Prevodi za „svingene“ v slovarju nemško » poljski

I . drịngend PRID. PRISL., drịnglich PRID.

1. dringend (eilig):

dringend Anruf

pilny

dringend Operation

nagły

die Sache ist sehr dringend

sprawa ž. spol jest bardzo pilna

ein dringender Fall MED.

nagły przypadek m. spol

2. dringend (eindringlich):

dringend Warnung

naglący

II . drịngend PRID. PRISL., drịnglich PRISL.

1. dringend (sofort):

dringend benötigen

pilnie

dringend erforderlich

natychmiast

der Kranke muss dringend operiert werden

chory m. spol musi być natychmiast operowany

2. dringend (nachdrücklich):

dringend warnen, bitten

usilnie

dringend davon abraten, etw zu tun

usilnie odradzać zrobienie czegoś

3. dringend (sehr):

dringend verdächtig

szczególnie podejrzany

I . sprịngen <springt, sprang, gesprungen> [ˈʃprɪŋən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. springen:

springen (hüpfen)

skakać [dov. obl. skoczyć]

springen (Kind)

podskakiwać [dov. obl. podskoczyć]

in die Höhe springen

podskoczyć do góry

ins Auge [o. in die Augen] springen

rzucać [dov. obl. rzucić] się w oczy fig

2. springen (sich mit Sprüngen bewegen):

über ein Hindernis springen

przeskakiwać [dov. obl. przeskoczyć] przez przeszkodę

über ein Hindernis springen

skakać [dov. obl. skoczyć] przez przeszkodę

zur Seite springen

odskakiwać [dov. obl. odskoczyć] na bok

ins Boot/Wasser springen

wskakiwać [dov. obl. wskoczyć] do łodzi/wody

auf den Tisch springen

wskakiwać [dov. obl. wskoczyć] na stół

aus dem Fenster springen

wyskakiwać [dov. obl. wyskoczyć] z okna

vom Dach springen

zeskakiwać [dov. obl. zeskoczyć] z dachu

über Bord springen

skakać [dov. obl. skoczyć] za burtę

vorwärts/rückwärts springen RAČ.

przeskoczyć do przodu/tyłu

von einem Thema zum anderen springen fig

przeskakiwać z jednego tematu na drugi fig

3. springen fig (Anordnungen schnell ausführen):

springen

rzucać [dov. obl. rzucić] się pog.

springen

skakać pog.

er braucht kaum was zu sagen, schon springt sie

on nie musi w ogóle nic mówić, a ona już się zrywa

4. springen švic., južnem. (eilen):

zum Bäcker springen

skoczyć do piekarza pog.

bitte, spring mal eben zum Supermarkt!

proszę, skocz no do supermarketu! pog.

5. springen:

springen (zerspringen) (Vase)

pękąć [dov. obl. pęknąć]

in Stücke springen

popękać na kawałki

6. springen (vorrücken):

auf etw tož. springen (Zeiger)

przeskakiwać [dov. obl. przeskoczyć] na coś

die Ampel springt auf Grün

światła mn. zmieniły się na zielone pog.

aus den Gleisen springen

wykoleić się

der springende Punkt pog.

sedno sr. spol sprawy

II . sprịngen <springt, sprang, gesprungen> [ˈʃprɪŋən] GLAG. preh. glag. +haben o sein

springen ŠPORT:

springen vier Meter

skakać [dov. obl. skoczyć]

einen Salto springen

robić [dov. obl. z‑] salto

fraza:

etw [für jdn] springen lassen pog.

stawiać [dov. obl. postawić] coś [komuś] pog.

für jdn eine Runde Bier springen lassen pog.

fundować [dov. obl. za‑] komuś kolejkę piwa pog.

I . zwịngend PRID.

zwingend Argument

nieodparty

zwingend Gründe

wystarczający

zwingend Gründe

dostateczny

zwingend Notwendigkeit

absolutny

zwingend Logik

żelazny

zwingend Schluss

logiczny

II . zwịngend PRISL.

zwingend sich ergeben, folgern

logicznie

zwingend vorgeschrieben

obligatoryjnie

Gefạngene(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> SAM. mf dekl wie prid.

