Prevodi za „uprawić“ v slovarju poljsko » nemški

uprawa <rod. ‑wy, mn. ‑wy> [uprava] SAM. ž. spol AGR.

1. uprawa brez mn.:

uprawa (sianie, sadzenie, podlewanie: warzyw, zboża)

Anbau m. spol

uprawa (ziemi)

Bearbeitung ž. spol

uprawa (ziemi)

Bestellung ž. spol

2. uprawa (uprawiana roślina):

uprawa

Zucht ž. spol

uprawa

Kulturpflanze ž. spol

sadzić uprawy

Kulturpflanzen anbauen

uprawny [upravnɨ] PRID. AGR.

uprawny grunty

urbar

uprawny grunty

anbaufähig

uprawny rośliny

Nutz-

uprawny rośliny

Kultur-

prawić <‑wi> [pravitɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez. šalj.

prawić

einen Vortrag halten šalj.

prawić komplementy

Komplimente machen

prawić komuś kazania [lub morały]

jdm eine Moralpredigt halten

oprawiać <‑ia> [opravjatɕ], oprawić [opravitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. oprawiać (robić okładkę):

oprawiać książkę

[ein]binden

2. oprawiać (robić ramę):

oprawiać obraz

einrahmen

oprawiać kogoś w ramki

jdn auf ein Podest stellen [o. heben]

3. oprawiać (osadzać):

oprawiać klejnot, okulary

einfassen

4. oprawiać (patroszyć):

oprawiać rybę, kurę

ausweiden

I . sprawiać <‑ia> [spravjatɕ], sprawić [spravitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag.

1. sprawiać (powodować):

sprawiać ból, kłopot

bereiten

sprawiać ból, kłopot

verursachen

sprawiać przykrość, radość

bereiten

sprawiać przykrość, radość

machen

sprawić niespodziankę

für Überraschung sorgen

przypadek sprawił, że...

der Zufall m. spol wollte es, dass ...

sprawiać dobre/złe wrażenie

einen guten/schlechten Eindruck hinterlassen

2. sprawiać ur. jez. (kupować):

sprawić sobie coś

sich tož. etw besorgen

II . sprawiać <‑ia> [spravjatɕ], sprawić [spravitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. (działać, sprawować się)

dobrze/źle się sprawiać (człowiek)

sich tož. gut/schlecht führen

dobrze/źle się sprawiać (silnik)

gut/schlecht funktionieren

I . wprawiać <‑ia> [fpravjatɕ], wprawić [fpravitɕ] dov. obl. GLAG. preh. glag. ur. jez.

1. wprawiać (umieścić):

wprawiać brylant

einfassen

wprawiać szybę

einsetzen

2. wprawiać (wywołać jakiś stan):

wprawiać kogoś w dobry humor

bei jdm für gute Laune sorgen

wprawiać kogoś w dobry humor

jdm gute Laune machen

wprawiać kogoś w dobry humor

bei jdm gute Laune hervorrufen

wprawiać w dobry nastrój

in eine gute Stimmung versetzen

wprawiać kogoś w zakłopotanie

jdn verlegen machen [o. in Verlegenheit bringen]

wprawić coś w ruch

etw in Bewegung [o. Gang] bringen [o. versetzen]

wprawić kogoś w podziw/zdumienie

jdn in Staunen/Erstaunen versetzen

II . wprawiać <‑ia> [fpravjatɕ], wprawić [fpravitɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag. ur. jez.

