Prevodi za „rozjuszyć“ v slovarju poljsko » nemški

I . rozkruszać <‑sza> [roskruʃatɕ], rozkruszyć [roskruʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

rozkruszać

zerbröckeln

rozkruszać

zerbröseln

II . rozkruszać <‑sza> [roskruʃatɕ], rozkruszyć [roskruʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

rozkruszać

zerbröckeln

I . rozjątrzać <‑rza> [rozjontʃatɕ], rozjątrzyć [rozjontʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. ur. jez.

rozjątrzać

erbittern

rozjątrzać

erzürnen

rozjątrzać spór

aufleben lassen

rozjątrzać spór

aufrühren ur. jez.

rozjątrzać stare rany fig.

alte Wunden wieder aufreißen

rozjątrzać stare rany fig.

an alten Wunden rühren

II . rozjątrzać <‑rza> [rozjontʃatɕ], rozjątrzyć [rozjontʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. ur. jez. (rana)

rozjątrzać

eitern

rozjątrzać

schwären ur. jez.

rozproszyć [rosproʃɨtɕ]

rozproszyć dov. obl. od rozpraszać

glej tudi rozpraszać

I . rozpraszać <‑sza; dov. obl. rozproszyć> [rospraʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. rozpraszać (dekoncentrować):

rozpraszać człowieka, uwagę

ablenken

rozpraszać człowieka, uwagę

stören

nie rozpraszaj mnie!

lenk mich nicht ab!

nie rozpraszaj mnie!

stör mich nicht!

2. rozpraszać (rozganiać):

rozpraszać tłum

zerstreuen

rozpraszać tłum

auseinander treiben [o. jagen]

3. rozpraszać (rozwiewać):

rozpraszać wątpliwości

ausräumen

rozpraszać wątpliwości

beseitigen

II . rozpraszać <‑sza; dov. obl. rozproszyć> [rospraʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. rozpraszać:

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

sich tož. zerstreuen

rozpraszać (rozchodzić się) (tłum)

auseinander gehen

2. rozpraszać:

rozpraszać (być rozwiewanym) (chmury)

sich tož. verziehen

3. rozpraszać (dekoncentrować się):

rozpraszać

sich tož. verzetteln

4. rozpraszać KEM.:

rozpraszać

sich tož. auflösen

rozjazdy [rozjazdɨ] SAM.

rozjazdy mn. < rod. mn. ‑dów> (podróże):

rozjazdy

[häufige] Reisen ž. spol mn.

rozjazdy

Reiserei ž. spol slabš. pog.

być w rozjazdyach

ständig unterwegs [o. auf Achse pog. ] sein

rozjemczy [rozjemtʃɨ] PRID.

1. rozjemczy PRAVO:

rozjemczy

Schieds-

sąd rozjemczy

Schiedsgericht sr. spol

2. rozjemczy ur. jez.:

rozjemczy

Schlichtungs-

misja rozjemcza

Schlichtungsmission ž. spol

I . dosuszać <‑sza> [dosuʃatɕ], dosuszyć [dosuʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. (usuwać resztki wilgoci)

dosuszać

fertig trocknen

dosuszyła dziecku włosy suszarką

sie trocknete dem Kind die Haare mit dem Föhn zu Ende

II . dosuszać <‑sza> [dosuʃatɕ], dosuszyć [dosuʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

1. dosuszać (zostać dosuszonym):

dosuszać

trocken werden

pranie szybko się dosuszyło

die Wäsche ž. spol trocknete schnell

2. dosuszać (dosuszać siebie):

dosuszać

sich tož. abtrocknen

dosuszyć się ręcznikiem

sich mit dem Handtuch abtrocknen

I . obruszać <‑sza; pret. ‑aj> [obruʃatɕ], obruszyć [obruʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. obruszać (powodować obsunięcie się czegoś):

obruszać

ins [o. zum] Rutschen bringen

obruszać śnieg na skarpie

den Schnee am Hang ins [o. zum] Rutschen bringen

2. obruszać (obluzowywać):

obruszać

lösen

obruszać

lockern

obruszać śrubę w ścianie

eine Schraube in der Wand lockern

obruszony ząb

ein loser [o. lockerer] Zahn m. spol

II . obruszać <‑sza; pret. ‑aj> [obruʃatɕ], obruszyć [obruʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

1. obruszać (obluźniać się):

obruszać

sich tož. lockern [o. lösen]

gwóźdź, na którym wisiał obraz, obruszył się

der Nagel, an dem das Bild hing, hatte sich gelöst

2. obruszać ur. jez. (oburzać się):

obruszać

sich tož. empören ur. jez.

obruszył się na niesprawiedliwą krytykę

er empörte sich tož. über die ungerechte Kritik [o. ob der ungerechten Kritik ur. jez. ]

I . obsuszać <‑sza; pret. ‑aj> [opsuʃatɕ], obsuszyć [opsuʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. pog.

obsuszać

trocknen lassen

mięso trzeba obsuszyć przed wędzeniem

Fleisch sr. spol muss man vor dem Räuchern trocknen lassen

II . obsuszać <‑sza; pret. ‑aj> [opsuʃatɕ], obsuszyć [opsuʃɨtɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. pog.

