Prevodi za „splácajú“ v slovarju poljsko » nemški

spłacać <‑ca; dov. obl. spłacić> [spwatsatɕ] GLAG. preh. glag.

spłacać

zurückzahlen

spłacać

abzahlen

spłacać dług/pożyczkę

Schulden/Darlehen zurückzahlen [o. abzahlen]

spłacać coś ratami [lub w ratach]

etw in Raten zurückzahlen [o. abzahlen]

I . splatać <‑ta; dov. obl. spleść> [splatatɕ] GLAG. preh. glag.

splatać wianek, warkocz:

splatać

[zusammen]flechten

splatać dłonie [lub palce]

die Hände [zusammen]falten

II . splatać <‑ta; dov. obl. spleść> [splatatɕ] GLAG. povr. glag.

splatać się ramionami

sich tož. umarmen

spłacalny [spwatsalnɨ] PRID.

spłacalny

rückzahlbar

spłacalny

abzahlbar

ten kredyt jest spłacalny

dieser Kredit m. spol ist abzahlbar

spłakany [spwakanɨ] PRID.

spłakany

verweint

spłakana twarz

verweintes Gesicht sr. spol

spłacić [spwatɕitɕ]

spłacić dov. obl. od spłacać

glej tudi spłacać

spłacać <‑ca; dov. obl. spłacić> [spwatsatɕ] GLAG. preh. glag.

spłacać

zurückzahlen

spłacać

abzahlen

spłacać dług/pożyczkę

Schulden/Darlehen zurückzahlen [o. abzahlen]

spłacać coś ratami [lub w ratach]

etw in Raten zurückzahlen [o. abzahlen]

spłata <rod. ‑ty, mn. ‑ty> [spwata] SAM. ž. spol

1. spłata brez mn. (spłacenie):

spłata

Rückzahlung ž. spol

spłata

Abzahlung ž. spol

spłata długów

Rückzahlung der Schulden

spłata kredytu

Rückzahlung eines Kredits

spłata przed terminem płatności [lub wymagalności]

Rückzahlung vor Fälligkeit

2. spłata (rata):

spłata

Abzahlung ž. spol

niskie spłaty

niedrige Abzahlung

splamić [splamitɕ]

splamić dov. obl. od plamić

glej tudi plamić

I . plamić <‑mi> [plamitɕ] GLAG. preh. glag.

1. plamić < dov. obl. po‑> (brudzić):

plamić coś czymś

etw mit etw beschmutzen [o. beflecken]

2. plamić < dov. obl. s‑> (okrywać hańbą):

plamić

beflecken

plamić honor oszustwem

die Ehre durch Betrug beflecken

II . plamić <‑mi> [plamitɕ] GLAG. povr. glag.

1. plamić < dov. obl. po‑> (brudzić się):

plamić się czymś

sich tož. mit etw beflecken

2. plamić < dov. obl. s‑> (okrywać się hańbą):

splamić się machinacjami

sich tož. mit Machenschaften beflecken slabš.

splątać [splontatɕ]

splątać dov. obl. od plątać

glej tudi plątać

I . plątać <‑ącze> [plontatɕ] GLAG. preh. glag.

1. plątać < dov. obl. po‑> <[lub za‑]> (gmatwać):

plątać nici

verwirren

plątać włosy

durcheinander bringen

2. plątać < dov. obl. po‑> pog. (mylić):

plątać daty, nazwiska

verwechseln

plątać daty, nazwiska

durcheinander bringen

II . plątać <‑ącze> [plontatɕ] GLAG. povr. glag.

1. plątać < dov. obl. po‑> <[lub za‑]>:

plątać (gmatwać się) (nici, włosy)

sich tož. verwirren

plątać (gmatwać się) (nici, włosy)

sich tož. verwickeln

nogi się komuś plączą

jd geht auf schwankenden Füßen

2. plątać < dov. obl. po‑> fig. pog.:

plątać (mylić się) (fakty, kolejność)

durcheinander geraten

plątać (mylić się) (fakty, kolejność)

sich tož. verwirren

wszystko mi się poplątało

mir ist alles durcheinander geraten

3. plątać < dov. obl. za‑> (tracić wątek):

plątać

verwirrt sprechen

język się komuś plącze

jd spricht verwirrt

4. plątać < dov. obl. za‑> (wikłać się):

plątać się w zeznaniach

sich tož. in Widersprüche verwickeln

5. plątać < dov. obl. za‑> (okręcać się):

plątać

sich tož. schlingen

plątać

sich tož. winden

coś się [komuś] plącze koło czegoś

etw wickelt sich [jdm] um etw

6. plątać pog. (krążyć):

plątać się koło kogoś/czegoś

um jdn/etw herumstreichen

spłatać <‑ta> [spwatatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. ur. jez.

spłatać komuś figla

jdm einen Streich spielen