Prevodi za „geschikter“ v slovarju nemško » poljski

Geschwịster [gə​ˈʃvɪstɐ] SAM. mn.

Geschwister

rodzeństwo sr. spol

I . geschịckt PRID. (körperlich gewandt, diplomatisch)

geschickt

zręczny

II . geschịckt PRISL. (gewandt)

sich bei etw daj. geschickt anstellen

być zręcznym w czymś

geschickt vorgehen

działać dyplomatycznie

geschịssen [gə​ˈʃɪsən] GLAG. nepreh. glag.

geschissen pp von scheißen

glej tudi scheißen

sche̱i̱ßen <scheißt, schiss, geschissen> GLAG. nepreh. glag. vulg.

1. scheißen (den Darm entleeren):

scheißen

srać vulg.

2. scheißen (gleichgültig sein):

auf etw scheißen

olewać [dov. obl. olać] coś pog.

auf etw scheißen

mieć coś w dupie vulg.

ich scheiß’ auf deine guten Ratschläge

mam gdzieś [lub w dupie vulg. ] twoje dobre rady pog.

[ich] scheiß drauf!

mam to gdzieś [lub w dupie vulg. ] ! pog.

[ich] scheiß drauf!

olewam to! pog.

geschi̱e̱nen [gə​ˈʃiːnən] GLAG. nepreh. glag., brezos.

geschienen pp von scheinen

glej tudi scheinen

I . sche̱i̱nen <scheint, schien, geschienen> [ˈʃaɪnən] GLAG. nepreh. glag.

1. scheinen:

scheinen (Licht leuchten lassen) (Mond, Sterne)

świecić [dov. obl. za‑]

morgen scheint die Sonne

jutro zaświeci słońce sr. spol

uns schien die Sonne ins Gesicht

słońce świeciło nam prosto w oczy

die Lampe scheint nur schwach

lampa ž. spol słabo świeci

der Mond scheint hell

księżyc m. spol świeci jasno

2. scheinen (den Anschein haben):

scheinen

zdawać [lub wydawać] się

er/sie scheint zu schlafen

[on/ona] wydaje się spać

das scheint schwierig zu sein

to wydaje się [być] trudne

er scheint keine Lust zu haben

on zdaje się nie mieć ochoty

mir scheint, dass ...

wydaje mi się, że...

II . sche̱i̱nen <scheint, schien, geschienen> [ˈʃaɪnən] GLAG. brezos.

es scheint, dass/als ob ...

zdaje [lub wydaje] się, że/jak gdyby...

wie es scheint

jak się zdaje [lub wydaje]

es scheint nur so

to się tak tylko zdaje [lub wydaje]

I . geschi̱e̱den [gə​ˈʃiːdən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag.

geschieden pp von scheiden

II . geschi̱e̱den [gə​ˈʃiːdən] PRID.

geschieden

rozwiedziony

glej tudi scheiden

I . sche̱i̱den <scheidet, schied, geschieden> [ˈʃaɪdən] GLAG. preh. glag.

1. scheiden Ehe:

scheiden

rozwodzić [dov. obl. rozwieść]

scheiden

udzielać [dov. obl. udzielić] [komuś] rozwodu

eine geschiedene Frau

rozwiedziona kobieta ž. spol

ihr geschiedener Mann

jej były mąż m. spol

2. scheiden:

scheiden (trennen, teilen) (Grenze, Erziehung, Herkunft)

rozdzielać [dov. obl. rozdzielić]

scheiden (trennen, teilen) (Grenze, Erziehung, Herkunft)

dzielić [dov. obl. po‑]

sie sind durch gegensätzliche Ansichten geschieden

podzieliły ich przeciwstawne poglądy m. spol mn.

wir sind geschiedene Leute

koniec z nami

von dem Moment an waren wir geschiedene Leute pog.

od tamtego momentu nasze drogi ž. spol mn. się rozeszły

II . sche̱i̱den <scheidet, schied, geschieden> [ˈʃaɪdən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. scheiden ur. jez. (aufgeben):

aus einem Amt scheiden

składać [dov. obl. złożyć] urząd form

aus dem Berufsleben scheiden

zakończyć karierę zawodową

2. scheiden (sich trennen, auseinandergehen):

scheiden

rozchodzić [dov. obl. rozejść] się

scheiden

rozstawać [dov. obl. rozstać] się

als Freunde scheiden

rozstawać [dov. obl. rozstać] się w przyjaźni

sie schieden voneinander

[oni] rozstali się ze sobą

Scheiden tut weh

rozstanie sr. spol jest bolesne [lub boli]

III . sche̱i̱den <scheidet, schied, geschieden> [ˈʃaɪdən] GLAG. povr. glag.