1. obsuszać (osuszać się):

obsuszać

trocken werden

obsuszać

die Kleider trocknen lassen

weszliśmy do gospody, żeby się obsuszyć

wir gingen in das Wirtshaus, um unsere Kleider trocknen zu lassen

2. obsuszać (zostać obsuszonym):

obsuszać

getrocknet werden

czy szynka się wystarczająco obsuszyła?

wurde der Schinken m. spol ausreichend getrocknet?

ogłuszyć [ogwuʃɨtɕ]

ogłuszyć dov. obl. od ogłuszać

glej tudi ogłuszać

I . ogłuszać <‑sza; dov. obl. ogłuszyć> [ogwuʃatɕ] GLAG. preh. glag. pog.

1. ogłuszać:

ogłuszać (upośledzać słuch) (hałas)

taub machen

2. ogłuszać (pozbawiać przytomności):

ogłuszać

betäuben

II . ogłuszać <‑sza; dov. obl. ogłuszyć> [ogwuʃatɕ] GLAG. povr. glag. pog.

1. ogłuszać (upośledzić sobie słuch):

ogłuszać

taub werden

2. ogłuszać (pozbawić się przytomności):

ogłuszać

sich tož. betäuben

poruszyć [poruʃɨtɕ]

poruszyć dov. obl. od poruszać

glej tudi poruszać

I . poruszać <‑sza; dov. obl. poruszyć> [poruʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. poruszać (wprawiać w ruch):

poruszać wargami

die Lippen bewegen

poruszyć niebo i ziemię [lub piekło]

Himmel und Erde [o. Hölle] in Bewegung setzen

poruszyć kogoś do żywego

jdn tief kränken

2. poruszać ur. jez. (zaznaczać):

poruszać kwestię, sprawę

berühren

poruszać kwestię, sprawę

ansprechen

3. poruszać samo v nedov. obl. (napędzać):

poruszać maszynę

antreiben

4. poruszać (wzburzać):

poruszać

ergreifen

poruszać

bewegen

5. poruszać (wzruszać):

poruszać człowieka

rühren

6. poruszać (ożywiać):

poruszać wyobraźnię, rozmowę

anregen

[do głębi] poruszony czymś

von etw [zutiefst] erschüttert

II . poruszać <‑sza; dov. obl. poruszyć> [poruʃatɕ] GLAG. povr. glag.

1. poruszać samo v nedov. obl. (przenosić się z miejsca na miejsce):

poruszać

sich tož. bewegen

2. poruszać samo v nedov. obl. (ruszać się w celu rozgrzewki):

poruszać

sich tož. Bewegung verschaffen

3. poruszać (zmieniać położenie):

nie poruszać się

sich tož. nicht bewegen [o. rühren]

fraza:

łatwo [lub swobodnie] się w czymś poruszać

sich tož. in etw daj. gut auskennen

łatwo [lub swobodnie] się w czymś poruszać

in etw daj. beschlagen sein

poruszać się na granicy prawa [lub legalności]

sich tož. an der Grenze der Legalität bewegen

wzruszyć [vzruʃɨtɕ]

wzruszyć dov. obl. od wzruszać

glej tudi wzruszać

I . wzruszać <‑sza; dov. obl. wzruszyć> [vzruʃatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wzruszać (wywoływać poruszenie):

wzruszać człowieka

rühren

wzruszać człowieka

bewegen

to go nie wzrusza

das lässt ihn kalt [o. unberührt]

wzruszać ramionami

die [o. mit den] Achseln zucken

2. wzruszać (spulchniać):

wzruszać ziemię

[auf]lockern

II . wzruszać <‑sza; dov. obl. wzruszyć> [vzruʃatɕ] GLAG. povr. glag.

wzruszać (przejać się):

wzruszać

gerührt [o. ergriffen] werden

wzruszyć się do łez

zu Tränen gerührt sein

fraza:

kamień by się wzruszył

es ist zum Steinerweichen