Prevodi za „vergaffen“ v slovarju nemško » poljski

I . vergrịffen [fɛɐ̯​ˈgrɪfən] GLAG. povr. glag.

vergriffen pp von vergreifen

II . vergrịffen [fɛɐ̯​ˈgrɪfən] PRID.

vergriffen Buch, Ware

wykupiony

vergriffen Ausgabe

wyczerpany

glej tudi vergreifen

vergre̱i̱fen* GLAG. povr. glag. irr

1. vergreifen (danebengreifen):

vergreifen

chwytać [dov. obl. chwycić] obok

der Gitarrist hat sich vergriffen

gitarzysta m. spol pomylił się

2. vergreifen (stehlen):

sich an etw daj. vergreifen

przywłaszczać [dov. obl. przywłaszczyć] sobie coś

vergreif dich nicht an meinem Bier!

nie łap się za moje piwo!

3. vergreifen (Gewalt antun):

sich an jdm vergreifen

podnosić [dov. obl. podnieść] na kogoś rękę

er vergreift sich immer an Schwächeren

[on] zawsze podnosi rękę na słabszych

sich an etw daj. vergreifen fig

dotykać się czegoś fig

4. vergreifen (sich unpassend ausdrücken):

sich in der Wortwahl vergreifen

użyć niewłaściwych słów pog.

da hast du dich im Ton vergriffen

pomylił ci się ton pog.

begạffen* GLAG. preh. glag. slabš. pog.

begaffen

gapić się pog.

mit seinem Sportwagen wurde er überall begafft

wszyscy się na niego gapili, gdy jeździł samochodem sportowym

verga̱sen* [fɛɐ̯​ˈgaːzən] GLAG. preh. glag.

1. vergasen TEH.:

etw vergasen Kohle, Koks

zamienić coś w stan gazowy

2. vergasen (töten):

vergasen Menschen

uśmiercić gazem

vergasen Menschen

zagazować pog.

I . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] GLAG. nepreh. glag., povr. glag.

vergangen pp von vergehen

II . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] PRID.

vergangen Woche:

vergangen

miniony

vergangen

ubiegły

im vergangenen Jahr

w zeszłym roku

glej tudi vergehen

I . verge̱hen* GLAG. nepreh. glag. irr +sein

1. vergehen:

vergehen (verstreichen, vorbeigehen) (Zeit)

upływać

vergehen (Tage, Urlaub, Schönheit)

[prze]mijać [dov. obl. [prze]minąć]

vergehen (Winter, Sommer)

przechodzić [dov. obl. przejść]

vergehen (Winter, Sommer)

odchodzić [dov. obl. odejść]

die Zeit vergeht wie im Flug

czas m. spol przelatuje jak z bicza strzelił

wie die Zeit vergeht!

jak ten czas leci!

vergangene Woche

zeszły [lub ubiegły] tydzień

vergangene Pracht/Größe

miniona świetność/wielkość

2. vergehen:

vergehen (schwinden) (Schmerz)

ustępować [dov. obl. ustąpić]

vergehen (Wirkung)

słabnąć

jdm vergeht die Lust

komuś przechodzi ochota

da vergeht einem ja der Appetit!

można stracić apetyt!

dir wird das Lachen noch vergehen!

odechce ci się jeszcze śmiać!

3. vergehen (fast umkommen):

vor Hunger/Angst [fast] vergehen

umierać z głodu/ze strachu

II . verge̱hen* GLAG. povr. glag. irr

sich gegen das Gesetz vergehen

wyłamać się spod prawa

sich an jdm vergehen

dopuścić się czynów nierządnych na kimś

sich an fremdem Eigentum vergehen ur. jez.

naruszać [dov. obl. naruszyć] czyjąś własność

verpụffen* GLAG. nepreh. glag. +sein

1. verpuffen (explodieren):

verpuffen

[słabo] detonować

2. verpuffen:

verpuffen (wirkungslos sein) (Aktion, Maßnahme)

spełznąć na niczym

verpuffen (Elan, Pointe)

spalić na panewce

verpuffen (Freude)

pryskać [dov. obl. prysnąć ]fig

I . versọffen [fɛɐ̯​ˈzɔfən] GLAG. preh. glag.

versoffen pp von versaufen

II . versọffen [fɛɐ̯​ˈzɔfən] PRID. slabš. pog.

versoffen Mensch:

versoffen

zapijaczony

versoffen

zapity

III . versọffen [fɛɐ̯​ˈzɔfən] PRISL. slabš. pog.

versoffen klingen:

versoffen

pijacko slabš. pog.

glej tudi versaufen

versa̱u̱fen* GLAG. preh. glag. irr pog.

versaufen Geld

przepijać [dov. obl. przepić ]pog.

versaufen Verstand fig

postradać zmysły [lub rozum]

verschạffen* GLAG. preh. glag.

verschaffen

dostarczać [dov. obl. dostarczyć]

verschaffen

postarać się

[jdm/sich etw] verschaffen

wystarać [lub postarać] się [komuś/sobie o coś]

