Prevodi za „abzwingen“ v slovarju nemško » poljski

I . a̱u̱f|zwingen GLAG. preh. glag. irr (gewaltsam auferlegen)

jdm etw aufzwingen

narzucać [dov. obl. narzucić] komuś coś

II . a̱u̱f|zwingen GLAG. povr. glag. irr

sich jdm aufzwingen (Gedanke)

prześladować kogoś

ein Verdacht zwang sich mir auf

nie dawało mi spokoju podejrzenie sr. spol

ạb|zwicken GLAG. preh. glag.

abzwicken

odcinać [dov. obl. odciąć]

Draht mit einer Zange abzwicken

odciąć drut obcęgami

I . ạb|zweigen GLAG. nepreh. glag. +sein

[an etw daj./von etw] abzweigen (Weg, Gleis)

rozwidlać [dov. obl. rozwidlić] się [przy czymś]

[an etw daj./von etw] abzweigen (Kabel)

rozgałęziać się [od czegoś]

hier zweigt der Weg zur Stadt ab

tu droga ž. spol rozwidla się w kierunku miasta

II . ạb|zweigen GLAG. preh. glag.

hundert Euro [von etw] abzweigen

skubnąć sto euro [z czegoś] pog.

erzwịngen* GLAG. preh. glag. irr

erzwingen Entscheidung:

etw von jdm erzwingen

wymuszać [dov. obl. wymusić] coś na kimś

ein erzwungenes Geständnis

wymuszone przyznanie sr. spol się

I . bezwịngen* GLAG. preh. glag. irr

1. bezwingen (besiegen):

bezwingen Gegner

pokonywać [dov. obl. pokonać]

2. bezwingen (überwinden):

bezwingen Festung

zdobywać [dov. obl. zdobyć]

3. bezwingen (bezähmen):

bezwingen Neugierde, Wut

pohamować

II . bezwịngen* GLAG. povr. glag. irr

bezwingen

panować nad sobą

ạb|ringen GLAG. preh. glag. irr

abringen Versprechen, Zugeständnis:

abringen

wymuszać [dov. obl. wymusić]

sich daj. ein Lächeln abringen

zmuszać [dov. obl. zmusić] się do uśmiechu

dem Meer Land abringen

wydzierać [dov. obl. wydrzeć] morzu ląd

sie versucht, dem Chaos einen Sinn abzuringen

ona próbuje odnaleźć w tym chaosie jakiś sens

ạb|singen GLAG. preh. glag. irr

1. absingen (von Anfang bis Ende singen):

absingen

odśpiewywać [dov. obl. odśpiewać]

am Anfang jeder Veranstaltung wurde die Nationalhymne abgesungen

na początku każdej uroszystości był odśpiewany hymn narodowy

2. absingen (vom Blatt singen):

absingen

śpiewać [dov. obl. za‑]

die Strophen von einem Zettel/aus einem Liederbuch absingen

śpiewać zwrotki z kartki/ze śpiewnika

ạb|klingen GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. abklingen:

abklingen (leiser werden) (Ton, Melodie, Lärm)

przebrzmiewać [dov. obl. przebrzmieć]

2. abklingen:

abklingen (schwinden) (Wut)

przechodzić [dov. obl. przejść]

abklingen (Begeisterung)

opadać [dov. obl. opaść]

abklingen (Erkältung)

mijać [dov. obl. minąć]

abklingen (Fieber)

spadać [dov. obl. spaść]

der Schmerz ist im Abklingen

ból m. spol mija

I . schwịngen <schwingt, schwang, geschwungen> [ˈʃvɪŋən] GLAG. preh. glag.

etw schwingen Fähnchen, Hut

wymachiwać czymś

etw schwingen Schwert

wywijać czymś

etw schwingen Axt, Peitsche, Stock

zamierzać [dov. obl. zamierzyć] się czymś

sie schwang die Beine über die Sessellehne

zarzuciła nogi na poręcz fotela

das Tanzbein schwingen pog.

wywijać w tańcu pog.

große Reden schwingen pog.

być mocnym w gębie

II . schwịngen <schwingt, schwang, geschwungen> [ˈʃvɪŋən] GLAG. nepreh. glag. +haben o sein