1. wprawiać (nabywać wprawy):

wprawiać się w czymś

sich tož. in etw daj. üben

2. wprawiać (wywoływać jakiś stan):

wprawiać się w dobry humor

sich tož. in gute Stimmung bringen

prawica <rod. ‑cy, mn. ‑ce> [pravitsa] SAM. ž. spol

1. prawica brez mn. POLIT.:

prawica

die [politische] Rechte ž. spol

2. prawica ur. jez. (prawa ręka):

prawica

Rechte ž. spol

prawica

rechte Hand ž. spol

po [lub na] prawicy

zur Rechten

po [lub na] prawicy

rechter Hand

uprosić [uproɕitɕ]

uprosić dov. obl. od upraszać

glej tudi upraszać

upraszać <‑sza; dov. obl. uprosić> [upraʃatɕ] GLAG. preh. glag. več. dov. obl.

upraszać pog. (otrzymać pozwolenie):

upraszać

erbitten

upraszać kogoś, żeby...

jdn anflehen, dass ...

uprosiła matkę, aby pozwoliła jej jechać na wycieczkę

sie flehte die Mutter an, auf den Ausflug mitfahren zu dürfen

fraza:

„uprasza się o ciszę!“

„Ruhe, bitte!”

uprać [upratɕ]

uprać dov. obl. od prać

glej tudi prać

I . prać <pierze dov. obl. ze‑> [pratɕ] GLAG. preh. glag.

1. prać < dov. obl. wy‑>:

prać [lub po‑] [lub u‑] (usuwać brud) bieliznę

waschen

prać (chemicznie) odzież

reinigen

środki piorące

Waschmittel ntpl

prać brudy pog.

schmutzige Wäsche waschen pog.

2. prać < dov. obl. s‑> pog. (bić):

prać człowieka

verdreschen pog.

II . prać <pierze dov. obl. po‑ [lub u‑]> [pratɕ] GLAG. nepreh. glag. (robić pranie)

prać

waschen

III . prać <pierze> [pratɕ] GLAG. povr. glag.

1. prać < dov. obl. wy‑> <[lub u‑]>:

prać (być pranym) (bielizna)

gewaschen werden

2. prać < dov. obl. s‑> pog.:

prać (bić się) (ludzie)

sich tož. prügeln

uprażyć [upraʒɨtɕ]

uprażyć dov. obl. od prażyć

glej tudi prażyć

I . prażyć <‑ży> [praʒɨtɕ] GLAG. preh. glag.

1. prażyć < dov. obl. u‑> (przypiekać):

prażyć kukurydzę, orzeszki

rösten

2. prażyć TEH.:

prażyć

rösten

II . prażyć <‑ży> [praʒɨtɕ] GLAG. nepreh. glag. (słońce)

prażyć

brennen

prażyć

sengen

III . prażyć <‑ży> [praʒɨtɕ] GLAG. povr. glag.

1. prażyć:

prażyć (przypiekać się) (kukurydza)

rösten

2. prażyć:

prażyć (opalać się intensywnie) (człowiek)

schmoren pog.

prażyć (opalać się intensywnie) (człowiek)

braten pog.

trawić <‑wi; pret. traw; dov. obl. s‑> [travitɕ] GLAG. preh. glag.

1. trawić (wchłaniać):

trawić pokarm

verdauen

nie trawić kogoś/czegoś

jdn/etw nicht leiden können

2. trawić (niszczyć):

trawić

zehren

3. trawić (marnować, trwonić):

trawić czas na czymś

die Zeit mit etw verschwenden [o. vergeuden]

4. trawić samo v nedov. obl.:

trawić KEM., TEH. płytę

ätzen

trawić blachę kwasem

Blech verätzen

strawić [stravitɕ]

strawić dov. obl. od trawić

glej tudi trawić

trawić <‑wi; pret. traw; dov. obl. s‑> [travitɕ] GLAG. preh. glag.

1. trawić (wchłaniać):

trawić pokarm

verdauen

nie trawić kogoś/czegoś

jdn/etw nicht leiden können

2. trawić (niszczyć):

trawić

zehren

3. trawić (marnować, trwonić):

trawić czas na czymś

die Zeit mit etw verschwenden [o. vergeuden]

4. trawić samo v nedov. obl.:

trawić KEM., TEH. płytę

ätzen

trawić blachę kwasem

Blech verätzen

I . pławić <‑wi; pret. ‑aw> [pwavitɕ] GLAG. preh. glag. ur. jez. (zanurzać)

pławić

untertauchen

pławić

ins Wasser tauchen

pławić nogi w rzece

die Beine im See untertauchen

II . pławić <‑wi; pret. ‑aw> [pwavitɕ] GLAG. povr. glag.