[jdm/sich etw] verschaffen Stellung

wyrabiać [dov. obl. wyrobić] [komuś coś]

[jdm/sich etw] verschaffen Alibi

dostarczać [dov. obl. dostarczyć] [komuś coś]

jdm einen Vorteil verschaffen

zapewniać [dov. obl. zapewnić] komuś przewagę [lub korzyści]

was verschafft mir die Ehre?

czemu zawdzięczam ten zaszczyt?

sich daj. Geld verschaffen

wystarać [lub postarać] się o pieniądze

sich daj. Respekt verschaffen

zjednywać [dov. obl. zjednać] sobie szacunek

sich daj. einen Überblick [über eine Sache] verschaffen

wyrabiać [dov. obl. wyrobić] sobie pogląd [na jakiś temat]

sich daj. Gewissheit über etw verschaffen

upewnić się co do czegoś

vergre̱i̱fen* GLAG. povr. glag. irr

1. vergreifen (danebengreifen):

vergreifen

chwytać [dov. obl. chwycić] obok

der Gitarrist hat sich vergriffen

gitarzysta m. spol pomylił się

2. vergreifen (stehlen):

sich an etw daj. vergreifen

przywłaszczać [dov. obl. przywłaszczyć] sobie coś

vergreif dich nicht an meinem Bier!

nie łap się za moje piwo!

3. vergreifen (Gewalt antun):

sich an jdm vergreifen

podnosić [dov. obl. podnieść] na kogoś rękę

er vergreift sich immer an Schwächeren

[on] zawsze podnosi rękę na słabszych

sich an etw daj. vergreifen fig

dotykać się czegoś fig

4. vergreifen (sich unpassend ausdrücken):

sich in der Wortwahl vergreifen

użyć niewłaściwych słów pog.

da hast du dich im Ton vergriffen

pomylił ci się ton pog.

I . vergạmmeln* GLAG. nepreh. glag. +sein pog.

vergammeln (verfaulen) (Essen)

psuć [dov. obl. ze‑] się

vergammeln (Wurst)

pleśnieć [dov. obl. s‑]

vergammeln (Brot)

czerstwieć [dov. obl. s‑]

II . vergạmmeln* GLAG. preh. glag. pog.

vergammeln Zeit:

vergammeln

trwonić

den ganzen Tag vergammeln

przebumelować cały dzień pog.

verblụ̈ffen* [fɛɐ̯​ˈblʏfən] GLAG. preh. glag.

jdn [mit einer Frage/Antwort] verblüffen

zaskoczyć kogoś [pytaniem/odpowiedzią]

sich durch etwas Unerwartetes verblüffen lassen

dawać [dov. obl. dać] się zbić z tropu czymś nieoczekiwanym

I . verknịffen [fɛɐ̯​ˈknɪfən] GLAG. preh. glag.

verkniffen pp von verkneifen

II . verknịffen [fɛɐ̯​ˈknɪfən] PRID. slabš.

verkniffen (angestrengt) Miene, Gesicht

surowy

verkniffen (verbittert)

skrzywiony

verkniffen Mund

zaciśnięty

III . verknịffen [fɛɐ̯​ˈknɪfən] PRISL. slabš.

verkniffen

oschle

verkniffen (angestrengt)

wymuszenie

du siehst das zu verkniffen pog.

powinieneś spojrzeć na to szerzej

glej tudi verkneifen

verkne̱i̱fen* GLAG. preh. glag. irr pog.

1. verkneifen (sich verbieten):

sich daj. etw verkneifen Äußerung

powstrzymywać [dov. obl. powstrzymać] się od czegoś

sich daj. etw verkneifen Lachen

tłumić [dov. obl. s‑] coś

ich konnte mir diese Bemerkung nicht verkneifen

nie mogłem powstrzymać się od tej uwagi

2. verkneifen (sich versagen):

die Bratwurst muss ich mir wegen meiner Magenprobleme verkneifen

tej kiełbaski pieczonej muszę sobie odmówić z powodu moich problemów z żołądkiem

ạn|gaffen GLAG. preh. glag. slabš. pog.

angaffen

gapić się

vergä̱ren* <vergärt, vergor [o. vergärte], vergoren [o. vergärt]> GLAG. preh. glag., nepreh. glag. irr

vergären

przefermentowywać [dov. obl. przefermentować]

vergạ̈llen* [fɛɐ̯​ˈgɛlən] GLAG. preh. glag.

1. vergällen KEM.:

vergällen Alkohol

skażać [dov. obl. skazić]

fraza:

jdm das Leben vergällen

zatruwać [dov. obl. zatruć] komuś życie

jdm den Spaß an etw daj. vergällen

psuć [dov. obl. ze‑] komuś przyjemność czegoś

versiffen GLAG.

Geslo uporabnika

versiffen pog.

zafajdać

versiffen pog.

zabrudzić