Prevodi za „zavesiť“ v slovarju poljsko » nemški

zalesiać <‑ia> [zaleɕatɕ], zalesić [zaleɕitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

zalesiać

aufforsten

zalesiać

bewalden

zalesiać wydmy

Dünen bewalden

zadusić [zaduɕitɕ]

zadusić dov. obl. od dusić

glej tudi dusić

I . dusić <‑si> [duɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. dusić < dov. obl. u‑> (ściskać za gardło):

dusić [lub za‑] [lub pod‑]

würgen

dusić [lub za‑] [lub pod‑]

ersticken

lis dusi kury

der Fuchs m. spol erwürgt die Hühner

strach dusi w gardle

die Angst ž. spol verschlägt den Atem

2. dusić (przyciskać, gnieść):

dusić czapkę, klakson

drücken

dusić kogoś w uściskach

jdn zerdrücken

dusić pieniądze

das Geld hamstern

3. dusić pog. < dov. obl. z‑> fig. (tłumić):

dusić płacz, żal, tęsknotę

unterdrücken

4. dusić < dov. obl. u‑> <[lub pod‑]> (gotować w małej ilości wody):

dusić mięso, warzywa

dünsten

dusić mięso, warzywa

dämpfen

5. dusić pog. (wymuszać):

dusić

[be]drängen

dusiła go, aby poszedł z nią

sie bedrängte ihn mitzukommen

dusić kogoś podatkami

jdn mit Steuern erdrücken

II . dusić <‑si> [duɕitɕ] GLAG. nepreh. glag.

duszący kaszel

Reizhusten m. spol

dym dusi

der Rauch m. spol ist zum Ersticken

gaz duszący

Erstickungsgas sr. spol

III . dusić <‑si> [duɕitɕ] GLAG. povr. glag.

1. dusić (dusić jeden drugiego):

dusić

sich tož. gegenseitig erwürgen

2. dusić < dov. obl. u‑>:

dusić [lub za‑] [lub pod‑] (nie móc oddychać) (człowiek)

ersticken

3. dusić fig.:

dusić (czuć się przytłoczonym) (człowiek)

sich tož. niedergeschlagen fühlen

4. dusić < dov. obl. u‑>:

dusić [lub pod‑] [lub po‑] (ugotować się) (mięso, warzywa)

garen

dusić [lub pod‑] [lub po‑] (ugotować się) (mięso, warzywa)

gedämpft [o. gedünstet] werden

zakisić [zakiɕitɕ]

zakisić dov. obl. od zakiszać

glej tudi zakiszać

I . zakiszać <‑sza; dov. obl. zakisić> [zakiʃatɕ] GLAG. preh. glag.

zakiszać

einsäuern

zakisić ogórki na zimę

Gurken für den Winter einsalzen

II . zakiszać <‑sza; dov. obl. zakisić> [zakiʃatɕ] GLAG. povr. glag.

zakiszać

sauer werden

ogórki już się zakisiły

die Gurken ž. spol mn. sind schon gesäuert

zakąsić [zakow̃ɕitɕ]

zakąsić dov. obl. od zakąszać

glej tudi zakąszać

zakąszać <‑sza; dov. obl. zakąsić> [zakow̃ʃatɕ] GLAG. nepreh. glag. pog.

zakąszać

zum Wodka essen

zakosić <‑si> [zakoɕitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. pog.

1. zakosić (zebrać dużo czegoś):

zakosić

einfahren pog.

zakosił wszystkie nagrody na festiwalu

er hat auf dem Festival alle Preise abgeräumt pog.

2. zakosić (ukraść):

zakosić

mitgehen lassen pog.

zakosić

mausen pog.

zakosić samochód

ein Auto klauen pog.

I . zanosić <‑si; dov. obl. zanieść> [zanoɕitɕ] GLAG. preh. glag.

1. zanosić (dostarczać):

zanosić

[hin]bringen

zanieść dziecko do łóżka

das Kind ins Bett bringen

zanieść komuś wiadomość

jdm eine Nachricht überbringen

2. zanosić (unosić):

zanosić

treiben

prąd zaniósł łódkę w szuwary

die Strömung ž. spol trieb das Boot ins Schilf

3. zanosić (pokryć czymś sypkim, lotnym):

wiatr zaniósł śniegiem pola

die Felder ntpl waren vom Schnee verweht

wiatr zaniósł śniegiem pola

der Wind m. spol wehte Schnee auf die Felder

II . zanosić <‑si; dov. obl. zanieść> [zanoɕitɕ] GLAG. povr. glag. (być opanowanym jakimś uczuciem)

zanosić

übermannt [o. befallen] werden

zanosić się od płaczu/śmiechu [lub płaczem/śmiechem]

in Tränen/Gelächter ausbrechen

III . zanosić <‑si; dov. obl. zanieść> [zanoɕitɕ] GLAG. povr. glag., brezos.

zanosić (być prawdopodobnym):

zanosić

bevorstehen

zanosić

aussehen

fraza:

zanosi się na deszcz/awanturę

es sieht nach Regen/Ärger aus