wahrmachen
wahrmachen → wahr 1.
wahr [vaːɐ] PRID.
1. wahr:
2. wahr atribut. (wirklich, tatsächlich):
3. wahr atribut. (echt, wirklich):
| ich | mache | wahr |
|---|---|---|
| du | machst | wahr |
| er/sie/es | macht | wahr |
| wir | machen | wahr |
| ihr | macht | wahr |
| sie | machen | wahr |
| ich | machte | wahr |
|---|---|---|
| du | machtest | wahr |
| er/sie/es | machte | wahr |
| wir | machten | wahr |
| ihr | machtet | wahr |
| sie | machten | wahr |
| ich | habe | wahrgemacht |
|---|---|---|
| du | hast | wahrgemacht |
| er/sie/es | hat | wahrgemacht |
| wir | haben | wahrgemacht |
| ihr | habt | wahrgemacht |
| sie | haben | wahrgemacht |
| ich | hatte | wahrgemacht |
|---|---|---|
| du | hattest | wahrgemacht |
| er/sie/es | hatte | wahrgemacht |
| wir | hatten | wahrgemacht |
| ihr | hattet | wahrgemacht |
| sie | hatten | wahrgemacht |
PONS OpenDict
Bi želeli dodati besedo, frazo ali prevod?
Prosimo, pošljite nam nov vnos za PONS OpenDict. Oddane predloge pregleda uredniška ekipa PONS in jih ustrezno vključi v rezultate.