Prevodi za „potrzbna“ v slovarju poljsko » nemški

(Skoči na nemško » poljski)

potrzebny [potʃebnɨ] PRID.

potrzebny

notwendig

potrzebny

erforderlich

to jest mi potrzebne

das brauche ich

jestem ci [jeszcze] potrzebny?

brauchst du mich [noch]?

potrzeba² [potʃeba] nesprem.

potrzeba nam pieniędzy/czasu

wir brauchen Geld/Zeit

czego ci potrzeba?

was brauchst du?

potrząsać <‑sa> [potʃow̃satɕ], potrząsnąć [potʃow̃snoɲtɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

potrząsać głową

mit dem Kopf schütteln

potrzepać [potʃepatɕ]

potrzepać dov. obl. od trzepać

glej tudi trzepać

I . trzepać <‑pie; pret. trzep; dov. obl. trzepnąć> [tʃepatɕ] GLAG. preh. glag.

1. trzepać samo v nedov. obl. (usuwać kurz):

trzepać chodnik, dywan

klopfen

2. trzepać pog. (uderzyć):

trzepnąć kogoś czymś

jdn mit etw hauen [o. klopfen] pog.

3. trzepać šalj. (sprawdzać):

trzepać

abklopfen pog.

na granicy zawsze trzepią

an der Grenze klopfen sie einen immer ab pog.

II . trzepać <‑pie; pret. trzep; dov. obl. trzepnąć> [tʃepatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. trzepać (wykonywać zamaszyste ruchy):

trzepać skrzydłami

mit den Flügeln schlagen

trzepać [lub walić] kapucyna [lub konia] vulg.

sich daj. einen abwichsen [o. runterholen] vulg.

2. trzepać pog. (mówić szybko):

trzepać

[he]runterleiern pog.

trzepać językiem

plappern pog.

trzepać byle co [lub o byle czym]

irgendwas plappern pog.

trzepać byle co [lub o byle czym]

plappern, egal worüber pog.

III . trzepać <‑pie; pret. trzep; dov. obl. trzepnąć> [tʃepatɕ] GLAG. povr. glag. pog.

1. trzepać (uderzać się):

trzepnąć się ręką w czoło

sich tož. mit der Hand an die Stirn schlagen

2. trzepać samo v nedov. obl.:

trzepać (szamotać się) (ryba, ptak)

zappeln

okoń trzepie się w sieci

der Barsch m. spol zappelt im Netz

I . potrzymać <‑ma> [potʃɨmatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. potrzymać (przytrzymać):

potrzymać

halten

2. potrzymać (przechować):

potrzymać człowieka

behalten

potrzymać przedmiot

aufbewahren

II . potrzymać <‑ma> [potʃɨmatɕ] GLAG. povr. glag.

potrzymać się za ręce

sich tož. an den Händen halten

III . potrzymać <‑ma> [potʃɨmatɕ] GLAG. brezos.

nie wiadomo, jak długo potrzyma mróz

man weiß nicht, wie lange der Frost m. spol [noch] anhält [o. anhalten wird]

potrzebować <‑buje> [potʃebovatɕ] GLAG. preh. glag. dov. obl.

1. potrzebować (nie móc się obejść bez):

potrzebować czegoś [lub coś]

etw benötigen [o. brauchen]

potrzebować czegoś [lub coś]

einer Sache rod. bedürfen

2. potrzebować (musieć):

nie potrzebujesz tego robić

das brauchst du nicht zu machen

nie potrzebuję nikomu się tłumaczyć

ich brauche mich bei niemandem zu rechtfertigen

potrzask <rod. ‑u, mn. ‑i> [potʃask] SAM. m. spol

potrzask

Falle ž. spol

fraza:

być [lub znaleźć się] w potrzasku

in der Falle [o. Patsche pog. ] sitzen

potrząść [potʃow̃ɕtɕ]

potrząść dov. obl. od trząść

glej tudi trząść

I . trząść <trzęsie; pret. trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] dov. obl. GLAG. nepreh. glag., preh. glag.

1. trząść (poruszać gwałtownie):

trząść kimś/czymś

jdn/etw schütteln [o. rütteln]

trząść owoce

Früchte vom Baum schütteln

2. trząść (jechać nierówno):

samochód trzęsie

der Wagen m. spol holpert

3. trząść pog. (rządzić):

trząść kimś

jdn [herum]kommandieren pog.

trząść grupą/wydziałem

in der Gruppe/Abteilung das Sagen haben pog.