1. scheiden:

sich [von jdm] scheiden lassen

rozwodzić [dov. obl. rozwieść] się [z kimś]

sich [von jdm] scheiden lassen

brać [dov. obl. wziąć] [z kimś] rozwód

2. scheiden ur. jez. (Wege):

scheiden

rozchodzić [dov. obl. rozejść] się

in diesem Punkt scheiden sich die Meinungen

w tym punkcie opinie ž. spol mn. są rozbieżne

hier scheiden sich die Geister

w tej kwestii zdania ntpl są podzielone

Geschnạtter <‑s, brez mn. > SAM. sr. spol pog.

1. Geschnatter (von Gänsen):

Geschnatter

kwakanie sr. spol

Geschnatter

gęganie sr. spol

2. Geschnatter slabš. (von Menschen):

Geschnatter

gadanie sr. spol

Geschnatter

paplanie sr. spol slabš. pog.

Geschịcktheit <‑, brez mn. > SAM. ž. spol

Geschicktheit

zdolność ž. spol

Geschicktheit

umiejętność ž. spol

Geschịrr² <‑[e]s, brez mn. > [gə​ˈʃɪr] SAM. sr. spol (Gesamtheit)

Geschirr

naczynia ntpl

geschi̱e̱ht [gə​ˈʃiːt] GLAG. nepreh. glag.

geschieht 3. pers präs von geschehen

glej tudi geschehen

gesche̱hen <geschieht, geschah, geschehen> [gə​ˈʃeːən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. geschehen:

geschehen (sich ereignen)

stać się

geschehen (Unfall, Ereignis)

wydarzyć się

als ob nichts geschehen wäre

jak gdyby nic się nie stało

wie konnte das geschehen?

jak to się mogło stać?

nach all dem Geschehenen

po tym wszystkim, co się stało

2. geschehen (getan werden):

es muss etw geschehen!

coś trzeba zrobić!

was soll damit geschehen?

co z tym zrobić?

etw geschehen lassen

tolerować coś

etw geschehen lassen

pozwalać [dov. obl. pozwolić] na coś

was geschieht mit diesen Flaschen?

co zrobić z tymi butelkami?

3. geschehen (begangen werden):

ein Verbrechen ist geschehen

popełniono przestępstwo

4. geschehen (widerfahren):

er weiß nicht, wie ihm geschieht

on nie wie, co się z nim dzieje

er wusste nicht, wie ihm geschah, als plötzlich das Licht ausging

[on] nie wiedział, co się dzieje, kiedy zgasło światło

fraza:

es ist um jdn/etw geschehen

już po kimś/czymś

Geschịchte¹ <‑, brez mn. > [gə​ˈʃɪçtə] SAM. ž. spol (Entwicklungsprozess)

Geschichte

historia ž. spol

Alte/Mittlere/Neue Geschichte

historia starożytna/średniowiecza/współczesna

Geschichte machen

tworzyć historię

in die Geschichte eingehen

przechodzić [dov. obl. przejść] do historii

Geschi̱e̱dene(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> SAM. mf dekl wie prid.

Geschiedene

rozwiedziony(-a) m. spol (ž. spol)

ihr Geschiedener/seine Geschiedene

jej były mąż m. spol /jego była żona ž. spol

I . geschịchtlich PRID.

geschichtlich Darstellung:

geschichtlich

historyczny

von geschichtlicher Bedeutung

o historycznym znaczeniu

II . geschịchtlich PRISL.

geschichtlich belegt, betrachten:

geschichtlich

historycznie

geschịchtslos PRID.

geschichtslos Dasein

pozbawiony przeszłości

geschichtslos Mensch, Volk

bez przeszłości [lub historii]

Geschịck² <‑[e]s, ‑e> [gə​ˈʃɪk] SAM. sr. spol ur. jez. (Schicksal)

Geschick

los m. spol

Geschmạcksmuster <‑s, ‑> SAM. sr. spol

Geschmacksmuster

wzór m. spol zdobniczy

Geschịrrtuch <‑[e]s, ‑tücher> SAM. sr. spol

Geschirrtuch

ręcznik m. spol kuchenny

Geschirrtuch

ściereczka ž. spol do naczyń

Geschịrrspüler <‑s, ‑> SAM. m. spol pog., Geschịrrspülmaschine SAM. ž. spol <‑, ‑n>

Geschirrspüler

zmywarka ž. spol do naczyń