

treffen

2. razić (powodować porażenie):

razić

schlagen

razić

treffen

został rażony piorunem

er wurde vom Blitz getroffen

padł [lub stanął] [lub zamilkł] jak rażony gromem [lub piorunem]

er fiel [o. blieb stehen] [o. verstummte] wie vom Blitz getroffen

urazić [uraʑitɕ]

urazić dov. obl. od urażać

glej tudi urażać

I . urażać <‑ża; dov. obl. urazić> [uraʒatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. urażać (ranić):

urażać

verletzen

2. urażać (obrażać):

urażać kogoś swoją uwagą

jdn mit einer Bemerkung verletzen [o. kränken]

urazić czyjąś ambicję

jds Ehrgeiz verletzen

II . urażać <‑ża; dov. obl. urazić> [uraʒatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez.

1. urażać (ranić się):

urażać

sich verletzen

2. urażać (obrażać się):

urażać

verletzt [o. gekränkt] werden

zrazić [zraʑitɕ]

zrazić dov. obl. od zrażać

glej tudi zrażać

I . zrażać <‑ża; dov. obl. zrazić> [zraʒatɕ] GLAG. preh. glag. (zniechęcać)

zrażać kogoś do siebie

es sich daj. mit jdm verderben

zrażać kogoś do siebie

jdn gegen sich tož. einnehmen

II . zrażać <‑ża; dov. obl. zrazić> [zraʒatɕ] GLAG. povr. glag. (zniechęcać się)

zrazić się do kogoś

von jdm enttäuscht werden

zrazić się do czegoś

Gefallen an etw daj. verlieren

nie zrażać się niepowodzeniami

sich tož. durch Misserfolge nicht entmutigen lassen

zrazik <rod. ‑a, mn. ‑i> [zraʑik] SAM. m. spol

1. zrazik pog. pomanjš. od zraz

2. zrazik ANAT.:

zrazik

Läppchen sr. spol

glej tudi zraz

zraz <rod. ‑u [lub ‑a], mn. ‑y> [zras] SAM. m. spol GASTR.

zraz

Rinderroulade ž. spol

I . narazić [naraʑitɕ] dov. obl., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; pret. ‑żaj> GLAG. preh. glag.

narażać kogoś na coś

jdn etw daj. aussetzen

narażać zdrowie/życie

seine Gesundheit/sein Leben gefährden [o. aufs Spiel setzen fig. ]

II . narazić [naraʑitɕ] dov. obl., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; pret. ‑żaj> GLAG. povr. glag.

1. narazić (wystawić się na niebezpieczeństwo):

narażać się na coś

sich tož. etw daj. aussetzen

2. narazić (rozgniewać):

narazić się komuś

jds Missfallen erregen

obrazić [obraʑitɕ]

obrazić dov. obl. od obrażać

glej tudi obrażać

I . obrażać <‑ża; dov. obl. obrazić> [obraʒatɕ] GLAG. preh. glag.

1. obrażać (znieważać):

obrażać kogoś czymś

jdn mit etw beleidigen [o. kränken]

2. obrażać (naruszać zasady):

obrażać coś

etw missachten

obrażać coś

gegen etw verstoßen

obrażać czyjeś uczucia religijne

jds religiöse Gefühle verletzen

II . obrażać <‑ża; dov. obl. obrazić> [obraʒatɕ] GLAG. povr. glag. (być urażonym)

obrażać

beleidigt [o. gekränkt] sein

obrażać się na kogoś o coś

jdm etw übel nehmen

porazić [poraʑitɕ] dov. obl., porażać [poraʒatɕ] <‑ża> GLAG. preh. glag.

1. porazić (sparaliżować, obezwładnić):

porazić układ oddechowy

lähmen

strach go poraził

er war vor Angst wie gelähmt

2. porazić (zaatakować):

porazić roślinę

befallen

3. porazić ur. jez. (zadać cios):

porazić

einen Hieb versetzen

zarazić [zaraʑitɕ]

zarazić dov. obl. od zarażać

glej tudi zarażać

I . zarażać <‑ża; dov. obl. zarazić> [zaraʒatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zarażać (infekować):

zarażać

anstecken

zarażać

infizieren

zarażać kogoś ospą

jdn mit [den] Windpocken anstecken

zarażony pacjent

infizierter Patient m. spol

2. zarażać fig. (przekonywać do czegoś):

zarażać kogoś ideą

jdn mit einer Idee anstecken fig.

zarażony czymś

von etw angesteckt

II . zarażać <‑ża; dov. obl. zarazić> [zaraʒatɕ] GLAG. povr. glag.

1. zarażać (infekować się):

zarażać

sich tož. anstecken [o. infizieren]

zarazić się czymś od kogoś

sich bei jdm mit etw anstecken

2. zarażać fig. (poddawać się jakiejś idei):

zarażać

sich tož. anstecken lassen