Prevodi za „ELEC“ v slovarju poljsko » nemški

elew <rod. ‑a, mn. ‑owie [lub ‑i]> [elef] SAM. m. spol

1. elew VOJ. (uczeń szkoły wojskowej):

elew

Kadett m. spol

elew

Zögling m. spol

elewowie ze szkoły podchorążych

Kadetten m. spol mn. der Offizieranwärterschule

2. elew przest (wychowanek):

elew

Eleve(Elevin) m. spol (ž. spol) przest

elew słynnego malarza

der Eleve eines bekannten Malers przest

lec <legnie> [lets] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. ur. jez.

1. lec (położyć się):

lec

sich tož. [hin]legen

lec jak długi [lub długa]

der Länge nach hinfallen

2. lec < dov. obl. po‑> (stracić życie):

lec

fallen

lec

ums Leben kommen

poległ w bitwie o wolność ojczyzny

er kam bei der Schlacht um die Freiheit des Vaterlandes ums Leben

lec w grobie

ums Leben kommen

3. lec fig. (ulec zniszczeniu):

lec

zerstört werden

miasto legło w gruzach

die Stadt ž. spol versank in Schutt und Asche

ulec [ulets]

ulec dov. obl. od ulegać

glej tudi ulegać

ulegać <‑ga; dov. obl. ulec> [ulegatɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. ulegać (przegrać walkę):

ulec komuś

jdm unterliegen

ulec komuś

gegen jdn verlieren

2. ulegać (podporządkowywać się):

ulegać komuś/czemuś

sich tož. jdm/etw unterordnen

ulegać czyimś namowom

sich tož. von jdm überreden lassen

ulegać prośbom

den Bitten nachgeben

3. ulegać (doznawać jakiegoś stanu):

ulegać nastrojom

Gefühlsschwankungen unterliegen

ulegać halucynacjom

Halluzinationen haben

ulegać czyjemuś urokowi

jds Zauber erliegen

ulegać pokusie zrobienia czegoś

der Versuchung erliegen, etw zu tun

4. ulegać (podlegać działaniu):

ulegać przemianom

Veränderungen unterliegen

ulegać przemianom

sich tož. verändern

ulec wypadkowi

verunglücken

ulec wypadkowi

einen Unfall erleiden

ulec zakażeniu

sich tož. anstecken

ulec zepsuciu

verderben

ulec zniszczeniu

zerstört werden

ulegać obcym wpływom

fremden Einflüssen unterliegen

nie ulega wątpliwości, że...

es ist unzweifelhaft [o. steht außer Zweifel] , dass ...

5. ulegać ur. jez. (oddawać się):

ulegać komuś

sich tož. jdm hingeben

I . wlec <wlecze> [vlets] GLAG. preh. glag.

1. wlec (przesuwać):

wlec

schleppen

ledwie wlec za sobą nogi

sich tož. nur mit Mühe vorwärts schleppen [können]

2. wlec (ciągnąć za sobą):

wlec

hinter sich daj. herziehen [o. herschleifen]

3. wlec (zabierać niepotrzebnie):

wlec

mit sich herumschleppen

II . wlec <wlecze> [vlets] GLAG. povr. glag.

1. wlec (ciągnąć się):

wlec się po ziemi (suknia)

auf dem Boden schleifen

2. wlec:

wlec (poruszać się powoli) (człowiek)

sich tož. [hin]schleppen

wlec (pojazd)

sich tož. schleppen

jakaś sprawa wlecze się jak smród po gaciach vulg.

eine Sache zieht sich tož. ins Unendliche

3. wlec pog.:

wlec (mijać powoli) (czas)

sich tož. hinschleppen [o. lange hinziehen]

4. wlec fig.:

wlec (snuć się) (dym)

ziehen

wlec (snuć się) (dym)

kriechen

elf <rod. ‑a, mn. ‑y> [elf] SAM. m. spol

elf

Elf m. spol

elf

Elfe ž. spol

elf

Elbe m. spol

I . mleć <miele; pret mełł, mełła, mełli dov. obl. ze‑> [mletɕ] GLAG. preh. glag.

mleć kawę, pieprz, ziarno

mahlen

mleć mięso

durch den [Fleisch]wolf drehen

II . mleć <miele; pret mełł, mełła, mełli> [mletɕ] GLAG. nepreh. glag.

mleć ozorem [lub językiem] pog.

plappern pog.

pleć <pieli; dov. obl. wy‑ [lub po‑]> [pletɕ] GLAG. preh. glag., nepreh. glag.

pleć grządkę, warzywa:

pleć

jäten

pleć

von Unkraut befreien

pleć chwasty

Unkraut jäten [o. auszupfen]

ciec [tɕets]

ciec → cieknąć

glej tudi cieknąć

cieknąć <‑nie; pret. ‑nij> [tɕeknoɲtɕ] GLAG. nepreh. glag.

