Prevodi za „Abbrenn“ v slovarju nemško » poljski

I . ạb|brennen GLAG. preh. glag. irr

1. abbrennen (niederbrennen):

abbrennen Dorf

spalić

2. abbrennen (roden):

abbrennen Feld

wypalać [dov. obl. wypalić]

3. abbrennen (brennen lassen):

abbrennen Feuerwerk

odpalać [dov. obl. odpalić]

II . ạb|brennen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. abbrennen:

abbrennen (niederbrennen) (Dorf)

płonąć [dov. obl. s‑]

das Gebäude brannte vollkommen ab

budynek m. spol doszczętnie spłonął

abgebrannt sein pog. (kein Geld haben)

być spłukanym pog.

2. abbrennen:

abbrennen (sich aufbrauchen) (Kerze)

wypalać [dov. obl. wypalić] się

ạb|bremsen GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

abbremsen

hamować [dov. obl. za‑]

du musst hier die Geschwindigkeit auf 60 km/h abbremsen

musisz tu zmniejszyć prędkość do 60 km/h

er hat blitzschnell abgebremst

[on] błyskawicznie zahamował

I . ạb|brechen GLAG. preh. glag. irr

1. abbrechen (lösen):

abbrechen Ast

odłamywać [dov. obl. odłamać]

abbrechen Blüte

zrywać [dov. obl. zerwać]

ein Stück [von etw] abbrechen

odrywać [dov. obl. oderwać] kawałek [czegoś]

ich habe mir ein Stück Zahn abgebrochen

odłamałem sobie kawałek zęba

sich daj. einen abbrechen pog. (sich ungeschickt anstellen)

zachować się niezręcznie

sich daj. einen abbrechen (sich sehr anstrengen)

bardzo się wysilać

sich daj. einen abbrechen (sich übertrieben vornehm benehmen)

zachowywać się zbyt dostojnie

nun brich dir mal keinen ab! pog.

nie przesadzaj! pog.

nun brich dir mal keinen ab! pog.

nie szalej! pog.

2. abbrechen (abbauen):

abbrechen Lager, Zelt

zwijać [dov. obl. zwinąć]

3. abbrechen (niederreißen):

abbrechen Gebäude

rozbierać [dov. obl. rozebrać]

abbrechen Gebäude

wyburzać [dov. obl. wyburzyć]

4. abbrechen (beenden):

abbrechen Kontakt, Beziehungen

zrywać [dov. obl. zerwać]

abbrechen Spiel, Gespräch

przerywać [dov. obl. przerwać]

die geschäftlichen Beziehungen abbrechen

zerwać kontakty służbowe

der Wettkampf wurde mittendrin abgebrochen

zawody przerwano w połowie

5. abbrechen RAČ.:

abbrechen

anulować

abbrechen

przerwać

ein Programm abbrechen

przerwać działanie programu

die Dateneingabe abbrechen

przerwać wpisywanie danych

II . ạb|brechen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. abbrechen:

abbrechen (kaputtgehen) (Ast, Stückchen)

odłamywać [dov. obl. odłamać] się

2. abbrechen:

abbrechen (beendet werden) (Verhandlungen, Kontakte)

urywać [dov. obl. urwać] się

ạb|bringen GLAG. preh. glag. irr

jdn vom Weg abbringen

sprowadzać [dov. obl. sprowadzić] kogoś z drogi

jdn vom Thema abbringen

odciągać [dov. obl. odciągnąć] kogoś od tematu

jdn davon abbringen etw zu tun

odwodzić [dov. obl. odwieść] kogoś od [z]robienia czegoś

sich von seiner Meinung nicht abbringen lassen

nie dać się odwieść od swojego zdania

ạb|brühen GLAG. preh. glag. GASTR.