1. schwingen:

schwingen (vibrieren) (Membran)

drżeć [dov. obl. za‑]

schwingen (Brücke, Glocke)

kołysać [dov. obl. za‑] się

die Saiten schwingen

struny ž. spol mn. drżą

2. schwingen (zum Ausdruck kommen):

in ihren Worten schwang Kritik

w jej słowach słychać było krytykę

in seinen Worten schwang Ärger

w jego słowach pobrzmiewał gniew

3. schwingen:

schwingen (Schaukel, Person)

huśtać [lub kołysać] się

schwingen (Pendel)

kołysać [lub wahać] się

schön geschwungene Augenbrauen

pięknie zarysowane brwi ž. spol mn.

III . schwịngen <schwingt, schwang, geschwungen> [ˈʃvɪŋən] GLAG. povr. glag. (steigen)

sich aufs Motorrad schwingen

wskoczyć na motocykl

sich in die Lüfte schwingen

wzbić się w powietrze

sich über etw schwingen

przebiegać łukiem nad czymś

sich über etw schwingen

rozciągać się nad czymś

die Brücke schwingt sich über das Tal fig

most m. spol biegnie łukiem nad doliną fig

I . zwịngend PRID.

zwingend Argument

nieodparty

zwingend Gründe

wystarczający

zwingend Gründe

dostateczny

zwingend Notwendigkeit

absolutny

zwingend Logik

żelazny

zwingend Schluss

logiczny

II . zwịngend PRISL.

zwingend sich ergeben, folgern

logicznie

zwingend vorgeschrieben

obligatoryjnie

I . bedịngen* [bə​ˈdɪŋən] GLAG. preh. glag.

1. bedingen (verursachen):

bedingen

pociągnąć za sobą

durch etw bedingt sein

być uzależnionym od czegoś [lub uwarunkowanym czymś]

2. bedingen (verlangen):

bedingen

wymagać

II . bedịngen* [bə​ˈdɪŋən] GLAG. povr. glag.

das bedingt sich gegenseitig

to wzajemnie od siebie zależy

berịngen* GLAG. preh. glag.

beringen

obrączkować [dov. obl. za‑]

besịngen* GLAG. preh. glag. irr

besingen

opiewać

besingen

wychwalać

a̱u̱f|schwingen GLAG. povr. glag. irr

1. aufschwingen (emporfliegen):

aufschwingen

wzbijać [dov. obl. wzbić] się ur. jez.

die Vögel schwingen sich auf

ptaki m. spol mn. wzbijają się

2. aufschwingen (sich aufraffen):

sich zu etw aufschwingen

zdobywać [dov. obl. zdobyć] się na coś ur. jez.

3. aufschwingen (sich hocharbeiten):

er hat sich zum Betriebsleiter aufgeschwungen

[on] doszedł do stanowiska kierownika zakładu

umrịngen* GLAG. preh. glag.

umringen

otaczać [dov. obl. otoczyć]

umringen

obstępować [dov. obl. obstąpić]

errịngen* GLAG. preh. glag. irr

1. erringen (erkämpfen):

erringen Erfolg, Sieg

osiągać [dov. obl. osiągnąć]

2. erringen (erlangen):

erringen Vertrauen

zdobywać [dov. obl. zdobyć]

gelịngen <gelingt, gelang, gelungen> [gə​ˈlɪŋən] GLAG. nepreh. glag. +sein (Werk, Coup)

gelingen

udać [lub powieść] się

nicht gelungen sein (Essen, Kuchen)

nie wyjść

jdm gelingt es etw zu tun

komuś udaje się coś zrobić

allen gelang die Flucht

wszystkim powiodła się ucieczka ž. spol

ich hoffe, es gelingt mir

mam nadzieję, że mi się uda

glej tudi gelungen

I . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] GLAG. nepreh. glag.

gelungen pp von gelingen

II . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] PRID. attr

1. gelungen (geglückt, erfolgreich):

gelungen Abend, Kuchen

udany

gelungen Essen

smaczny

gelungen Essen

wyborny

gelungen Essen

doskonały

sehr gelungen

bardzo udany

etw ist gut/schlecht gelungen

coś poszło dobrze/źle

2. gelungen pog. (drollig):

gelungen Idee, Person

zabawny

gelungen Idee, Person

pocieszny

gelungen Idee, Person

komiczny

III . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] PRISL. pog. (drollig)

gelungen aussehen

zabawnie

gelungen aussehen

komicznie

Gelịngen <‑s, brez mn. > [gə​ˈlɪŋən] SAM. sr. spol

Gelingen

pomyślny rezultat m. spol

auf [ein] gutes Gelingen!

za pomyślność [lub powodzenie] !

