Prevodi za „spaßige“ v slovarju poljsko » nemški

spanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [spaɲe] SAM. sr. spol

1. spanie brez mn.:

spanie

Schlafen sr. spol

dzień do pracy, noc do spania preg.

der Tag m. spol ist zum Arbeiten, die Nacht ž. spol zum Schlafen

2. spanie pog. (posłanie):

spanie

Schlafstelle ž. spol

spasiony [spaɕonɨ] PRID. pog.

spasiony zwierzę

fett

spasiony zwierzę

gemästet

spasiony człowiek

fett slabš.

spasiony człowiek

gemästet pog.

spasować [spasovatɕ]

spasować dov. obl. od pasować

glej tudi pasować

I . pasować <‑suje; s‑> [pasovatɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. samo v nedov. obl.

pasować kogoś na rycerza

jdn zum Ritter schlagen

II . pasować <‑suje; s‑> [pasovatɕ] dov. obl. GLAG. nepreh. glag.

1. pasować samo v nedov. obl. (być odpowiednim):

coś [nie] pasuje do czegoś

etw passt [nicht]zu etw

coś pasuje jak ulał

etw passt [o. sitzt] wie angegossen pog.

2. pasować (wycofywać się z licytacji):

pasować

passen

ja pasuję

ich passe

3. pasować fig. pog. (rezygnować):

pasować

auf etw tož. verzichten

pasować

das Handtuch werfen fig.

III . pasować <‑suje; s‑> [pasovatɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. ur. jez. (siłować się)

pasować

kämpfen

pasować z bólem

mit dem Schmerz kämpfen

spasać <‑sa; dov. obl. spaść> [spasatɕ] GLAG. preh. glag. AGR. (zużytkować)

spasać siano, kartofle

verfüttern

spaść suchy chleb końmi

den Pferden trochenes Brot verfüttern

I . spalić <‑li; pret. ‑al> [spalitɕ]

spalić dov. obl. od spalać

II . spalić <‑li; pret. ‑al> [spalitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

spalić ŠPORT:

spalić rzut

ins Abseits laufen

spalić skok

übertreten

fraza:

plan spalił na panewce

der Plan m. spol ist misslungen [o. gescheitert]

plan spalił na panewce

der Plan ist in nichts zerronnen

plan spalił na panewce

der Plan hat sich in nichts aufgelöst

III . spalić <‑li; pret. ‑al> [spalitɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl.

1. spalić:

spalić (zostać zniszczonym) (dom, drewno, list)

verbrennen

2. spalić:

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

anbrennen

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

verbrennen

3. spalić:

spalić (zbyt mocno się opalić) (plażowicz, skóra)

sich daj. einen Sonnenbrand holen

4. spalić pog. (zdemaskować się):

spalić

auffliegen pog.

glej tudi spalać

I . spalać <‑la; pret. ‑aj; dov. obl. spalić> [spalatɕ] GLAG. preh. glag.

1. spalać (niszczyć, utleniać):

spalać papier, pokarm

verbrennen

spalić za sobą mosty

alle Brücken hinter sich daj. abbrechen

2. spalać več. dov. obl. (zbyt mocno przypiec):

spalać peczeń, mięso

verbrennen

spalać peczeń, mięso

anbrennen lassen

spalić kotlety

die Schnitzel anbrennen lassen

3. spalać več. dov. obl. (mocno opalić):

spalać skórę

verbrennen pog.

twarz spalona tropikalnym słońcem

von der tropischen Sonne verbranntes Gesicht sr. spol

4. spalać več. dov. obl. (przepalić):

spalać bezpiecznik, silnik, żarówkę

durchbrennen

5. spalać več. nedov. obl. (zużywać):

silnik spala dużo benzyny

Motor m. spol verbraucht viel Benzin

II . spalać <‑la; pret. ‑aj; dov. obl. spalić> [spalatɕ] GLAG. povr. glag.

1. spalać:

spalać (ulegać utlenieniu) (substancje pokarmowe)

verbrennen

2. spalać več. nedov. obl. fig. (wyczerpać się):

spalać się w czymś

sich tož. für etw restlos aufopfern

spaliny [spalinɨ] SAM.

spaliny mn. < rod. mn. ‑in> TEH.:

spaliny

Abgase ntpl

spaliny

Auspuffgase ntpl

spaniel <rod. ‑a, mn. ‑e> [spaɲel] SAM. m. spol ZOOL.

spaniel

Spaniel m. spol

sparing <rod. ‑u, mn. ‑i> [spariŋk] SAM. m. spol ŠPORT

sparing

Sparring sr. spol