Prevodi za „räkningen“ v slovarju nemško » poljski

(Skoči na poljsko » nemški)

ạb|singen GLAG. preh. glag. irr

1. absingen (von Anfang bis Ende singen):

absingen

odśpiewywać [dov. obl. odśpiewać]

am Anfang jeder Veranstaltung wurde die Nationalhymne abgesungen

na początku każdej uroszystości był odśpiewany hymn narodowy

2. absingen (vom Blatt singen):

absingen

śpiewać [dov. obl. za‑]

die Strophen von einem Zettel/aus einem Liederbuch absingen

śpiewać zwrotki z kartki/ze śpiewnika

ạb|ringen GLAG. preh. glag. irr

abringen Versprechen, Zugeständnis:

abringen

wymuszać [dov. obl. wymusić]

sich daj. ein Lächeln abringen

zmuszać [dov. obl. zmusić] się do uśmiechu

dem Meer Land abringen

wydzierać [dov. obl. wydrzeć] morzu ląd

sie versucht, dem Chaos einen Sinn abzuringen

ona próbuje odnaleźć w tym chaosie jakiś sens

ạb|klingen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. abklingen:

abklingen (leiser werden) (Ton, Melodie, Lärm)

przebrzmiewać [dov. obl. przebrzmieć]

2. abklingen:

abklingen (schwinden) (Wut)

przechodzić [dov. obl. przejść]

abklingen (Begeisterung)

opadać [dov. obl. opaść]

abklingen (Erkältung)

mijać [dov. obl. minąć]

abklingen (Fieber)

spadać [dov. obl. spaść]

der Schmerz ist im Abklingen

ból m. spol mija

ạn|klingen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. anklingen (spürbar werden):

anklingen

być wyczuwalnym

2. anklingen (erinnern):

an etw anklingen

przypominać coś

erklịngen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein (Töne, Glocken)

erklingen

rozbrzmiewać [dov. obl. rozbrzmieć ]ur. jez.

I . bedịngen* [bə​ˈdɪŋən] GLAG. preh. glag.

1. bedingen (verursachen):

bedingen

pociągnąć za sobą

durch etw bedingt sein

być uzależnionym od czegoś [lub uwarunkowanym czymś]

2. bedingen (verlangen):

bedingen

wymagać

II . bedịngen* [bə​ˈdɪŋən] GLAG. povr. glag.

das bedingt sich gegenseitig

to wzajemnie od siebie zależy

berịngen* GLAG. preh. glag.

beringen

obrączkować [dov. obl. za‑]

besịngen* GLAG. preh. glag. irr

besingen

opiewać

besingen

wychwalać

errịngen* GLAG. preh. glag. irr

1. erringen (erkämpfen):

erringen Erfolg, Sieg

osiągać [dov. obl. osiągnąć]

2. erringen (erlangen):

erringen Vertrauen

zdobywać [dov. obl. zdobyć]

gelịngen <gelingt, gelang, gelungen> [gə​ˈlɪŋən] GLAG. nepreh. glag. +sein (Werk, Coup)

gelingen

udać [lub powieść] się

nicht gelungen sein (Essen, Kuchen)

nie wyjść

jdm gelingt es etw zu tun

komuś udaje się coś zrobić

allen gelang die Flucht

wszystkim powiodła się ucieczka ž. spol

ich hoffe, es gelingt mir

mam nadzieję, że mi się uda

glej tudi gelungen

I . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] GLAG. nepreh. glag.

gelungen pp von gelingen

II . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] PRID. attr

1. gelungen (geglückt, erfolgreich):

gelungen Abend, Kuchen

udany

gelungen Essen

smaczny

gelungen Essen

wyborny

gelungen Essen

doskonały

sehr gelungen

bardzo udany

etw ist gut/schlecht gelungen

coś poszło dobrze/źle

2. gelungen pog. (drollig):

gelungen Idee, Person

zabawny

gelungen Idee, Person

pocieszny

gelungen Idee, Person

komiczny

III . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] PRISL. pog. (drollig)

gelungen aussehen

zabawnie

gelungen aussehen

komicznie

umrịngen* GLAG. preh. glag.

umringen

otaczać [dov. obl. otoczyć]

umringen

obstępować [dov. obl. obstąpić]

Gelịngen <‑s, brez mn. > [gə​ˈlɪŋən] SAM. sr. spol

Gelingen

pomyślny rezultat m. spol

auf [ein] gutes Gelingen!

za pomyślność [lub powodzenie] !