I . sprịngen <springt, sprang, gesprungen> [ˈʃprɪŋən] GLAG. nepreh. glag. +sein

1. springen:

springen (hüpfen)

skakać [dov. obl. skoczyć]

springen (Kind)

podskakiwać [dov. obl. podskoczyć]

in die Höhe springen

podskoczyć do góry

ins Auge [o. in die Augen] springen

rzucać [dov. obl. rzucić] się w oczy fig

2. springen (sich mit Sprüngen bewegen):

über ein Hindernis springen

przeskakiwać [dov. obl. przeskoczyć] przez przeszkodę

über ein Hindernis springen

skakać [dov. obl. skoczyć] przez przeszkodę

zur Seite springen

odskakiwać [dov. obl. odskoczyć] na bok

ins Boot/Wasser springen

wskakiwać [dov. obl. wskoczyć] do łodzi/wody

auf den Tisch springen

wskakiwać [dov. obl. wskoczyć] na stół

aus dem Fenster springen

wyskakiwać [dov. obl. wyskoczyć] z okna

vom Dach springen

zeskakiwać [dov. obl. zeskoczyć] z dachu

über Bord springen

skakać [dov. obl. skoczyć] za burtę

vorwärts/rückwärts springen RAČ.

przeskoczyć do przodu/tyłu

von einem Thema zum anderen springen fig

przeskakiwać z jednego tematu na drugi fig

3. springen fig (Anordnungen schnell ausführen):

springen

rzucać [dov. obl. rzucić] się pog.

springen

skakać pog.

er braucht kaum was zu sagen, schon springt sie

on nie musi w ogóle nic mówić, a ona już się zrywa

4. springen švic., južnem. (eilen):

zum Bäcker springen

skoczyć do piekarza pog.

bitte, spring mal eben zum Supermarkt!

proszę, skocz no do supermarketu! pog.

5. springen:

springen (zerspringen) (Vase)

pękąć [dov. obl. pęknąć]

in Stücke springen

popękać na kawałki

6. springen (vorrücken):

auf etw tož. springen (Zeiger)

przeskakiwać [dov. obl. przeskoczyć] na coś

die Ampel springt auf Grün

światła mn. zmieniły się na zielone pog.

aus den Gleisen springen

wykoleić się

der springende Punkt pog.

sedno sr. spol sprawy

II . sprịngen <springt, sprang, gesprungen> [ˈʃprɪŋən] GLAG. preh. glag. +haben o sein

springen ŠPORT:

springen vier Meter

skakać [dov. obl. skoczyć]

einen Salto springen

robić [dov. obl. z‑] salto

fraza:

etw [für jdn] springen lassen pog.

stawiać [dov. obl. postawić] coś [komuś] pog.

für jdn eine Runde Bier springen lassen pog.

fundować [dov. obl. za‑] komuś kolejkę piwa pog.

bezwingend PRID.

Geslo uporabnika

bezwingend

zniewalający

bezwingend

sugestywny

bezwingender Charme

zniewalający urok

Enojezični primeri (nepregledani od uredništva PONS)

nemščina

Das nun der Selen schatz so vielen abgezwungen.

de.wikipedia.org

Das in der Folter Bekannte sei ihr durch Schmerzen abgezwungen worden.

de.wikipedia.org

Diese scheinen erstmals mit umfangreicher Information die Existenz amerikanischer Geheimgefängnisse an verschiedenen Orten der Welt zu bestätigen, wo Gefangene ohne gesetzliche Grundlage festgehalten und Aussagen unter Folter abgezwungen werden können.

de.wikipedia.org