Prevodi za „wylali“ v slovarju poljsko » nemški

wydalić [vɨdalitɕ]

wydalić dov. obl. od wydalać

glej tudi wydalać

wydalać <‑la; dov. obl. wydalić> [vɨdalatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wydalać pis. jez. (usunąć):

wydalić kogoś ze szkoły

jdn [von] der Schule verweisen

2. wydalać več. nedov. obl. BIOL.:

wydalać

ausstoßen

wydalać

ausscheiden

I . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. wypalać (spalić):

wypalać fajkę, papierosa

aufrauchen

wypalać fajkę, papierosa

zu Ende rauchen

2. wypalać (zrobić):

wypalać dziurę

[ein]brennen

3. wypalać (wyprażyć):

wypalać cegły

brennen

4. wypalać (zostawić ślad):

wypalać znak

einbrennen

wypalać kurzajkę

ausbrennen

5. wypalać več. dov. obl. pog. (palnąć):

wypalać

herausplatzen pog.

wypalać

[he]rausschleudern pog.

II . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] dov. obl. GLAG. nepreh. glag.

1. wypalać:

wypalać (strzelić) (broń)

losfeuern pog.

2. wypalać samo v dov. obl. pog. (udać się):

wypalać

klappen

wypalać

hinhauen pog.

twój pomysł nie wypalił

deine Idee ž. spol hat nicht funktioniert

ten plan nie wypali

dieser Plan m. spol wird nicht aufgehen

jeszcze nie wiem, czy ten wyjazd wypali

ich weiß noch nicht, ob die Reise ž. spol zustande kommt

3. wypalać samo v dov. obl. pog. (powiedzieć):

wypalić komuś prosto z mostu

jdm frei [o. frisch] von der Leber weg erzählen pog.

wypalić z grubej rury

kein Blatt vor den Mund nehmen

III . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

sich tož. völlig verausgaben

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

ausgebrannt sein

wylać [vɨlatɕ]

wylać dov. obl. od wylewać

glej tudi wylewać

I . wylewać <‑wa; dov. obl. wylać> [vɨlevatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wylewać (usuwać):

wylewać pomyje

ausgießen

wylewać pomyje

wegschütten

wylać dziecko z kąpielą

das Kind mit dem Bade ausschütten fig.

wylać morze atramentu

viel Tinte verspritzen fig.

nie wylewać za kołnierz pog.

gern zechen

wylać kubeł [lub wiadro pomyj] komuś na głowę

über jdn herziehen

wylać kubeł [lub wiadro zimnej] wody komuś na głowę

mit einem Mal jdm seine Illusionen zerstören [o. rauben]

2. wylewać (rozlewać):

wylewać wino na obrus

Wein auf die Tischdecke verschütten

3. wylewać fig. pog. (wyrażać):

wylewać ból, żal

offenbaren

wylewać ból, żal

kundtun

wylewać łzy

Tränen vergießen

wylewać krokodyle łzy

Krokodilstränen weinen [o. vergießen]

4. wylewać TEH.:

wylewać drogę

ausgießen

5. wylewać pog. (wywalić):

wylewać pracownika

feuern pog.

wylewać członka, ucznia

rausschmeißen pog.

II . wylewać <‑wa; dov. obl. wylać> [vɨlevatɕ] GLAG. nepreh. glag.

wylewać (występować z brzegów) (rzeka)

über die Ufer treten

III . wylewać <‑wa; dov. obl. wylać> [vɨlevatɕ] GLAG. povr. glag.

1. wylewać:

wylewać (rozlewać się) (woda)

sich tož. ergießen

2. wylewać fig. (wylec):

tłumy wylały się na ulice

die Menschenmassen ž. spol mn. strömten auf die Straßen

I . wylatać <‑ta> [vɨlatatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. wylatać ZRAČ. PROM.:

wylatać

fliegend verbringen

wylatać wiele godzin (pilot)

viele Stunden in der Luft verbringen

2. wylatać pog. (załatwić sobie coś):

wylatać

für sich herausholen pog.

wylatać awans

eine Beförderung für sich herausholen pog.

