Prevodi za „kleci“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

I . kle̱i̱n [klaɪn] PRID.

1. klein (von geringer Größe):

klein

mały

eine zu kleine Bluse

za mała bluzka ž. spol

die Hose ist ihm zu klein

spodnie mn. są na niego za małe

2. klein (kleinwüchsig):

klein Person

niski

der kleine Mann

niski mężczyzna m. spol

kleiner werden

maleć [dov. obl. z‑]

kleiner werden

zmniejszać [dov. obl. zmniejszyć] się

3. klein (jung):

klein Hund, Katze

młody

klein Kind

mały

mein kleiner Bruder

mój mały brat m. spol

als ich klein war

gdy byłem mały

von klein auf

od małego

4. klein (kleingeschrieben):

klein Buchstabe

pisany małą literą

ein kleines a

małe a

5. klein (gering):

klein Auswahl, Summe

niewielki

ein klein[es] bisschen [o. ein klein wenig]

trochę

ein klein[es] bisschen [o. ein klein wenig]

troszkę pog.

6. klein (geringfügig):

klein Fehler, Verstoß

drobny

die kleinste Bewegung

najmniejszy ruch m. spol

beim kleinsten Geräusch

przy najmniejszym szeleście

das kleinere Übel

mniejsze zło sr. spol

im Kleinen wie im Großen [perfekt sein]

[być perfekcyjnym] pod każdym względem

bis ins Kleinste

aż po najdrobniejsze szczegóły

7. klein (kurz):

einen kleinen Augenblick, bitte!

chwileczkę!

8. klein (unbedeutend):

klein

mało znaczący

die Kleinen hängt man, die Großen lässt man laufen preg.

małych złodziei wieszają, a większym się kłaniają fig

II . kle̱i̱n [klaɪn] PRISL.

sich klein machen

skulić się

etw kleiner machen lassen

dawać [dov. obl. dać] coś do zmniejszenia [lub skrócenia]

klein machen pog.

robić [dov. obl. z‑] siusiu pog.

fraza:

Teamwork wird in dieser Branche klein geschrieben pog.

praca ž. spol zespołowa w tej branży się nie liczy

[ganz] klein anfangen pog. (mit wenig Vermögen)

zaczynać od zera pog.

klein beigeben

spuszczać [dov. obl. spuścić] z tonu

klein beigeben

dawać [dov. obl. dać] za wygraną

klạck [klak] MEDM.

klack → klacks

glej tudi klacks

klạcks [klaks] MEDM.

klacks

klap

kle̱brig [ˈkleːbrɪç] PRID.

1. klebrig (klebend):

klebrig Stoff

klejący

klebrig Stoff

kleisty

klebrig Stoff

lepki

ich habe klebrige Finger

mam lepkie palce

2. klebrig slabš. (schmierig):

klebrig Benehmen

lizusowski slabš. pog.

Klẹcks <‑es, ‑e> [klɛks] SAM. m. spol

1. Klecks:

Klecks (Fleck, Farbklecks)

plama ž. spol

Klecks (Tintenklecks)

kleks m. spol

2. Klecks pog. (Portion):

Klecks

kapka ž. spol pog.

Klecks

odrobina ž. spol

ein Klecks Marmelade

odrobina ž. spol marmolady

I . kle̱ben [ˈkleːbən] GLAG. nepreh. glag.

1. kleben (klebrig sein):

kleben

kleić się

2. kleben (haften):

[an etw daj.] kleben

przyklejać [dov. obl. przykleić] się [do czegoś]

dieses Pflaster klebt gut/schlecht

ten plaster m. spol dobrze/źle się trzyma

diese Folie klebt von selbst

ta folia ž. spol jest samoprzylepna

das Hemd klebte ihm am Körper

koszula ž. spol kleiła mu się do ciała

an seinen Händen klebt Blut

jego ręce ž. spol mn. są brudne od krwi

3. kleben fig pog. (festhalten an):

an etw daj. kleben

trzymać się czegoś

an seinem Posten kleben

trwać na posterunku

immer bleibt die ganze Hausarbeit an mir kleben

zawsze wszystkie prace ž. spol mn. domowe spoczywają na mnie

die Verantwortung bleibt letztlich am Vorgesetzten kleben

ostatecznie [i tak] odpowiedzialność ž. spol spoczywa na przełożonych

ich bin in der fünften Klasse kleben geblieben

zimowałem w piątej klasie pog.

II . kle̱ben [ˈkleːbən] GLAG. preh. glag.

1. kleben (befestigen):

etw an die Wand kleben

przyklejać [dov. obl. przykleić] coś na ścianie

jdm eine kleben pog.

dać komuś w twarz

2. kleben (zusammenkleben, reparieren):

kleben Film, Tonband

kleić [dov. obl. s‑]

I . klẹckern [ˈklɛkɐn] GLAG. preh. glag. pog.

etw voll kleckern

zapaćkać coś pog.

Soße auf etw tož. kleckern

upaćkać coś sosem pog.

Wein über die Tischdecke kleckern

poplamić obrus winem

sie hat Suppe auf das Sofa gekleckert

upaćkała sofę zupą pog.

sie hat Suppe auf ihre Bluse gekleckert

upaćkała sobie bluzkę zupą pog.

II . klẹckern [ˈklɛkɐn] GLAG. nepreh. glag. pog.

1. kleckern +haben:

[mit etw] kleckern

plamić [dov. obl. po‑] [czymś]

pass auf, dass du nicht kleckerst!

uważaj, żeby czegoś nie poplamić!

2. kleckern +haben (langsam vorangehen):

kleckern

posuwać się ślamazarnie pog.

nicht kleckern, sondern klotzen

robić [dov. obl. z‑] coś z rozmachem

3. kleckern +sein:

beim Malen ist ihm Farbe auf die Jacke gekleckert

podczas malowania farba ž. spol nakapała mu na kurtkę

III . klẹckern [ˈklɛkɐn] GLAG. povr. glag. pog.

sich voll kleckern

upaćkać się pog.

I . klẹcksen [ˈklɛksən] GLAG. nepreh. glag.

1. klecksen +haben (Kleckse machen):

ins Heft klecksen (Person)

zrobić kleks w zeszycie

2. klecksen +haben (Füller, Stift):

klecksen

brudzić

mein Füller kleckst

moje pióro sr. spol robi kleksy

3. klecksen +sein (tropfen):

dir ist Ketschup auf die Hose gekleckst

keczup m. spol nakapał ci na spodnie

II . klẹcksen [ˈklɛksən] GLAG. preh. glag. pog.

Butter aufs Brot klecksen

smarować [dov. obl. po‑] chleb odrobiną masła