Prevodi za „Urämie“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

I . urwanie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [urvaɲe] SAM. sr. spol

urwanie

Abreißen sr. spol

urwanie

Abbrechen sr. spol

fraza:

urwanie głowy

Hetzerei ž. spol

mieć urwanie głowy

nicht wissen, wo einem der Kopf m. spol steht

mieć z kimś/czymś urwanie głowy pog.

mit jdm/etw seine liebe Not haben

mam tu niezłe urwanie głowy!

ich weiß nicht, wo mir der Kopf steht!

II . urwanie [urvaɲe] PRISL.

urwanie → urywanie

glej tudi urywanie

urywanie [urɨvaɲe] PRISL.

urywanie

ruckweise

urywanie

abgehackt

mówić urywanie

abgehackt sprechen

mówić urywanie

herumstottern pog.

ramię <rod. ‑ienia, mn. ‑iona> [ramje] SAM. sr. spol

1. ramię (bark):

ramię

Schulter ž. spol

na ramię broń! VOJ.

das Gewehr über!

ramię w ramię [z kimś]

Schulter an Schulter [o. Seite ž. spol an Seite ž. spol ] [mit jdm]

wzruszyć ramionami

mit den Achseln [o. Schultern] zucken

mieć duszę na ramieniu

eine Heidenangst haben

mieć duszę na ramieniu

Bammel haben pog.

uwiesić się czyjegoś ramienia

sich tož. jdm an den Hals hängen

wtulić głowę w ramiona

den Kopf in den Armen verbergen

spoglądać komuś przez ramię

jdm über die Schulter schauen

2. ramię pog. (ręka):

iść z kimś pod ramię

untergefasst [o. untergehakt] gehen

brać kogoś w ramiona

jdn umarmen

rzucić się komuś w ramiona

sich tož. jdm in die Arme werfen

działać z czyjegoś ramienia

in jds Namen [o. Auftrag] handeln

działać z czyjegoś ramienia

von jdm beauftragt [o. bevollmächtigt] werden

czekać na kogoś z otwartymi ramionami

auf jdn mit offenen Armen warten

ramię sprawiedliwości

der Arm m. spol des Gesetzes

3. ramię (odnoga: drogowskazu, świecznika, krzyża, rzeki):

ramię

Arm m. spol

4. ramię TEH.:

ramię (dźwigu, koparki)

Ausleger m. spol

ramię (cyrkla)

Schenkel m. spol

5. ramię MAT.:

ramię kąta

Schenkel m. spol des Winkels

6. ramię FIZ.:

ramię siły

Kraftarm m. spol

7. ramię ZOOL.:

ramię

Arm m. spol

ramię

Glied sr. spol

urazić [uraʑitɕ]

urazić dov. obl. od urażać

glej tudi urażać

I . urażać <‑ża; dov. obl. urazić> [uraʒatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. urażać (ranić):

urażać

verletzen

2. urażać (obrażać):

urażać kogoś swoją uwagą

jdn mit einer Bemerkung verletzen [o. kränken]

urazić czyjąś ambicję

jds Ehrgeiz verletzen

II . urażać <‑ża; dov. obl. urazić> [uraʒatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez.

1. urażać (ranić się):

urażać

sich verletzen

2. urażać (obrażać się):

urażać

verletzt [o. gekränkt] werden

gurami [gurami] SAM. sr. spol lub ž. spol nesprem. ZOOL.

gurami

Gurami m. spol

I . urabiać <‑ia; dov. obl. urobić> [urabjatɕ] GLAG. preh. glag.

1. urabiać (formować):

urabiać ciasto, glinę

kneten

2. urabiać pog. (wpływać na):

urabiać charakter

formen

urabiać charakter

prägen

3. urabiać pog. (pozyskiwać):

urabiać kogoś

auf jdn einwirken

urabiać kogoś

jdn bearbeiten pog.

II . urabiać <‑ia; dov. obl. urobić> [urabjatɕ] GLAG. povr. glag.

1. urabiać (zostać ukształtowanym):

urabiać

geformt werden

urobiła się o niej pewna opinia

eine gewisse Meinung breitete sich tož. über sie aus

2. urabiać pog. (napracować się):

urabiać

schuften pog.

strasznie się dzisiaj urobiłem przy tej przeprowadzce

bei diesem Umzug habe ich heute schrecklich geschuftet pog.

uradzać <‑dza; pret. ‑aj> [uradzatɕ], uradzić [uradʑitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. uradzać przest (ustalić):

uradzać

beschließen

uradzać

einen Beschluss fassen

nie mogliśmy nic uradzić

wir konnten keinen Beschluss fassen

2. uradzać samo v dov. obl. pog. (udźwignąć):

uradzać

hochheben [können]

żeremie <rod. ‑ia, mn. ‑ia> [ʒeremje] SAM. sr. spol ZOOL.

żeremie

Biberburg ž. spol

uraza <rod. ‑zy, mn. ‑zy> [uraza] SAM. ž. spol ur. jez.

uraza

Groll m. spol ur. jez.

uraza

Ressentiment sr. spol

żywić do kogoś urazę o coś

jdm etw nachtragen

bez urazy!

nichts für ungut!

I . urażać <‑ża; dov. obl. urazić> [uraʒatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. urażać (ranić):

urażać

verletzen

2. urażać (obrażać):

urażać kogoś swoją uwagą

jdn mit einer Bemerkung verletzen [o. kränken]

urazić czyjąś ambicję

jds Ehrgeiz verletzen

II . urażać <‑ża; dov. obl. urazić> [uraʒatɕ] GLAG. povr. glag. ur. jez.

1. urażać (ranić się):

urażać

sich verletzen

2. urażać (obrażać się):

urażać

verletzt [o. gekränkt] werden

znamię <rod. ‑ienia, mn. ‑iona> [znamje] SAM. sr. spol

1. znamię (na skórze):

znamię

Muttermal sr. spol

2. znamię (cecha charakterystyczna):

znamię

Kennzeichen sr. spol

znamię

Merkmal sr. spol

3. znamię BOT.:

znamię

Narbe ž. spol

uraz <rod. ‑u, mn. ‑y> [uras] SAM. m. spol

1. uraz MED.:

uraz

Verletzung ž. spol

2. uraz PSIH.:

uraz

Trauma sr. spol

on ma do [lub na punkcie] tego uraz

das ist seine empfindliche Stelle ž. spol fig.

on ma do [lub na punkcie] tego uraz

das ist sein wunder Punkt m. spol fig.

uran <rod. ‑u, brez mn. > [uran] SAM. m. spol KEM.

uran

Uran sr. spol