Prevodi za „klejącej“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

I . kle̱ben [ˈkleːbən] GLAG. nepreh. glag.

1. kleben (klebrig sein):

kleben

kleić się

2. kleben (haften):

[an etw daj.] kleben

przyklejać [dov. obl. przykleić] się [do czegoś]

dieses Pflaster klebt gut/schlecht

ten plaster m. spol dobrze/źle się trzyma

diese Folie klebt von selbst

ta folia ž. spol jest samoprzylepna

das Hemd klebte ihm am Körper

koszula ž. spol kleiła mu się do ciała

an seinen Händen klebt Blut

jego ręce ž. spol mn. są brudne od krwi

3. kleben fig pog. (festhalten an):

an etw daj. kleben

trzymać się czegoś

an seinem Posten kleben

trwać na posterunku

immer bleibt die ganze Hausarbeit an mir kleben

zawsze wszystkie prace ž. spol mn. domowe spoczywają na mnie

die Verantwortung bleibt letztlich am Vorgesetzten kleben

ostatecznie [i tak] odpowiedzialność ž. spol spoczywa na przełożonych

ich bin in der fünften Klasse kleben geblieben

zimowałem w piątej klasie pog.

II . kle̱ben [ˈkleːbən] GLAG. preh. glag.

1. kleben (befestigen):

etw an die Wand kleben

przyklejać [dov. obl. przykleić] coś na ścianie

jdm eine kleben pog.

dać komuś w twarz

2. kleben (zusammenkleben, reparieren):

kleben Film, Tonband

kleić [dov. obl. s‑]

I . kle̱i̱den [ˈklaɪdən] GLAG. preh. glag.

1. kleiden (stehen):

der Anzug/die Farbe kleidet ihn gut

do twarzy mu w tym garniturze/kolorze

die Bluse kleidet dich gut

w tej bluzce jest ci do twarzy

2. kleiden (etw ausdrücken):

etw in [schöne] Worte kleiden

ubierać [dov. obl. ubrać] coś w [piękne] słowa

II . kle̱i̱den [ˈklaɪdən] GLAG. povr. glag. (sich anziehen)

sich dezent/auffällig kleiden

ubierać się skromnie/wyzywająco

sie kleidet sich nach der neuesten Mode

ona ubiera się zgodnie z najnowszą modą

I . klẹmmen GLAG. preh. glag. (befestigen)

etw in etw tož. klemmen

wciskać [dov. obl. wcisnąć] coś w coś

etw unter etw tož. klemmen

przyciskać [dov. obl. przycisnąć] coś czymś

sich daj. etw unter den Arm klemmen

wciskać sobie coś pod pachę

II . klẹmmen GLAG. nepreh. glag.

klemmen (sich kaum bewegen lassen) (Schloss, Tür, Schublade)

zacinać [dov. obl. zaciąć] się

III . klẹmmen GLAG. povr. glag.

1. klemmen (sich quetschen):

sich daj. den Daumen/den Finger klemmen

przycinać [dov. obl. przyciąć] sobie kciuk/palec

2. klemmen pog. (um Unterstützung bitten):

sich hinter jdn klemmen

szukać czyjegoś wsparcia

3. klemmen pog. (sich kümmern um):

sich hinter etw tož. klemmen

zabierać [dov. obl. zabrać] się energicznie do czegoś

I . klẹcksen [ˈklɛksən] GLAG. nepreh. glag.

1. klecksen +haben (Kleckse machen):

ins Heft klecksen (Person)

zrobić kleks w zeszycie

2. klecksen +haben (Füller, Stift):

klecksen

brudzić

mein Füller kleckst

moje pióro sr. spol robi kleksy

3. klecksen +sein (tropfen):

dir ist Ketschup auf die Hose gekleckst

keczup m. spol nakapał ci na spodnie

II . klẹcksen [ˈklɛksən] GLAG. preh. glag. pog.

Butter aufs Brot klecksen

smarować [dov. obl. po‑] chleb odrobiną masła