Prevodi za „zäher“ v slovarju poljsko » nemški

macher <rod. ‑a, mn. ‑erzy> [maxer] SAM. m. spol pog.

1. macher (specjalista):

macher

Fachmann(-frau) m. spol (ž. spol)

macher od elektryki

Elektrofachmann m. spol

2. macher (oszust):

macher

Schwindler(in) m. spol (ž. spol)

macher

Betrüger(in) m. spol (ž. spol)

zacier <rod. ‑u, mn. ‑y> [zatɕer] SAM. m. spol GASTR.

zacier

Maische ž. spol

zacier ziemniaczany

Kartoffelmaische ž. spol

moher <rod. ‑u, mn. ‑y> [moxer] SAM. m. spol

1. moher brez mn. (wełna):

moher

Mohär m. spol

moher

Mohair m. spol

2. moher (ubranie):

moher

Kleidungsstück sr. spol aus Mohär

majcher <rod. ‑chra, mn. ‑chry> [majxer] SAM. m. spol pog. (nóż)

majcher

Messer sr. spol

majcher

Klinge ž. spol

ugodził go majchrem w brzuch

er stach ihn mit der Klinge in den Bauch

I . zażerać <‑ra; pret. ‑aj> [zaʒeratɕ] GLAG. preh. glag. pog.

zażerać

unmäßig fressen

łapczywie zażerał bigos

gierig verschlang er das Bigos

II . zażerać <‑ra; pret. ‑aj> [zaʒeratɕ] GLAG. povr. glag. pog.

zażerać

sich tož. vollstopfen [o. vollfressen] pog.

zażerać

den Magen vollschlagen pog.

zażerać się pierogami

sich mit Piroggen vollstopfen pog.

kocher <rod. ‑a, mn. ‑y> [koxer] SAM. m. spol

1. kocher (kuchenka):

kocher

Kocher m. spol

2. kocher MED.:

kocher

Kocherklemme ž. spol

kocher

Kochersche Arterienklemme ž. spol

wicher <rod. ‑chru, mn. ‑chry> [vixer] SAM. m. spol ur. jez.

1. wicher (wiatr):

wicher

Sturm m. spol

poryw wichru

Sturmbö ž. spol

wpaść [lub wlecieć] gdzieś jak wicher

irgendwo hereinstürmen

zerwać się jak wicher

wie von der Tarantel gestochen aufspringen pog.

2. wicher fig. (uczucie):

wicher

Sturm m. spol fig.

wicher namiętności

Sturm der Leidenschaften fig.

zahuczeć [zaxutʃetɕ]

zahuczeć dov. obl. od huczeć

glej tudi huczeć

I . huczeć <‑czy; pret. hucz> [xutʃetɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. huczeć < dov. obl. za‑>:

huczeć (rozbrzmiewać niskimi dźwiękami) (wodospad, fale)

rauschen

2. huczeć (strofować kogoś):

huczeć na kogoś

jdn anschreien [o. anbrüllen]

huczał od rana na współpracowników

seit dem Morgen brüllte er seine Mitarbeiter an

II . huczeć <‑czy; pret. hucz> [xutʃetɕ] GLAG. nepreh. glag., brezos.

huczeć

dröhnen

huczało mu w głowie od oklasków

ihm dröhnte der Kopf m. spol vor Beifall

miasto huczy od plotek

die Stadt ž. spol ist voller Gerüchte