poljsko » nemški

poljski)

Ogledujete si podobne rezultate: prowadzić , prowadzenie , oprowadzić , uprowadzić , wprowadzić , sprowadzić , prowadnica , prowadnik , prowadzący in prowadzać

I . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. preh. glag.

II . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. prowadzić:

prowadzić (stanowić dojście) (droga, korytarz)

führen

2. prowadzić < dov. obl. do‑> (mieć konsekwencje):

prowadzić do czegoś

zu etw führen

3. prowadzić ŠPORT:

prowadzić

führen

prowadzić

in Führung liegen

4. prowadzić (w tańcu):

prowadzić

führen

5. prowadzić GLAS.:

prowadzić

leiten

III . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. povr. glag.

1. prowadzić (iść, trzymając się za ręce):

prowadzić

Hand in Hand gehen

2. prowadzić (zachowywać się):

dobrze/źle się prowadzić

sich tož. gut/schlecht betragen [o. benehmen]

prowadzenie <rod. ‑ia, brez mn. > [provadzeɲe] SAM. sr. spol

1. prowadzenie (wspólne pójście: dziecka):

prowadzenie

Bringen sr. spol

prowadzenie

Begleitung ž. spol

2. prowadzenie (kierowanie: samochodu):

prowadzenie

Fahren sr. spol

prowadzenie

Führen sr. spol

3. prowadzenie (nadzorowanie: śledztwa):

prowadzenie

Durchführung ž. spol

4. prowadzenie (zarządzanie: domu, sklepu):

prowadzenie

Betreiben sr. spol

5. prowadzenie:

prowadzenie (realizacja: dyskusji, rozmowy)

Führen sr. spol

prowadzenie (kursu)

Durchführung ž. spol

prowadzenie (wykładów)

Halten sr. spol

6. prowadzenie (zachowanie się):

prowadzenie

Benehmen sr. spol

prowadzenie

Betragen sr. spol

prowadzenie

Verhalten sr. spol

7. prowadzenie ŠPORT:

być na prowadzeniu

in Führung liegen

objąć prowadzenie

die Führung übernehmen

objąć prowadzenie

in Führung gehen

I . prowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [provadzatɕ] GLAG. preh. glag. pog.

prowadzać

führen

prowadzać

leiten

II . prowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [provadzatɕ] GLAG. povr. glag. pog. (chodzić ze sobą)

prowadzać

miteinander gehen

I . prowadzący [provadzontsɨ] PRID. GLAS.

prowadzący

Leit-

dźwięk prowadzący

Leitton m. spol

II . prowadzący <rod. ‑cego, mn. ‑cy> [provadzontsɨ] SAM. m. spol prid. sklan. obl.

prowadzący RADIO, TV

Moderator(in) m. spol (ž. spol)

prowadnik <rod. ‑a, mn. ‑i> [provadɲik] SAM. m. spol TEH.

prowadnik

Führungsstück sr. spol

prowadnik

Leitstück sr. spol

prowadnica <rod. ‑cy, mn. ‑ce> [provadɲitsa] SAM. ž. spol TEH.

prowadnica

Führung[sschiene] ž. spol

prowadnica

Gleitschiene ž. spol

sprowadzić [sprovadʑitɕ]

sprowadzić dov. obl. od sprowadzać

glej tudi sprowadzać

I . sprowadzać <‑dza; dov. obl. sprowadzić> [sprovadzatɕ] GLAG. preh. glag.

1. sprowadzać (spowodować przybycie):

sprowadzać lekarza, pomoc

[herbei]holen

2. sprowadzać (importować):

sprowadzać towary

einführen

sprowadzać towary

importieren

3. sprowadzać (pociągać za sobą):

sprowadzać cierpienie, głód

nach sich ziehen

sprowadzać cierpienie, głód

zur Folge haben

4. sprowadzać (pomagać zejść w dół):

sprowadzać

hinunterbringen

sprowadzać

hinunterführen

5. sprowadzać (redukować):

sprowadzać coś do czegoś

etw auf etw tož. zurückführen [o. reduzieren]

6. sprowadzać fig. (kierować):

sprowadzać rozmowę na inne tory

das Gespräch in eine andere Richtung lenken

7. sprowadzać fig. (skłaniać):

co cię tu sprowadza?

was führt dich hierher?