1. Gefangene (Häftling):

Gefangene

więzień(więźniarka) m. spol (ž. spol)

2. Gefangene (Kriegsgefangene):

Gefangene

jeniec m. spol [wojenny]

Gefangene machen

brać jeńców

Bezo̱gene(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> [bə​ˈtsoːgənɐ] SAM. mf dekl wie prid. FINAN.

Bezogene

trasat m. spol

Bezogene

akceptant m. spol

Le̱i̱beigene(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> SAM. mf dekl wie prid.

Leibeigene

poddany(-a) m. spol (ž. spol)

Leibeigene

chłop(ka) m. spol(ž. spol) pańszczyźniany(-a)

ạb|ringen GLAG. preh. glag. irr

abringen Versprechen, Zugeständnis:

abringen

wymuszać [dov. obl. wymusić]

sich daj. ein Lächeln abringen

zmuszać [dov. obl. zmusić] się do uśmiechu

dem Meer Land abringen

wydzierać [dov. obl. wydrzeć] morzu ląd

sie versucht, dem Chaos einen Sinn abzuringen

ona próbuje odnaleźć w tym chaosie jakiś sens

ạb|singen GLAG. preh. glag. irr

1. absingen (von Anfang bis Ende singen):

absingen

odśpiewywać [dov. obl. odśpiewać]

am Anfang jeder Veranstaltung wurde die Nationalhymne abgesungen

na początku każdej uroszystości był odśpiewany hymn narodowy

2. absingen (vom Blatt singen):

absingen

śpiewać [dov. obl. za‑]

die Strophen von einem Zettel/aus einem Liederbuch absingen

śpiewać zwrotki z kartki/ze śpiewnika

I . bedịngen* [bə​ˈdɪŋən] GLAG. preh. glag.

1. bedingen (verursachen):

bedingen

pociągnąć za sobą

durch etw bedingt sein

być uzależnionym od czegoś [lub uwarunkowanym czymś]

2. bedingen (verlangen):

bedingen

wymagać

II . bedịngen* [bə​ˈdɪŋən] GLAG. povr. glag.

das bedingt sich gegenseitig

to wzajemnie od siebie zależy

berịngen* GLAG. preh. glag.

beringen

obrączkować [dov. obl. za‑]

besịngen* GLAG. preh. glag. irr

besingen

opiewać

besingen

wychwalać

errịngen* GLAG. preh. glag. irr

1. erringen (erkämpfen):

erringen Erfolg, Sieg

osiągać [dov. obl. osiągnąć]

2. erringen (erlangen):

erringen Vertrauen

zdobywać [dov. obl. zdobyć]

gelịngen <gelingt, gelang, gelungen> [gə​ˈlɪŋən] GLAG. nepreh. glag. +sein (Werk, Coup)

gelingen

udać [lub powieść] się

nicht gelungen sein (Essen, Kuchen)

nie wyjść

jdm gelingt es etw zu tun

komuś udaje się coś zrobić

allen gelang die Flucht

wszystkim powiodła się ucieczka ž. spol

ich hoffe, es gelingt mir

mam nadzieję, że mi się uda

glej tudi gelungen

I . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] GLAG. nepreh. glag.

gelungen pp von gelingen

II . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] PRID. attr

1. gelungen (geglückt, erfolgreich):

gelungen Abend, Kuchen

udany

gelungen Essen

smaczny

gelungen Essen

wyborny

gelungen Essen

doskonały

sehr gelungen

bardzo udany

etw ist gut/schlecht gelungen

coś poszło dobrze/źle

2. gelungen pog. (drollig):

gelungen Idee, Person

zabawny

gelungen Idee, Person

pocieszny

gelungen Idee, Person

komiczny

III . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] PRISL. pog. (drollig)

gelungen aussehen

zabawnie

gelungen aussehen

komicznie

Gelịngen <‑s, brez mn. > [gə​ˈlɪŋən] SAM. sr. spol

Gelingen

pomyślny rezultat m. spol

auf [ein] gutes Gelingen!

za pomyślność [lub powodzenie] !

Tü̱bingen <‑s, brez mn. > [ˈtyːbɪŋən] SAM. sr. spol

Tübingen

Tybinga ž. spol

umrịngen* GLAG. preh. glag.

umringen

otaczać [dov. obl. otoczyć]

umringen

obstępować [dov. obl. obstąpić]