Prevodi za „dunkene“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

I . dụ̈nken <dünkt [o. alt: deucht], dünkte [o. alt: deuchte], gedünkt [o. alt: gedeucht]> [ˈdʏŋkən] GLAG. nepreh. glag., preh. glag. alt, ur. jez.

dein Vorschlag dünkt mich [o. mir] etwas unpassend

twoja propozycja ž. spol nie bardzo mi pasuje

II . dụ̈nken <dünkt [o. alt: deucht], dünkte [o. alt: deuchte], gedünkt [o. alt: gedeucht]> [ˈdʏŋkən] GLAG. povr. glag. alt, ur. jez.

dünken

uważać się

er dünkt sich wohl schlau, aber weit gefehlt!

wydaje mu się z pewnością, że jest sprytny, ale grubo się myli!

III . dụ̈nken <dünkt [o. alt: deucht], dünkte [o. alt: deuchte], gedünkt [o. alt: gedeucht]> [ˈdʏŋkən] GLAG. brezos. alt, ur. jez.

jdn [o. jdm] dünkt, dass ...

komuś się wydaje, że ...

es dünkt mich [o. mir], dass ...

wydaje mi się, że ...

dụnkel [ˈdʊŋkəl] PRID.

1. dunkel (finster):

dunkel Zimmer, Nacht

ciemny

es wird dunkel

robi się ciemno

im Dunkeln

w ciemności

im Dunkeln (von düsterer Farbe) Haut, Haare, Brot, Wolke

ciemny

ein dunkles Rot

ciemna czerwień ž. spol

im Dunkeln tappen

działać po omacku

jdn im Dunkeln lassen

pozostawiać [dov. obl. pozostawić] kogoś w niepewności

ich habe ihn über meine Motive im Dunklen gelassen

nie wtajemniczałem go w powody mojego postępowania

2. dunkel (tief):

dunkel Stimme, Klang

głęboki

dunkel Stimme, Klang

niski

ein dunkler Ton

niski ton m. spol

3. dunkel (unklar):

dunkel Andeutung

niejasny

dunkel Erinnerung

mglisty

dunkel Ursprung

tajemniczy

dunkel Verdacht

niewyraźny

sich dunkel an etw erinnern

przypominać sobie coś niewyraźnie

etw liegt noch im Dunkeln

coś jest jeszcze niewyjaśnione [lub niejasne]

4. dunkel slabš. (zwielichtig):

dunkel Punkt

niejasny

dunkel Vergangenheit

podejrzany

dunkel Machenschaften

ciemny

in dunkle Geschäfte verwickelt sein

być uwikłanym w nieczyste [lub podejrzane] interesy

5. dunkel (unerfreulich):

ein dunkles Kapitel der Geschichte

ciemna karta ž. spol historii

I . dụnkeln GLAG. nepreh. glag. +sein (Bild)

dunkeln

sczernieć

das weiße Papier ist im Laufe der Jahre gedunkelt

biały papier m. spol sczerniał w ciągu tych lat

II . dụnkeln GLAG. brezos. ur. jez. (dämmern)

dunkeln

ściemniać [dov. obl. ściemnić] się

I . dụcken [ˈdʊkən] GLAG. preh. glag. slabš. (demütigen)

ducken

upokarzać [dov. obl. upokorzyć]

II . dụcken [ˈdʊkən] GLAG. povr. glag.

1. ducken (sich beugen):

ducken

schylać [dov. obl. schylić] się

in geduckter Stellung

w pozycji schylonej

2. ducken (unterwürfig sein):

ducken

upokarzać [dov. obl. upokorzyć] się

er musste sich ducken

musiał się upokorzyć

ụnken [ˈʊŋkən] GLAG. nepreh. glag.

1. unken (Stimme einer Unke):

unken

kumkać [dov. obl. za‑]

2. unken (schwarzsehen):

unken

krakać [dov. obl. wy‑ ]fig

tụnken GLAG. preh. glag. REG

tunken

maczać [dov. obl. umoczyć]

I . fụnken [ˈfʊŋkən] GLAG. preh. glag. (per Funk übermitteln)

eine Nachricht/ein Signal funken

nadawać [dov. obl. nadać] wiadomość/sygnał drogą radiową

SOS funken

nadać sygnał SOS

II . fụnken [ˈfʊŋkən] GLAG. nepreh. glag.

1. funken (Funken sprühen):

funken

iskrzyć [dov. obl. za‑] się

2. funken (senden):

funken

nadawać [dov. obl. nadać] przez radio

3. funken pog. (funktionieren):

funken

działać

funken

funkcjonować

das Radio funkt wieder

radio sr. spol znowu działa

III . fụnken [ˈfʊŋkən] GLAG. brezos. pog.

1. funken (verstehen):

endlich hat es bei ihm gefunkt

wreszcie to pojął

2. funken (Prügel geben):

noch eine Bemerkung und es funkt!

jeszcze jedna uwaga i oberwiesz! pog.

3. funken (sich verlieben):

bei den beiden hat es richtig gefunkt

między tą dwójką naprawdę zaiskrzyło

Fụnken <‑s, ‑> SAM. m. spol

Funken → Funke

glej tudi Funke

Fụnke <‑ns, ‑n> [ˈfʊŋkə] SAM. m. spol

Funke

iskra ž. spol

Funken sprühen

iskrzyć

Funken sprühend

sypiący iskrami

Funken sprühend

iskrzący się

ein Funke sprang über

iskra przeskoczyła

der zündende Funke fig

iskra ž. spol zapalna fig

fraza:

ein Funke Hoffnung

iskierka ž. spol nadziei pog.

keinen Funken Anstand im Leib haben

nie mieć za grosz przyzwoitości

tanzen, dass die Funken fliegen

tańczyć, aż się kurzy

Dụnkel <‑s, brez mn. > [ˈdʊŋkəl] SAM. sr. spol

1. Dunkel ur. jez. (Dunkelheit):

Dunkel

ciemność ž. spol

2. Dunkel (Undurchschaubarkeit):

das Dunkel um etw

niejasność ž. spol wokół czegoś

I . dụ̈ngen [ˈdʏŋən] GLAG. preh. glag.

düngen Acker, Garten, Pflanzen

nawozić [dov. obl. nawieźć]

düngen Beet

użyźniać [dov. obl. użyźnić]

die Pflanzen mit Kompost düngen

nawozić [dov. obl. nawieźć] rośliny kompostem

II . dụ̈ngen [ˈdʏŋən] GLAG. nepreh. glag. (düngende Wirkung haben)

schlecht düngen

słabo użyźniać [dov. obl. użyźnić]