8. sprowadzać MAT.:

sprowadzać ułamki do wspólnego mianownika

die Brüche auf einen [o. den gleichen] Nenner bringen

II . sprowadzać <‑dza; dov. obl. sprowadzić> [sprovadzatɕ] GLAG. povr. glag.

1. sprowadzać (zamieszkać):

sprowadzać się w jakieś miejsce (człowiek)

an einen Ort ziehen

2. sprowadzać (ograniczać się):

sprowadzać się do czegoś (rola, życie)

sich tož. auf etw tož. reduzieren [o. beschränken]

wprowadzić [fprovadʑitɕ]

wprowadzić dov. obl. od wprowadzać

glej tudi wprowadzać

I . wprowadzać <‑dza; dov. obl. wprowadzić> [fprovadzatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wprowadzać (przyprowadzać):

wprowadzać gości

hereinbringen

wprowadzać gości

hereinführen

wprowadzać samochód do garażu

das Auto in die Garage fahren

wprowadzać kogoś w błąd

jdn irreführen [o. irreleiten]

2. wprowadzać (zacząć stosować):

wprowadzać do obiegu

in Verkehr [o. Umlauf] bringen

wprowadzać coś w życie

etw ins Leben rufen

wprowadzić w czyn

in die Tat umsetzen

3. wprowadzać (umieszczać wewnątrz):

wprowadzać coś do czegoś

etw in etw tož. einführen

4. wprowadzać (zaczynać stosować):

wprowadzać zwyczaj, reformy

einführen

5. wprowadzać (zaznajamiać):

wprowadzać kogoś w coś

jdn in etw tož. einführen [o. einweihen fig. ]

wprowadzać kogoś w życie

jdm das Leben erklären

6. wprowadzać (wywoływać jakiś stan):

wprowadzać kogoś w dobry nastrój

jdn fröhlich stimmen [o. in gute Stimmung versetzen]

II . wprowadzać <‑dza; dov. obl. wprowadzić> [fprovadzatɕ] GLAG. povr. glag.

1. wprowadzać (zaczynać mieszkać):

wprowadzać się do kogoś

bei jdm einziehen

2. wprowadzać (wywoływać jakiś stan):

wprowadzać się w dobry humor

sich tož. in gute Laune versetzen

uprowadzić [uprovadʑitɕ]

uprowadzić dov. obl. od uprowadzać

glej tudi uprowadzać

uprowadzać <‑dza; dov. obl. uprowadzić> [uprovadzatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

uprowadzać

entführen

oprowadzać <‑dza> [oprovadzatɕ], oprowadzić [oprovadʑitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

oprowadzać

[herum]führen

oprowadzić turystów po mieście

Touristen durch die Stadt führen

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

poljščina

Członkowie grupy podczas tras koncertowych prowadzili akcję ulicznych pytań do mieszkańców, w których usiłowali dowiedzieć się o ich podgląd na obecny świat. pl.wikipedia.org

Mieli wyznaczone 4 punkty rekonesansowe w pobliżu linii frontu, skąd prowadzili misje sabotażowe i zwiadowcze. pl.wikipedia.org

Naukowcy stacjonujący w niej prowadzili badania geologiczne i geofizyczne. pl.wikipedia.org

Osadnicy przesiedlali się na te tereny i prowadzili spokojne życie. pl.wikipedia.org

Pododdziały prowadzili oficerowie sowieccy, lecz przodem szli obeznani w terenie ubecy. pl.wikipedia.org

Po śmierci pryncypała (1912 r.) do około 1939 r. fabrykę prowadzili z mniejszym powodzeniem spadkobiercy. pl.wikipedia.org

Wychowywała się z trójką rodzeństwa – dwoma braćmi i siostrą – a jej rodzice prowadzili lodziarnię w centrum miasta. pl.wikipedia.org

Podczas oblężenia wikingowie prowadzili intensywne prace ziemne, sypano szańce i wykopano kanał dla okrętów. pl.wikipedia.org

Stylici (z greki słupnicy) – chrześcijańscy asceci, którzy w akcie dobrowolnej pokuty prowadzili życie w odosobnieniu, przebywając na słupach. pl.wikipedia.org

Partyzanci 9-10 czerwca zaminowali niektóre odcinki dróg i prowadzili rozpoznanie. pl.wikipedia.org

Bi želeli dodati besede, fraze ali prevode?

