Prevodi za „kleiku“ v slovarju nemško » poljski

I . kle̱i̱n [klaɪn] PRID.

1. klein (von geringer Größe):

klein

mały

eine zu kleine Bluse

za mała bluzka ž. spol

die Hose ist ihm zu klein

spodnie mn. są na niego za małe

2. klein (kleinwüchsig):

klein Person

niski

der kleine Mann

niski mężczyzna m. spol

kleiner werden

maleć [dov. obl. z‑]

kleiner werden

zmniejszać [dov. obl. zmniejszyć] się

3. klein (jung):

klein Hund, Katze

młody

klein Kind

mały

mein kleiner Bruder

mój mały brat m. spol

als ich klein war

gdy byłem mały

von klein auf

od małego

4. klein (kleingeschrieben):

klein Buchstabe

pisany małą literą

ein kleines a

małe a

5. klein (gering):

klein Auswahl, Summe

niewielki

ein klein[es] bisschen [o. ein klein wenig]

trochę

ein klein[es] bisschen [o. ein klein wenig]

troszkę pog.

6. klein (geringfügig):

klein Fehler, Verstoß

drobny

die kleinste Bewegung

najmniejszy ruch m. spol

beim kleinsten Geräusch

przy najmniejszym szeleście

das kleinere Übel

mniejsze zło sr. spol

im Kleinen wie im Großen [perfekt sein]

[być perfekcyjnym] pod każdym względem

bis ins Kleinste

aż po najdrobniejsze szczegóły

7. klein (kurz):

einen kleinen Augenblick, bitte!

chwileczkę!

8. klein (unbedeutend):

klein

mało znaczący

die Kleinen hängt man, die Großen lässt man laufen preg.

małych złodziei wieszają, a większym się kłaniają fig

II . kle̱i̱n [klaɪn] PRISL.

sich klein machen

skulić się

etw kleiner machen lassen

dawać [dov. obl. dać] coś do zmniejszenia [lub skrócenia]

klein machen pog.

robić [dov. obl. z‑] siusiu pog.

fraza:

Teamwork wird in dieser Branche klein geschrieben pog.

praca ž. spol zespołowa w tej branży się nie liczy

[ganz] klein anfangen pog. (mit wenig Vermögen)

zaczynać od zera pog.

klein beigeben

spuszczać [dov. obl. spuścić] z tonu

klein beigeben

dawać [dov. obl. dać] za wygraną

I . kle̱i̱den [ˈklaɪdən] GLAG. preh. glag.

1. kleiden (stehen):

der Anzug/die Farbe kleidet ihn gut

do twarzy mu w tym garniturze/kolorze

die Bluse kleidet dich gut

w tej bluzce jest ci do twarzy

2. kleiden (etw ausdrücken):

etw in [schöne] Worte kleiden

ubierać [dov. obl. ubrać] coś w [piękne] słowa

II . kle̱i̱den [ˈklaɪdən] GLAG. povr. glag. (sich anziehen)

sich dezent/auffällig kleiden

ubierać się skromnie/wyzywająco

sie kleidet sich nach der neuesten Mode

ona ubiera się zgodnie z najnowszą modą

Kle̱i̱d <‑[e]s, ‑er> [klaɪt] SAM. sr. spol

1. Kleid (Kleidungsstück):

Kleid

sukienka ž. spol

Kleid

suknia ž. spol

2. Kleid mn. (Kleidung):

Kleid

ubranie sr. spol

Kleid

rzeczy ž. spol mn.

sich daj./jdm die Kleider vom Leib reißen

zdzierać [dov. obl. zedrzeć] ubranie z siebie/kogoś

Kleider machen Leute preg.

jak cię widzą, tak cię piszą preg.

Kle̱i̱e <‑, brez mn. > [ˈklaɪə] SAM. ž. spol

Kleie

otręby mn.

Kle̱i̱ne(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> SAM. mf dekl wie prid.

1. Kleine (Kind):

Kleine

mały(-a) m. spol (ž. spol)

2. Kleine iron. pog.:

na, Kleine/Kleiner!

no, mała/mały!

die lieben Kleinen

słodkie szkraby m. spol mn. šalj.

I . kle̱ben [ˈkleːbən] GLAG. nepreh. glag.

1. kleben (klebrig sein):

kleben

kleić się

2. kleben (haften):

[an etw daj.] kleben

przyklejać [dov. obl. przykleić] się [do czegoś]

dieses Pflaster klebt gut/schlecht

ten plaster m. spol dobrze/źle się trzyma

diese Folie klebt von selbst

ta folia ž. spol jest samoprzylepna

das Hemd klebte ihm am Körper

koszula ž. spol kleiła mu się do ciała

an seinen Händen klebt Blut

jego ręce ž. spol mn. są brudne od krwi

3. kleben fig pog. (festhalten an):

an etw daj. kleben

trzymać się czegoś

an seinem Posten kleben

trwać na posterunku

immer bleibt die ganze Hausarbeit an mir kleben

zawsze wszystkie prace ž. spol mn. domowe spoczywają na mnie

die Verantwortung bleibt letztlich am Vorgesetzten kleben

ostatecznie [i tak] odpowiedzialność ž. spol spoczywa na przełożonych

ich bin in der fünften Klasse kleben geblieben

zimowałem w piątej klasie pog.

II . kle̱ben [ˈkleːbən] GLAG. preh. glag.

1. kleben (befestigen):

etw an die Wand kleben

przyklejać [dov. obl. przykleić] coś na ścianie

jdm eine kleben pog.

dać komuś w twarz

2. kleben (zusammenkleben, reparieren):

kleben Film, Tonband

kleić [dov. obl. s‑]

Klẹcks <‑es, ‑e> [klɛks] SAM. m. spol

1. Klecks:

Klecks (Fleck, Farbklecks)

plama ž. spol

Klecks (Tintenklecks)

kleks m. spol

2. Klecks pog. (Portion):

Klecks

kapka ž. spol pog.

Klecks

odrobina ž. spol

ein Klecks Marmelade

odrobina ž. spol marmolady

kle̱i̱dsam PRID.

kleidsam Kostüm:

kleidsam

twarzowy

Kle̱i̱dung <‑, ‑en> SAM. ž. spol mn. selten

Kleidung

odzież ž. spol

Kleidung

strój m. spol

warme Kleidung tragen

nosić ciepłe ubranie

warme Kleidung tragen

ciepło się ubierać

Kle̱i̱nbus <‑ses, ‑se> SAM. m. spol

Kleinbus

mikrobus m. spol

Kle̱i̱ngut <‑[e]s, ‑güter> SAM. sr. spol

Kleingut WIRTSCH, TRG.

towar m. spol na sztuki

Kleingut WIRTSCH, TRG.

drobnica ž. spol