Prevodi za „vergüenza“ v slovarju nemško » poljski

vergü̱ten* [fɛɐ̯​ˈgyːtən] GLAG. preh. glag.

1. vergüten (ersetzen):

jdm etw vergüten

wynagrodzić [lub zrekompensować] komuś coś

2. vergüten form Arbeit:

vergüten

wypłacić wynagrodzenie

3. vergüten TEH.:

vergüten Metall

ulepszyć (w procesie obróbki cieplnej)

4. vergüten FOTO.:

vergüten Linse, Objektiv

nanieść warstwę odblaskową

vergụcken* GLAG. povr. glag. pog.

1. vergucken (irren):

vergucken

mylić [dov. obl. po‑] się

ich glaube, du hast dich da verguckt

myślę, że to ci się wydawało

2. vergucken (verlieben):

vergucken

zadurzać [dov. obl. zadurzyć] się

ich habe mich in seine schönen Augen verguckt

zadurzyłam się w jego pięknych oczach

vergä̱ren* <vergärt, vergor [o. vergärte], vergoren [o. vergärt]> GLAG. preh. glag., nepreh. glag. irr

vergären

przefermentowywać [dov. obl. przefermentować]

verga̱sen* [fɛɐ̯​ˈgaːzən] GLAG. preh. glag.

1. vergasen TEH.:

etw vergasen Kohle, Koks

zamienić coś w stan gazowy

2. vergasen (töten):

vergasen Menschen

uśmiercić gazem

vergasen Menschen

zagazować pog.

I . verge̱ben* GLAG. preh. glag. irr

1. vergeben ur. jez. (verzeihen):

[jdm] etw vergeben

przebaczyć [komuś] coś

[jdm] etw vergeben Sünde

odpuścić [komuś] coś

die Sache ist vergeben und vergessen

sprawa ž. spol jest darowana i zapomniana

2. vergeben (übergeben, zuteilen):

vergeben Auftrag

przydzielać [dov. obl. przydzielić]

vergeben Preis, Stipendium, Wohnung

przyznawać [dov. obl. przyznać]

vergeben Chance, Möglichkeit

dawać [dov. obl. dać]

vergeben Karten

rozdawać [dov. obl. rozdać]

eine Arbeit [an jdn] vergeben

zlecać [dov. obl. zlecić] [komuś] pracę

Eintrittskarten zu vergeben für ...

bilety do rozdania na...

der Auftrag ist noch zu vergeben

to zlecenie jest jeszcze wolne

die vorderen Plätze sind leider schon alle vergeben

miejsca ntpl na przodzie są niestety już wszystkie zajęte

er/sie ist schon vergeben fig

on/ona jest już zajęty(-a)

3. vergeben (nicht nutzen):

vergeben Chance

marnować [dov. obl. z‑]

vergeben Möglichkeit

przepuszczać [dov. obl. przepuścić]

du wirst dir nichts vergeben, wenn ...

korona ci z głowy nie spadnie, jeśli...

4. vergeben (zuweisen):

vergeben

wyznaczać [dov. obl. wyznaczyć]

die Olympischen Spiele werden nach Melbourne vergeben

Igrzyska ntpl Olimpijskie przypadły w udziale Melbourne

II . verge̱ben* GLAG. nepreh. glag. irr ur. jez.

[jdm] vergeben

wybaczyć [komuś]

vergib mir!

wybacz [lub daruj] mi!

I . verge̱hen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. vergehen:

vergehen (verstreichen, vorbeigehen) (Zeit)

upływać

vergehen (Tage, Urlaub, Schönheit)

[prze]mijać [dov. obl. [prze]minąć]

vergehen (Winter, Sommer)

przechodzić [dov. obl. przejść]

vergehen (Winter, Sommer)

odchodzić [dov. obl. odejść]

die Zeit vergeht wie im Flug

czas m. spol przelatuje jak z bicza strzelił

wie die Zeit vergeht!

jak ten czas leci!

vergangene Woche

zeszły [lub ubiegły] tydzień

vergangene Pracht/Größe

miniona świetność/wielkość

2. vergehen:

vergehen (schwinden) (Schmerz)

ustępować [dov. obl. ustąpić]

vergehen (Wirkung)

słabnąć

jdm vergeht die Lust

komuś przechodzi ochota

da vergeht einem ja der Appetit!

można stracić apetyt!

dir wird das Lachen noch vergehen!

odechce ci się jeszcze śmiać!

3. vergehen (fast umkommen):

vor Hunger/Angst [fast] vergehen

umierać z głodu/ze strachu

II . verge̱hen* GLAG. povr. glag. irr

sich gegen das Gesetz vergehen

wyłamać się spod prawa

sich an jdm vergehen

dopuścić się czynów nierządnych na kimś

sich an fremdem Eigentum vergehen ur. jez.

naruszać [dov. obl. naruszyć] czyjąś własność

verge̱bens [fɛɐ̯​ˈgeːbəns] PRISL.

vergebens → vergeblich

glej tudi vergeblich

I . verge̱blich PRID.

vergeblich Bitten, Anstrengung

daremny

vergeblich Mühe

próżny

vergeblich Versuch

bezskuteczny

II . verge̱blich PRISL.

vergeblich sich bemühen, bleiben:

vergeblich

na próżno

vergeblich

daremnie

verge̱u̱den* [fɛɐ̯​ˈgɔɪdən] GLAG. preh. glag.

vergeuden Geld

trwonić [dov. obl. roz‑]

vergeuden Geld

szastać

vergeuden Zeit

trwonić

vergeuden Energie

marnować

vergi̱e̱ßen* GLAG. preh. glag. irr

1. vergießen (verschütten):

vergießen Wasser, Saft

rozlewać [dov. obl. rozlać]

2. vergießen (absondern):

[etw] vergießen Tränen

przelewać [coś]

deswegen werde ich doch keine Träne vergießen

nie będę przecież wylewał łez z tego powodu