1. cieknąć < dov. obl. po‑> (spływać powoli):

cieknąć

fließen

cieknąć

rinnen

łzy ciekną komuś po policzkach

die Tränen ž. spol mn. laufen jdm über die Wangen

komuś cieknie ślinka

jdm läuft das Wasser sr. spol im Mund[e] zusammen

2. cieknąć:

cieknąć (przeciekać)

lecken

cieknąć (przeciekać)

leck sein

cieknąć (kran)

tropfen

dach cieknie

es tropft durch das Dach

[woda] cieknie z kaloryfera

das Wasser sr. spol tropft aus der Heizung

[woda] cieknie z kaloryfera

die Heizung ž. spol hat ein Leck [o. leckt]

biec <biegnie; pret. biegnij; pret biegł> [bjets] GLAG. nepreh. glag.

1. biec (przemieszczać się na nogach):

biec

laufen

biec

rennen

biec co tchu [lub sił w nogach]

laufen, was das Zeug sr. spol hält

biec galopem

im Galopp laufen

biec galopem

galoppieren

biec kłusem

im Trab laufen

biec kłusem

traben

biec jak na skrzydłach

wie beflügelt laufen

biec z górki na pazurki

bergab [sehr schnell] rennen

2. biec (śpieszyć się):

biec

[sich tož. ] [be]eilen

biegnę na zajęcia

ich muss schnell zum Unterricht

biec na pomoc

zu Hilfe eilen

3. biec (przesuwać się):

biec

vorbeiziehen

chmury biegną po niebie

Wolken ž. spol mn. ziehen über den Himmel

łzy biegną jej po policzkach

Tränen ž. spol mn. kullern ihr die Wangen herunter

biec wzrokiem za kimś/czymś

jdn/etw mit den Augen verfolgen

4. biec:

biec (mijać) (czas)

vergehen

biec (mijać) (czas)

verstreichen

coś biegnie swoim torem

etw geht seinen Gang

5. biec (prowadzić):

biec

führen

ta droga biegnie aż do wioski

dieser Weg m. spol führt bis zum Dorf

I . piec² <piecze> [pjets] GLAG. preh. glag.

1. piec < dov. obl. u‑> (poddawać działaniu temperatury):

piec chleb, ciasto

backen

piec mięso

braten

2. piec samo v nedov. obl. (sprawiać ból):

oczy mnie pieką

mir brennen die Augen ntpl

twarz mnie piecze

mein Gesicht sr. spol glüht

ta rana piecze mnie żywym ogniem ur. jez.

diese Wunde ž. spol brennt wie Feuer

II . piec² <piecze> [pjets] GLAG. nepreh. glag. <dov. obl. po‑>

piec (parzyć) (słońce)

brennen

piec (parzyć) (słońce)

sengen

III . piec² <piecze> [pjets] GLAG. povr. glag.

1. piec < dov. obl. u‑> <[lub po‑]>:

piec (chleb, ciasto)

backen

piec (mięso)

braten

2. piec < dov. obl. po‑> (odczuwać gorąco):

piec się na słońcu (człowiek)

sich tož. in [o. von] der Sonne braten lassen pog.

I . siec <‑cze; pret. ‑ecz; pret ‑kł> [ɕets] GLAG. preh. glag.

1. siec:

siec (ciąć: nożem)

stechen

siec (ciąć: nożem)

stoßen

siec (szablą)

hauen

2. siec (smagać: batem, rózgą):

siec

schlagen

II . siec <‑cze; pret. ‑ecz; pret ‑kł> [ɕets] GLAG. brezos. (zacinać)

siecze deszcz

der Regen m. spol peitscht

rzec <rzeknie; pret. ‑knij> [ʒets] GLAG. nepreh. glag. dov. obl. ur. jez.

można by rzec...

man könnte sagen ...

fraza:

słowo się rzekło, kobyłka u płota preg.

versprochen ist versprochen

słowo się rzekło, kobyłka u płota preg.

ein Mann m. spol , ein Wort sr. spol

spec <rod. ‑a, mn. ‑e> [spets] SAM. m. spol pog.

spec

Kanone ž. spol pog.

spec od czegoś [lub w czymś]

Kanone in etw daj. pog.

wiec <rod. ‑u, mn. ‑e> [vjets] SAM. m. spol ur. jez.

wiec

Kundgebung ž. spol

przemawiać na wiecu

auf einer Kundgebung eine Ansprache halten