1. pławić (zanurzać się):

pławić

schwimmen

pławić

baden

pławić się w basenie

im Becken schwimmen [o. baden]

pławić się we krwi

stark bluten

ktoś pławi się we krwi

an jds Händen klebt Blut sr. spol ur. jez.

ktoś pławi się we krwi

jd watet im Blut ur. jez.

2. pławić fig. (rozkoszować się):

pławić

schwelgen

pławić się w rozkoszy

in Wonne schwelgen

pławić się w luksusie

im Luxus schwimmen

pławić w szczęściu

in Glück schwimmen

I . ubawić <‑wi; pret. ubaw> [ubavitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl. ur. jez.

ubawić kogoś czymś

jdn mit etw belustigen [o. unterhalten]

ubawić publiczność anegdotami

das Publikum mit Anekdoten unterhalten

II . ubawić <‑wi; pret. ubaw> [ubavitɕ] GLAG. povr. glag. dov. obl. ur. jez.

ubawić się czymś

sich tož. mit etw vergnügen [o. unterhalten]

ubawić się na dyskotece

sich tož. in der Disko amüsieren

spławiać <‑ia> [spwavjatɕ], spławić [spwavitɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. spławiać (przewozić):

spławiać drzewo

flößen

2. spławiać pog. (pozbyć się):

spławiać człowieka

loswerden

spławiać człowieka

abwimmeln pog.

udławić [udwavitɕ]

udławić dov. obl. od dławić

glej tudi dławić

I . dławić <‑wi; pret. dław> [dwavitɕ] GLAG. preh. glag.

1. dławić (dusić):

dławić

ersticken

dławić

würgen

dławić

drücken

2. dławić < dov. obl. z‑> ur. jez. (tłumić):

dławić protesty, płacz

unterdrücken

dławić powstanie

ersticken fig.

dławić powstanie

niederschlagen

II . dławić <‑wi; pret. dław dov. obl. u‑> [dwavitɕ] GLAG. povr. glag.

dławić się czymś

an etw daj. würgen

udławić się czymś

an etw daj. ersticken

udławić się czymś

sich tož. an etw daj. verschlucken

fraza:

udław się! pog.

erstick dran!

ustawić [ustavitɕ]

ustawić dov. obl. od ustawiać

glej tudi ustawiać

I . ustawiać <‑ia; dov. obl. ustawić> [ustavjatɕ] GLAG. preh. glag.

1. ustawiać (umieszczać):

ustawiać

aufstellen

ustawiać

hinstellen

2. ustawiać (rozmieszczać):

ustawiać

postieren

ustawiać

platzieren

3. ustawiać (wznosić):

ustawiać namiot

aufstellen

ustawiać namiot

aufschlagen

ustawiać rusztowania

aufbauen

4. ustawiać (regulować):

ustawiać antenę

einstellen

ustawiać żagle

ausrichten

ustawiać domyślnie

voreinstellen

5. ustawiać pog. (urządzać):

być dobrze ustawionym

gut gestellt sein

II . ustawiać <‑ia; dov. obl. ustawić> [ustavjatɕ] GLAG. povr. glag.

1. ustawiać (stawać):

ustawiać się w szeregu

sich tož. in einer Reihe aufstellen

ustawiać się w szeregu

in einer Reihe antreten

ustawiać się przodem do czegoś

sich tož. mit dem Gesicht zu etw stellen

ustawiać się w ogonku pog.

sich anstellen

2. ustawiać pog. (urządzać się):

ustawić się dobrze w życiu

sich tož. im Leben gut einrichten