Predlagajte nov vnos.

Preiščite slovar.

poljščina

Prevodi za „prowadzili“ v slovarju poljsko » nemški (Skoči na nemško » poljski)

I . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. preh. glag.

1. prowadzić < dov. obl. za‑> (iść razem):

2. prowadzić (kierować pojazdem):

3. prowadzić (nadzorować przebieg):

4. prowadzić (zarządzać):

5. prowadzić (realizować):

6. prowadzić (wieść):

7. prowadzić (w tańcu):

8. prowadzić (podpierać):

II . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. prowadzić:

2. prowadzić < dov. obl. do‑> (mieć konsekwencje):

3. prowadzić ŠPORT:

4. prowadzić (w tańcu):

5. prowadzić GLAS.:

III . prowadzić <‑dzi> [provadʑitɕ] GLAG. povr. glag.

1. prowadzić (iść, trzymając się za ręce):

2. prowadzić (zachowywać się):

prowadzenie <rod. ‑ia, brez mn. > [provadzeɲe] SAM. sr. spol

1. prowadzenie (wspólne pójście: dziecka):

2. prowadzenie (kierowanie: samochodu):

3. prowadzenie (nadzorowanie: śledztwa):

4. prowadzenie (zarządzanie: domu, sklepu):

5. prowadzenie:

6. prowadzenie (zachowanie się):

7. prowadzenie ŠPORT:

I . prowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [provadzatɕ] GLAG. preh. glag. pog.

II . prowadzać <‑dza; pret. ‑aj> [provadzatɕ] GLAG. povr. glag. pog. (chodzić ze sobą)

I . prowadzący [provadzontsɨ] PRID. GLAS.

II . prowadzący <rod. ‑cego, mn. ‑cy> [provadzontsɨ] SAM. m. spol prid. sklan. obl.

prowadnik <rod. ‑a, mn. ‑i> [provadɲik] SAM. m. spol TEH.

prowadnica <rod. ‑cy, mn. ‑ce> [provadɲitsa] SAM. ž. spol TEH.

sprowadzić [sprovadʑitɕ]

sprowadzić dov. obl. od sprowadzać

glej tudi sprowadzać

I . sprowadzać <‑dza; dov. obl. sprowadzić> [sprovadzatɕ] GLAG. preh. glag.

1. sprowadzać (spowodować przybycie):

2. sprowadzać (importować):

3. sprowadzać (pociągać za sobą):

4. sprowadzać (pomagać zejść w dół):

5. sprowadzać (redukować):

6. sprowadzać fig. (kierować):

7. sprowadzać fig. (skłaniać):

8. sprowadzać MAT.:

II . sprowadzać <‑dza; dov. obl. sprowadzić> [sprovadzatɕ] GLAG. povr. glag.

1. sprowadzać (zamieszkać):

2. sprowadzać (ograniczać się):

wprowadzić [fprovadʑitɕ]

wprowadzić dov. obl. od wprowadzać

glej tudi wprowadzać

I . wprowadzać <‑dza; dov. obl. wprowadzić> [fprovadzatɕ] GLAG. preh. glag.

1. wprowadzać (przyprowadzać):

2. wprowadzać (zacząć stosować):

3. wprowadzać (umieszczać wewnątrz):

4. wprowadzać (zaczynać stosować):

5. wprowadzać (zaznajamiać):

6. wprowadzać (wywoływać jakiś stan):

II . wprowadzać <‑dza; dov. obl. wprowadzić> [fprovadzatɕ] GLAG. povr. glag.

1. wprowadzać (zaczynać mieszkać):

2. wprowadzać (wywoływać jakiś stan):

uprowadzić [uprovadʑitɕ]

uprowadzić dov. obl. od uprowadzać

glej tudi uprowadzać

uprowadzać <‑dza; dov. obl. uprowadzić> [uprovadzatɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez.

oprowadzać <‑dza> [oprovadzatɕ], oprowadzić [oprovadʑitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

Preiščite slovar.

Druga spletna mesta

Sporočila uporabnikov

Vadnica za besedišče

Synonyms

Moja zgodovina iskanj