4. trząść fig. (powodować drgawki):

gorączka mnie [lub mną] trzęsie

das Fieber sr. spol schüttelt mich

gorączka mnie [lub mną] trzęsie

ich habe Schüttelfrost

zimno mnie [lub mną] trzęsie

ich zittere vor Kälte

zimno mnie [lub mną] trzęsie

es schüttelt mich vor Kälte

trząść portkami pog.

Fracksausen haben pog.

5. trząść fig. pog. (burzyć spokój):

gniew/złość mnie [lub mną] trzęsie

ich zittere vor Wut/Ärger

II . trząść <trzęsie; pret. trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] dov. obl. GLAG. povr. glag.

1. trząść:

trząść (drgać) (człowiek)

zittern

trząść (ziemia)

beben

nogi się komuś trzęsą ze zmęczenia

jds Beine ntpl zittern vor Müdigkeit

głos się komuś trzęsie ze wzruszenia

jds Stimme ž. spol zittert vor Rührung

trząść się ze śmiechu

sich tož. vor Lachen schütteln

trząść się ze strachu

vor Angst zittern [o. schlottern]

trząść się z zimna

vor Kälte zittern [o. schlottern]

jeść, aż się uszy trzęsą pog.

sich daj. den Bauch voll schlagen pog.

trząść się jak barani ogon [lub galareta]

zittern wie ein Wackelpudding m. spol pog.

miasto trzęsie się od plotek

die Stadt ž. spol brodelt vor Gerüchten fig.

widownia/teatr trzęsie się od oklasków

der Zuschauerraum m. spol /das Theater sr. spol bebt unter dem Applaus

trząść się w posadach

in den Grundfesten erschüttert werden

portki się komuś trzęsą ze strachu

jd hat Fracksausen pog.

2. trząść:

trząść (jechać nierówno) (pojazd)

rütteln

3. trząść pog.:

trząść (być poruszonym) (człowiek)

zittern

(być niespokojnym) trząść się nad kimś/czymś [lub o kogoś/coś]

um jdn/etw zittern

III . trząść <trzęsie; pret. trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] dov. obl. GLAG. brezos.

1. trząść (wywoływać dreszcze):

kogoś trzęsie

es schüttelt jdn

2. trząść (wywoływać gniew, oburzenie):

aż go trzęsło z nerwów

er zitterte vor Aufregung

trząść głową nad czymś

[verwundert] den Kopf [über etwas] schütteln

potrawka <rod. ‑ki, mn. ‑ki> [potrafka] SAM. ž. spol GASTR.

potrawka

Frikassee sr. spol

potrawka z kurczaka

Hühnerfrikassee sr. spol

potrójny [potrujnɨ] ŠTEV.

potrójny

dreifach

potrzeć [potʃetɕ]

potrzeć dov. obl. od pocierać, trzeć

glej tudi trzeć , pocierać

I . trzeć <trze; pret. trzyj; pret tarł> [tʃetɕ] GLAG. preh. glag.

1. trzeć (pocierać):

trzeć coś czymś czoło, powieki

sich daj. etw mit etw reiben

trzeć czymś [o coś]

etw mit [etw] reiben

błotnik samochodu tarł o asfalt

der Kotflügel m. spol schleifte auf dem Asphalt

2. trzeć (rozdrabniać):

trzeć marchew, ziemniaki

reiben

3. trzeć TEH.:

trzeć powierzchnię

schmirgeln

4. trzeć (ciąć drewno na deski):

trzeć

zerschneiden

II . trzeć <trze; pret. trzyj; pret tarł> [tʃetɕ] GLAG. povr. glag.

1. trzeć (pocierać się):

trzeć

sich daj. reiben

2. trzeć ZOOL.:

trzeć (odbywać tarło) (ryby)

laichen

I . pocierać <‑ra; dov. obl. potrzeć> [potɕeratɕ] GLAG. preh. glag.

pocierać coś czymś

etw mit etw reiben

pocierać czoło dłonią

sich daj. mit der Hand die Stirn reiben

potrzeć zapałkę

ein Streichholz anzünden

II . pocierać <‑ra; dov. obl. potrzeć> [potɕeratɕ] GLAG. povr. glag.

pocierać się czymś

sich tož. mit etw reiben