I . sprịngen <springt, sprang, gesprungen> [ˈʃprɪŋən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. springen:

springen (hüpfen)

skakać [dov. obl. skoczyć]

springen (Kind)

podskakiwać [dov. obl. podskoczyć]

in die Höhe springen

podskoczyć do góry

ins Auge [o. in die Augen] springen

rzucać [dov. obl. rzucić] się w oczy fig

2. springen (sich mit Sprüngen bewegen):

über ein Hindernis springen

przeskakiwać [dov. obl. przeskoczyć] przez przeszkodę

über ein Hindernis springen

skakać [dov. obl. skoczyć] przez przeszkodę

zur Seite springen

odskakiwać [dov. obl. odskoczyć] na bok

ins Boot/Wasser springen

wskakiwać [dov. obl. wskoczyć] do łodzi/wody

auf den Tisch springen

wskakiwać [dov. obl. wskoczyć] na stół

aus dem Fenster springen

wyskakiwać [dov. obl. wyskoczyć] z okna

vom Dach springen

zeskakiwać [dov. obl. zeskoczyć] z dachu

über Bord springen

skakać [dov. obl. skoczyć] za burtę

vorwärts/rückwärts springen RAČ.

przeskoczyć do przodu/tyłu

von einem Thema zum anderen springen fig

przeskakiwać z jednego tematu na drugi fig

3. springen fig (Anordnungen schnell ausführen):

springen

rzucać [dov. obl. rzucić] się pog.

springen

skakać pog.

er braucht kaum was zu sagen, schon springt sie

on nie musi w ogóle nic mówić, a ona już się zrywa

4. springen švic., južnem. (eilen):

zum Bäcker springen

skoczyć do piekarza pog.

bitte, spring mal eben zum Supermarkt!

proszę, skocz no do supermarketu! pog.

5. springen:

springen (zerspringen) (Vase)

pękąć [dov. obl. pęknąć]

in Stücke springen

popękać na kawałki

6. springen (vorrücken):

auf etw tož. springen (Zeiger)

przeskakiwać [dov. obl. przeskoczyć] na coś

die Ampel springt auf Grün

światła mn. zmieniły się na zielone pog.

aus den Gleisen springen

wykoleić się

der springende Punkt pog.

sedno sr. spol sprawy

II . sprịngen <springt, sprang, gesprungen> [ˈʃprɪŋən] GLAG. preh. glag. +haben o sein

springen ŠPORT:

springen vier Meter

skakać [dov. obl. skoczyć]

einen Salto springen

robić [dov. obl. z‑] salto

fraza:

etw [für jdn] springen lassen pog.

stawiać [dov. obl. postawić] coś [komuś] pog.

für jdn eine Runde Bier springen lassen pog.

fundować [dov. obl. za‑] komuś kolejkę piwa pog.

Tü̱bingen <‑s, brez mn. > [ˈtyːbɪŋən] SAM. sr. spol

Tübingen

Tybinga ž. spol

zu̱|bringen GLAG. preh. glag. irr

1. zubringen (verbringen):

eine Nacht im Freien zubringen

spędzić noc pod gołym niebem

2. zubringen pog. → zubekommen

glej tudi zubekommen

zu̱|bekommen* GLAG. preh. glag. irr pog.

zubekommen Koffer, Tür

zamykać [dov. obl. zamknąć] [z trudem]

zubekommen Kleidung

zapinać [dov. obl. zapiąć] [z trudem]

Misslịngenpren. pravopis <‑s, brez mn. > [-​ˈ--] SAM. sr. spol, Mißlịngenst. pravopis SAM. sr. spol <‑s, brez mn. >

Misslingen

niepowodzenie sr. spol

I . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> GLAG. preh. glag. form

verdingen Auftrag:

verdingen

rozpisywać [dov. obl. rozpisać]

II . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> GLAG. povr. glag. alt

verdingen

najmować [dov. obl. nająć] się alt

sie hatte sich bei verschiedenen Bauern als Magd verdingt [o. verdungen]

najmowała się u różnych chłopów jako służąca

ạb|bringen GLAG. preh. glag. irr

jdn vom Weg abbringen

sprowadzać [dov. obl. sprowadzić] kogoś z drogi

jdn vom Thema abbringen

odciągać [dov. obl. odciągnąć] kogoś od tematu

jdn davon abbringen etw zu tun

odwodzić [dov. obl. odwieść] kogoś od [z]robienia czegoś

sich von seiner Meinung nicht abbringen lassen

nie dać się odwieść od swojego zdania

ạn|bringen GLAG. preh. glag. irr

1. anbringen pog. (herbringen):

anbringen

przynosić [dov. obl. przynieść]

2. anbringen (befestigen, montieren):

etw [an etw daj.] anbringen

przymocowywać [dov. obl. przymocować] coś [do czegoś]

ein Regal an der Wand anbringen

wieszać [dov. obl. powiesić] półkę na ścianie

3. anbringen (installieren):

anbringen Telefon

podłączać [dov. obl. podłączyć]

4. anbringen (vorbringen):

etw [als Argument] anbringen

przytaczać [dov. obl. przytoczyć] coś [jako argument]

etw [als Argument] anbringen Gründe

przedstawiać [dov. obl. przedstawić]

etw [als Argument] anbringen Beschwerde

składać [dov. obl. złożyć]

etw [als Argument] anbringen Änderungen

wprowadzać [dov. obl. wprowadzić]

5. anbringen (äußern):

anbringen Bemerkung

wyrażać [dov. obl. wyrazić]

I . bezwịngen* GLAG. preh. glag. irr

1. bezwingen (besiegen):

bezwingen Gegner

pokonywać [dov. obl. pokonać]

2. bezwingen (überwinden):

bezwingen Festung

zdobywać [dov. obl. zdobyć]

3. bezwingen (bezähmen):

bezwingen Neugierde, Wut

pohamować

II . bezwịngen* GLAG. povr. glag. irr

bezwingen

panować nad sobą