abbrühen

parzyć [dov. obl. s‑] wrzątkiem

Ạbbrand <‑[e]s, Abbrände> SAM. m. spol

1. Abbrand (das Verbrennen):

Abbrand

spalanie sr. spol

2. Abbrand (im Hüttenwesen):

Abbrand

zgorzelina ž. spol

Abbrand

zgar m. spol

3. Abbrand (im Kernreaktor):

Abbrand

wypalenie sr. spol

Abbrand

rozszczepianie sr. spol paliwa jądrowego

I . ạb|bauen GLAG. nepreh. glag. (Kräfte verlieren)

abbauen

tracić [dov. obl. s‑] siły

der Sportler hat abgebaut

sportowiec m. spol stracił siły

der Sportler hat abgebaut (im Alter geistig nachlassen)

posunąć się [w latach]

der Sportler hat abgebaut (psychisch ermüden)

wyczerpywać [dov. obl. wyczerpać] się psychicznie

II . ạb|bauen GLAG. preh. glag.

1. abbauen (zerlegen):

abbauen Gerüst

demontować [dov. obl. z‑]

2. abbauen RUD. (fördern):

abbauen Kohle

wydobywać [dov. obl. wydobyć]

abbauen Kohle

eksploatować [dov. obl. wy‑]

3. abbauen (verringern):

abbauen Arbeitsstellen, Personal

redukować [dov. obl. z‑]

abbauen Steuern

obniżać [dov. obl. obniżyć]

die Belegschaft abbauen

[z]redukować personel

4. abbauen (beseitigen):

abbauen Vorurteile, Hemmungen

usuwać [dov. obl. usunąć]

5. abbauen KEM.:

abbauen

rozkładać [dov. obl. rozłożyć]

in der Leber werden Schadstoffe abgebaut

szkodliwe substancje ž. spol mn. ulegają rozkładowi w wątrobie

ạb|büßen GLAG. preh. glag.

1. abbüßen PRAVO:

abbüßen Strafe

odbywać [dov. obl. odbyć] [karę]

abbüßen Strafe

odsiadywać [dov. obl. odsiedzieć] [karę] pog.

2. abbüßen a. REL.:

abbüßen Schuld

odpokutowywać [dov. obl. odpokutować]

ạb|regen GLAG. povr. glag. pog. (sich beruhigen)

rege dich doch aber ab!

ależ uspokój się!

ạb|hören GLAG. preh. glag.

1. abhören (überwachen, belauschen):

abhören Gespräch, Telefonat, Telefonleitung

podsłuchiwać [dov. obl. podsłuchać]

[von jdm] abgehört werden

być [przez kogoś] podsłuchiwanym

2. abhören (abfragen):

abhören Schüler

przepytywać [dov. obl. przepytać]

3. abhören MED.:

abhören Patient

osłuchiwać [dov. obl. osłuchać]

4. abhören Anrufbeantworter, Aufnahme:

abhören

odsłuchiwać [dov. obl. odsłuchać]

ạb|irren GLAG. nepreh. glag. +sein ur. jez.

1. abirren (abkommen):

abirren

zbłądzić

vom Weg abirren

zboczyć z drogi

sie sind vom Pfad der Tugend abgeirrt fig

oni zboczyli z drogi cnoty fig

2. abirren fig (abschweifen):

vom Thema abirren

odbiegać od tematu

ich kann mich heute schlecht konzentrieren, meine Gedanken irren [o. ich irre] ständig vom Gespräch[sthema] ab

nie mogę się dziś skoncentrować, wciąż odbiegam myślą od [tematu] rozmowy

ạb|ebben GLAG. nepreh. glag. +sein

abebben (Wut)

przechodzić [dov. obl. przejść]

abebben (Wut)

opadać [dov. obl. opaść]

abebben (Streit, Lärm)

ustawać [dov. obl. ustać]

abebben (Streit, Lärm)

cichnąć [dov. obl. u‑]

die Erregung ebbte spürbar ab

podekscytowanie sr. spol wyraźnie się zmniejszyło