Prevodi za „gebrochene“ v slovarju nemško » poljski

I . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] GLAG. brezos. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRID.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRISL.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

glej tudi gebrechen , brechen

gebrẹchen* [gə​ˈbrɛçən] GLAG. brezos. irr ur. jez.

jdm gebricht es an etw daj.

nie staje komuś czegoś alt, ur. jez.

obwohl sie viel verdient, gebricht es ihr immer an Geld

choć ona dużo zarabia, brakuje jej zawsze pieniędzy

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. preh. glag. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Brot

przełamywać [dov. obl. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pog.

sich daj. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pog.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [dov. obl. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [dov. obl. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [dov. obl. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [dov. obl. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [dov. obl. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [dov. obl. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen ur. jez. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [dov. obl. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [dov. obl. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [dov. obl. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. nepreh. glag. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [dov. obl. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [dov. obl. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce sr. spol mi się kraje

auf Biegen und Brechen pog.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pog.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [dov. obl. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [dov. obl. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pog.

5. brechen +haben pog. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [dov. obl. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. povr. glag. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [dov. obl. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [dov. obl. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [dov. obl. odbić] się

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. preh. glag. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Brot

przełamywać [dov. obl. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pog.

sich daj. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pog.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [dov. obl. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [dov. obl. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [dov. obl. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [dov. obl. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [dov. obl. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [dov. obl. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [dov. obl. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen ur. jez. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [dov. obl. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [dov. obl. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [dov. obl. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. nepreh. glag. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [dov. obl. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [dov. obl. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce sr. spol mi się kraje

auf Biegen und Brechen pog.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pog.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [dov. obl. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [dov. obl. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pog.

5. brechen +haben pog. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [dov. obl. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] GLAG. povr. glag. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [dov. obl. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [dov. obl. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [dov. obl. odbić] się

glej tudi gebrochen

I . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] GLAG. preh. glag., nepreh. glag., povr. glag. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] GLAG. brezos. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRID.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] PRISL.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

brechen GLAG.

Geslo uporabnika

brechen

(o dzikach) ryć ziemię w poszukiwaniu żeru

Primeri uporabe besede gebrochene

der gebrochene Arm macht sich ganz gut

złamana ręka dobrze się zrasta