Prevodi za „olúpať“ v slovarju poljsko » nemški

klupa <rod. ‑py, mn. ‑py> [klupa] SAM. ž. spol sl (średnicomierz)

klupa

Messkluppe ž. spol

klupa

Baumklupe ž. spol

chlupać <‑pie; pret. chlup> [xlupatɕ] nedov. obl., chlupnąć [xlupnoɲtɕ] GLAG. dov. obl. nepreh. glag.

chlupać (woda)

schwappen

chlupać (woda)

platschen

chlupać (woda)

gluckern

chlupać (błoto)

platschen

chlupać (kamień)

plumpsen

chlupać (ryba)

plitsche[r]n

chlupnąć czymś

mit etw [be]spritzen

obłupać [obwupatɕ]

obłupać dov. obl. od obłupywać

glej tudi obłupywać

I . obłupywać <‑puje; dov. obl. obłupać> [obwupɨvatɕ] GLAG. preh. glag. pog.

obłupywać korę

abschälen

obłupywać tynk

abschlagen

obłupać orzechy laskowe

Walnüsse schälen

II . obłupywać <‑puje; dov. obl. obłupać> [obwupɨvatɕ] GLAG. povr. glag. pog. (odpadać)

obłupywać

abblättern

farba obłupała się od ściany

die Farbe ž. spol blätterte von der Wand ab

I . odłupać [odwupatɕ] dov. obl., odłupywać [odwupɨvatɕ] <‑puje; pret. ‑puj> GLAG. preh. glag.

odłupać

abspalten

II . odłupać [odwupatɕ] dov. obl., odłupywać [odwupɨvatɕ] <‑puje; pret. ‑puj> GLAG. povr. glag.

odłupać

absplittern

odłupać

abbröckeln

odłupać

abfallen

I . łupać <‑pie; pret. łup> [wupatɕ] GLAG. nepreh. glag. <dov. obl. łupnąć>

1. łupać (walić):

łupać

hauen pog.

łupać

knallen pog.

coś łupnęło o podłogę

etw knallte auf den Boden

2. łupać (strzelać):

łupać

schießen

na umówiony sygnał łupnął z armaty

auf Kommando feuerte er aus der Kanone

II . łupać <‑pie; pret. łup> [wupatɕ] GLAG. preh. glag. <dov. obl. łupnąć>

1. łupać (uderzyć):

łupnąć kogoś

jdn schlagen

łupnąć komuś podatek

jdm eine Steuer aufbrummen

2. łupać samo v nedov. obl. (rozbijać):

łupać węgiel

spalten

epoka kamienia łupanego

Altsteinzeit ž. spol

epoka kamienia łupanego

Paläolithikum sr. spol

3. łupać samo v nedov. obl. (łuskać):

łupać orzechy

knacken

III . łupać <‑pie; pret. łup dov. obl. łupnąć [lub za‑]> [wupatɕ] GLAG. brezos. pog. (być odczuwanym jako ból)

łupie mnie w kościach

es reißt mich [o. mir] in den Gelenken

IV . łupać <‑pie; pret. łup dov. obl. łupnąć> [wupatɕ] GLAG. povr. glag. pog.

1. łupać (uderzać się):

łupnąć się w głowę

sich tož. am Kopf stoßen pog.

2. łupać samo v nedov. obl. (rozbijać się):

węgiel łatwo się łupie

die Kohle ž. spol lässt sich leicht spalten

3. łupać samo v nedov. obl. (łuskać się):

orzechy laskowe trudno się łupią

Waldnüsse ž. spol lassen sich schwer knacken

ułupać [uwupatɕ]

ułupać dov. obl. od łupać

glej tudi łupać

I . łupać <‑pie; pret. łup> [wupatɕ] GLAG. nepreh. glag. <dov. obl. łupnąć>

1. łupać (walić):

łupać

hauen pog.

łupać

knallen pog.

coś łupnęło o podłogę

etw knallte auf den Boden

2. łupać (strzelać):

łupać

schießen

na umówiony sygnał łupnął z armaty

auf Kommando feuerte er aus der Kanone

II . łupać <‑pie; pret. łup> [wupatɕ] GLAG. preh. glag. <dov. obl. łupnąć>

1. łupać (uderzyć):

łupnąć kogoś

jdn schlagen

łupnąć komuś podatek

jdm eine Steuer aufbrummen

2. łupać samo v nedov. obl. (rozbijać):

łupać węgiel

spalten

epoka kamienia łupanego

Altsteinzeit ž. spol

epoka kamienia łupanego

Paläolithikum sr. spol

3. łupać samo v nedov. obl. (łuskać):

łupać orzechy

knacken

III . łupać <‑pie; pret. łup dov. obl. łupnąć [lub za‑]> [wupatɕ] GLAG. brezos. pog. (być odczuwanym jako ból)

łupie mnie w kościach

es reißt mich [o. mir] in den Gelenken

IV . łupać <‑pie; pret. łup dov. obl. łupnąć> [wupatɕ] GLAG. povr. glag. pog.

1. łupać (uderzać się):

łupnąć się w głowę

sich tož. am Kopf stoßen pog.

2. łupać samo v nedov. obl. (rozbijać się):

węgiel łatwo się łupie

die Kohle ž. spol lässt sich leicht spalten

3. łupać samo v nedov. obl. (łuskać się):

orzechy laskowe trudno się łupią

Waldnüsse ž. spol lassen sich schwer knacken

olać [olatɕ]

olać dov. obl. od olewać

glej tudi olewać

olewać <‑wa; dov. obl. olać> [olevatɕ] GLAG. preh. glag. pog. (lekceważyć)

olewać kogoś/coś

sich tož. um jdn/etw einen Dreck scheren pog.

olewać kogoś/coś

auf jdn/etw pfeifen pog.

olcha <rod. ‑chy, mn. ‑chy> [olxa] SAM. ž. spol BOT.

olcha

Erle ž. spol

oliwa <rod. ‑wy, brez mn. > [oliva] SAM. ž. spol

oliwa

Olivenöl sr. spol

fraza:

dolewać oliwy do ognia

Öl ins Feuer gießen

oliwa sprawiedliwa [zawsze] na wierzch wypływa

die Wahrheit ž. spol kommt früher oder später ans Licht