Prevodi za „nauczyć“ v slovarju poljsko » nemški

nauczyć [nautʃɨtɕ]

nauczyć dov. obl. od nauczać, uczyć

glej tudi uczyć , nauczać

I . uczyć <uczy; pret. ucz dov. obl. na‑> [utʃɨtɕ] GLAG. preh. glag.

uczyć (przekazywać wiedzę):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw unterrichten [o. lehren]

fraza:

nie ucz ojca dzieci robić

lehre die Nachtigall nicht singen preg.

bodajbyś cudze dzieci uczył! preg.

Lehrer m. spol zu sein ist das Allerletzte sr. spol !

jajko kurę uczy preg.

das Ei sr. spol [o. Kücken sr. spol ] will schlauer sein als die Henne ž. spol preg.

praca tuczy, bieda uczy preg.

Arbeit ž. spol ernährt, Not ž. spol lehrt

uczył Marcin Marcina, a sam głupi jak świnia preg.

große Reden führen, aber selber von nichts eine Ahnung haben

II . uczyć <uczy; pret. ucz> [utʃɨtɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. uczyć (być nauczycielem):

uczyć chemii/angielskiego

Chemie/Englisch unterrichten

2. uczyć (stanowić doświadczenie):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw lehren

uczyć kogoś dobrych manier

jdm [gute] Manieren beibringen

III . uczyć <uczy; pret. ucz> [utʃɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. uczyć (przyswajać wiedzę):

uczyć się czegoś

etw lernen

uczyć się do egzaminu/na sprawdzian

für eine Prüfung/Klassenarbeit lernen

uczyć się dobrze/źle

gut/schlecht lernen

uczyć się na pamięć

auswendig lernen

ucz się, ucz, a garb ci sam urośnie [lub wyrośnie] preg.

allzu viel Lernen ist ungesund iron.

2. uczyć (być uczniem):

uczyć

lernen

3. uczyć (nabierać doświadczenia):

uczyć

sich daj. aneignen

uczyć

lernen

uczyć się kulturalnego zachowania

gutes Benehmen lernen

człowiek do śmierci rozumu się uczy preg.

man lernt nie aus preg.

I . nauczać <‑cza; dov. obl. nauczyć> [nautʃatɕ] GLAG. preh. glag.

nauczać kogoś czegoś (głosić nauki)

jdn etw lehren

nauczać kogoś czegoś (uczyć w szkole)

jdn etw unterrichten

nauczać kogoś czegoś (pokazać, jak należy coś robić)

jdm etw beibringen

fraza:

nauczyć kogoś rozumu

jdn zur Vernunft bringen

już ja cię nauczę!

das wirst du noch büßen!

już ja cię nauczę!

das werd[e] ich dir schon beibringen!

II . nauczać <‑cza; dov. obl. nauczyć> [nautʃatɕ] GLAG. povr. glag.

nauczyć się czegoś

etw lernen

Primeri uporabe besede nauczyć

nauczyć się tańczyć walca

Walzer tanzen lernen

nauczyć dzieci robić wyklejanki

die Kinder lehren, Reißbilder zu machen

nauczyć dziecko dobrych manier

dem Kind gute Manieren beibringen

nauczyć kogoś rozumu

jdn zur Vernunft bringen

nauczyć się czegoś

etw lernen

nauczyć kogoś moresu

jdn Mores lehren

on jest jeszcze zielony i musi się dużo nauczyć

er ist noch grün hinter den Ohren und muss noch viel lernen