Prevodi za „zaginie“ v slovarju poljsko » nemški

zaginąć <‑nie; pret. ‑iń> [zaginoɲtɕ] GLAG. nepreh. glag. dov. obl.

zaginąć

verschwinden

zaginąć

verloren gehen

słuch po niej zaginął

sie ist spurlos verschwunden

I . zaginać <‑na; dov. obl. zagiąć> [zaginatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zaginać (składać):

zaginać kartkę

[zusammen]falten

zaginać kartkę

knicken

2. zaginać (wykrzywiać):

zaginać drut

biegen

3. zaginać pog. (udowadniać komuś niewiedzę):

zagiąć kogoś

jdn auf dem falschen Fuß erwischen pog.

zagiąć kogoś

jdm Fangfragen stellen

II . zaginać <‑na; dov. obl. zagiąć> [zaginatɕ] GLAG. povr. glag.

zaginać

sich tož. [ver]biegen

zagonić [zagoɲitɕ]

zagonić dov. obl. od zaganiać

glej tudi zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] GLAG. preh. glag. pog.

1. zaganiać < dov. obl. zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

zaganiać

zu Tode hetzen

psy zagoniły zająca na śmierć

die Hunde m. spol mn. haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < dov. obl. zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać

treiben

zaganiać krowy do obory

die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < dov. obl. zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać

antreiben

zaganiać kogoś do pracy

jdn zur Arbeit antreiben

zacnie [zatsɲe] PRISL. ur. jez.

zacnie

ehrbar ur. jez.

zacnie

achtbar ur. jez.

zaranie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zaraɲe] SAM. sr. spol

1. zaranie ur. jez.:

zaranie

Beginn m. spol

od zarania dziejów

seit Anbeginn der Zeit ur. jez.

od zarania dziejów

seit undenklichen Zeiten

2. zaranie przest:

zaranie

Morgengrauen sr. spol

zaranie

[Tages]anbruch m. spol

wyszedł w pole o zaraniu

er ging vor Tau und Tag aufs Feld ur. jez.

w zaraniu życia

im Frühling des Lebens

zadanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [zadaɲe] SAM. sr. spol

zadanie

Aufgabe ž. spol

zadanie domowe

Hausaufgabe ž. spol

zadanie z matematyki/fizyki

Mathematik-/Physikaufgabe

zadanie wspólne [krajów związkowych]

Gemeinschaftsaufgabe [der Länder] ž. spol

zadanie priorytetowe

Prioritätsaufgabe ž. spol

fraza:

stanąć na wysokości zadania

einer Sache daj. gewachsen sein

stanąć na wysokości zadania

etw meistern

zagięty [zagjentɨ] PRID.

zagięty

gebogen

zagięty

geknickt

zagiąć [zagjoɲtɕ]

zagiąć dov. obl. od zaginać

glej tudi zaginać

I . zaginać <‑na; dov. obl. zagiąć> [zaginatɕ] GLAG. preh. glag.

1. zaginać (składać):

zaginać kartkę

[zusammen]falten

zaginać kartkę

knicken

2. zaginać (wykrzywiać):

zaginać drut

biegen

3. zaginać pog. (udowadniać komuś niewiedzę):

zagiąć kogoś

jdn auf dem falschen Fuß erwischen pog.

zagiąć kogoś

jdm Fangfragen stellen

II . zaginać <‑na; dov. obl. zagiąć> [zaginatɕ] GLAG. povr. glag.

zaginać

sich tož. [ver]biegen

zagon <rod. ‑u, mn. ‑y> [zagon] SAM. m. spol

1. zagon AGR.:

zagon

Beet sr. spol

zagon

Acker m. spol

2. zagon ZGOD.:

zagon

Stoßtrupp m. spol

zagon

Truppe ž. spol

zagaić [zagaitɕ] dov. obl., zagajać [zagajatɕ] <‑ja> GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

1. zagaić (rozpocząć obrady):

zagaić

einleiten

zagaić posiedzenie

die Sitzung eröffnen

2. zagaić pog. (rozpocząć rozmowę):

zagaić

ein Gespräch beginnen

zagaić kogoś

jdn anquatschen pog.

zagnać [zagnatɕ]

zagnać dov. obl. od zaganiać

glej tudi zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] GLAG. preh. glag. pog.

1. zaganiać < dov. obl. zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

zaganiać

zu Tode hetzen

psy zagoniły zająca na śmierć

die Hunde m. spol mn. haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < dov. obl. zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać

treiben

zaganiać krowy do obory

die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < dov. obl. zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać

antreiben

zaganiać kogoś do pracy

jdn zur Arbeit antreiben

zagoić [zagoitɕ]

zagoić dov. obl. od goić

glej tudi goić

I . goić <goi; pret. gój; dov. obl. za‑> [goitɕ] GLAG. preh. glag.

goić oparzenia, rany:

goić

heilen

fraza:

czas goi rany preg.

die Zeit ž. spol heilt alle Wunden preg.

II . goić <goi; pret. gój; dov. obl. za‑> [goitɕ] GLAG. povr. glag.

goić

[ab]heilen

I . zagubić <‑bi; pret. ‑ub> [zagubitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

zagubić

verlieren

zagubić

verirren

II . zagubić <‑bi; pret. ‑ub> [zagubitɕ] GLAG. povr. glag.

zagubić

sich tož. verlieren

zagubić

sich tož. verirren

zagonek <rod. ‑nka, mn. ‑nki> [zagonek] SAM. m. spol pog.

zagonek

kleines Ackerbeet sr. spol

zagórze <rod. ‑rza, mn. ‑rza> [zaguʒe] SAM. sr. spol

1. zagórze pog. (obszar za górami):

zagórze

Hintergebirge sr. spol

2. zagórze GEOGR.:

zagórze

Hinterland sr. spol