II . wylatać <‑ta> [vɨlatatɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl. pog.

1. wylatać (przebyć wiele kilometrów):

w swoim życiu pilota wylatał się do woli

in seinem Leben als Pilot m. spol ist er zur Genüge geflogen

2. wylatać (wybiegać się):

pies wylatał się po parku

der Hund m. spol hatte im Park einen ordentlichen Auslauf

wyłazić <‑zi; dov. obl. wyleźć> [vɨwaʑitɕ] GLAG. nepreh. glag. pog.

1. wyłazić:

wyłazić (wychodzić)

herauskriechen

wyłazić (wychodzić)

herauskommen

wyłazić (na coś)

hinaufkriechen

wyłazić (na coś)

hinaufkrabbeln

wyłazić ze skóry pog.

sich auf den Kopf stellen fig.

2. wyłazić (być widocznym):

wyłazić

herausgucken pog.

wyłazić

[her]vorstehen

wylepiać <‑ia; pret. ‑aj> [vɨlepjatɕ], wylepić [vɨlepitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

wylepiać

auskleben

wylepiać blachę ciastem

den Teig auf dem Backblech ausrollen

wyląg [vɨloŋk]

wyląg → wylęg

glej tudi wylęg

wylęg <rod. ‑u, mn. ‑i> [vɨleŋk] SAM. m. spol ZOOL.

1. wylęg (wylęganie się):

wylęg

[Aus]schlüpfen sr. spol

2. wylęg (pisklęta):

wylęg

Brut ž. spol

wyłaz <rod. ‑u, mn. ‑y> [vɨwas] SAM. m. spol TEH.

wyłaz

Ausstieg m. spol

wylec [vɨlets]

wylec dov. obl. od wylegać

glej tudi wylegać

wylegać <‑ga; dov. obl. wylec> [vɨlegatɕ] GLAG. nepreh. glag. ur. jez.

wylegać na ulice

auf die Straßen strömen

wylew <rod. ‑u, mn. ‑y> [vɨlef] SAM. m. spol

1. wylew MED.:

wylew krwi do mózgu

Schlaganfall m. spol

2. wylew (powódź):

wylew

Überschwemmung ž. spol

3. wylew fig. ur. jez. (uzewnętrznienie uczuć):

wylew

Gefühlsausbruch m. spol

wylęg <rod. ‑u, mn. ‑i> [vɨleŋk] SAM. m. spol ZOOL.

1. wylęg (wylęganie się):

wylęg

[Aus]schlüpfen sr. spol

2. wylęg (pisklęta):

wylęg

Brut ž. spol

wylot <rod. ‑u, mn. ‑y> [vɨlot] SAM. m. spol

1. wylot:

wylot (otwór: lufy, tunelu)

Mündung ž. spol

wylot (ulicy)

Ende sr. spol

przejrzeć kogoś na wylot

jdn gänzlich [o. völlig] durchschauen

znać kogoś na wylot pog.

jdn durch und durch [o. in- und auswendig] kennen pog.

2. wylot (start):

wylot

Abflug m. spol

być na wylocie (zostać zwolnionym) pog.

kurz vor der Entlassung stehen

wyleźć [vɨleɕtɕ]

wyleźć dov. obl. od wyłazić

glej tudi wyłazić

wyłazić <‑zi; dov. obl. wyleźć> [vɨwaʑitɕ] GLAG. nepreh. glag. pog.

1. wyłazić:

wyłazić (wychodzić)

herauskriechen

wyłazić (wychodzić)

herauskommen

wyłazić (na coś)

hinaufkriechen

wyłazić (na coś)

hinaufkrabbeln

wyłazić ze skóry pog.

sich auf den Kopf stellen fig.

2. wyłazić (być widocznym):

wyłazić

herausgucken pog.

wyłazić

[her]vorstehen